หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2737

เมื่อฉีเจียงจวินบุกจู่โจมเข้ามา ทุกคนก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าพลังอันน่าพรั่นพรึงของเขาที่เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ

เฉินผิงสูดหายใจลึกๆ เมื่อมีมนต์โลหิตอสูรเข้ามาช่วย พลังของฉีเจียงจวินเหนือกว่าที่เฉินผิงคาดคิดเอาไว้เสียอีก เฉินผิงไม่กล้าสงวนท่าทีอีกต่อไปแล้ว

ครืน...

ขณะที่อากาศสั่นสะเทือน ระฆังใหญ่ยักษ์ก็ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเฉินผิง คลื่นพลังอันมหาศาลพุ่งขึ้นสู่ฟากฟ้าก่อนจะโอบล้อมเฉินผิงเอาไว้

เมื่อระฆังมังกรปรากฏขึ้น พลังที่มันแผ่ออกมาก็โอบล้อมเฉินผิงเอาไว้แน่น อาณาบริเวณรอบตัวเฉินผิงสั่นสะเทือนเพราะการปรากฎตัวของระฆังมังกร

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะจ้องมองระฆังมังกรเหนือศีรษะของเฉินผิงด้วยความตกตะลึง

ผู้อาวุโสสามและคนอื่นๆ เคยเห็นเฉินผิงใช้ระฆังมังกรมาแล้ว อย่างไรเสียก็เป็นเพราะระฆังมังกรที่ทำให้เฉินผิงกดกำราบสัตว์อสูรที่อยู่ภายในไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์ได้สำเร็จ

เมื่อเห็นระฆังมังกรเหนือศีรษะของเฉินผิง ฉีเจียงจวินก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขาเจอพลังเผ่าอสูรจำพวกหนึ่งที่กำลังแผ่ออกมาจากระฆังมังกรอยู้ชัดๆ

“ตายเสียเถอะ!” เฉินผิงแผดเสียงร้อง กระบี่พิฆาตมังกรปรากฎในมือของเขาอีกครั้งแล้วเขาก็เหวี่ยงมันใสฉีเจียงจวิน

ในขณะเดียวกัน ระฆังมังกรที่อยู่เหนือศีรษะของเฉินผิงก็มีพลังอันแกร่งกล้าปะทุขึ้นมาโอบล้อมเขาไว้แน่นเพื่อให้การป้องกันที่น่าเกรงขาม

ปัง!

ประกายกระบี่ของเฉินผิงปะทะกับฉีเจียงจวินอย่างรุนแรง ก่อให้เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวตามมา

พลังทำลายล้างของแรงระเบิดดังกล่าวก็ทำให้ปฐพีแยกออกจากกัน ทำให้หินและทรายพุ่งออกไปทั่วทุกสารทิศ

แรงปะทะอันมหาศาลทำให้อาคารเรือนโดยรอบพังถล่มลงมาทันที

“ทุกคน หลบ!” ผู้อาวุโสสามร้องตะโกนขึ้นก่อนจะถอยร่นกลับไป

หลายๆ คนใช้พลังวิญญาณเพื่อปกป้องตัวเอง แต่บางคนก็ยังคงถูกคลื่นกระแทกซัดออกไป

แม้แต่หูอี้เซียวกับเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรอสูรก็ไม่เว้น

เหง่งหง่าง...

แม้จะมีการปกป้องของระฆังมังกร เฉินผิงก็ยังรู้สึกราวกับว่าอวัยวะภายในของตนเคลื่อนตำแหน่งจึงทำหน้าตาบึ้งตึง

ฉีเจียงจวินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเช่นกัน เขาไม่คาดคิดเลยว่าภายใต้มนต์โลหิตอสูร หมัดดังกล่าวจะทำร้ายเฉินผิงให้บาดเจ็บสาหัสไม่ได้

เขาเหลือบมองระฆังมังกร เพราะรู้ว่ามันคือสาเหตุที่ทำให้เฉินผิงไม่เป็นอะไรเลย

ขณะที่ฉีเจียงจวินจ้องมองระฆังมังกรอยู่นั้น ระฆังมังกรก็พลันขยายใหญ่แล้วลอยเข้ามาหาเขาหมายจะจับตัวเขาไว้

เมื่อฉีเจียงจวินเห็นเช่นนั้นก็สะดุ้งตกใจแล้วหลบหลีกไปข้างหลัง

ขณะที่เขาไม่รู้ว่าระฆังมังกรเป็นอาวุธแบบไหนกันแน่ เขาก็มีความรู้สึกว่าหากตนเองถูกขังอยู่ข้างในนั้นคงจะต้องมีช่วงเวลาอันแสนเลวร้ายเป็นแน่

ชั่วครู่ต่อมา เขาก็กลายร่างเป็นเสือดาวแล้วหนีหายไปจากสายตาของทุกคน

เฉินผิงขมวดคิ้วแล้วพึมพำอะไรสักอย่าง พลังวิญญาณก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา