หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2739

ฉีเจียงจวินจ้องมองกระบี่พิฆาตมังกร ระฆังมังกร ไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์และเพลิงปีศาจก็ให้รู้สึกขมขื่นใจ เวรเอ๊ย! นี่มันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย! ทำไมมันถึงได้มีอาวุธวิเศษเยอะขนาดนั้นเล่า?

การต่อสู้ระหว่างทั้งสองคนดำเนินต่อไปอย่างดุเดือดเลือดพล่าน เฉินผิงกำลังตื่นตระหนกเป็นอันมาก การใช้พลังแบบนี้ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาเลย

“ฉันคิดว่าคงต้องเจ้าสิ่งนั้นแล้ว...” เฉินผิงพึมพำก่อนที่เขาจะล่าถอยออกจากสนามรบแล้วปล่อยให้เหล่าสัตว์อสูรรุกเร้าพัวพันฉีเจียงจวิน

จากนั้นเขาก็หลับตาพลางชักกระบี่พิฆาตมังกรออกมา จากนั้นก็ชูมือขึ้นฟ้า

ทุกคนเห็นการกระทำแปลกพิกลของเฉินผิงหลังจากล่าถอยออกจากการต่อสู้ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนั้น พวกเขาก็สงสัยว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

ตู้ม!

ทันใดนั้นอสนีบาตก็ส่งเสียงดังเปรี้ยงกลางท้องฟ้า ทุกคนเห็นฝ่ามือใหญ่ยักษ์ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างอยู่เหนือศีรษะของพวกเขา

เมฆดำพร้อมอสนีบาตปรากฎอยู่กลางฝ่ามือ

ฝ่ามือใหญ่ยักษ์ค่อยๆ เคลื่อนลงมาจนทุกคนสามารถสัมผัสถึงพลังที่น่าหวาดกลัวได้

“ฝ่ามืออสนีงั้นรึ? กะ แกรู้จักฝ่ามืออสนีได้ยังไงกัน?” เมื่อฉีเจียงจวินชำเลืองมองแล้วจับจ้องฝ่ามือที่อยู่เบื้องบน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแววหวาดกลัว

เขาไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะรู้เคล็ดวิชาโบราณอย่างฝ่ามืออสนี

ขณะที่ฉีเจียงจวินจิตใจวอกแวก เหล่าสัตว์อสูรก็พุ่งเข้ามาล้อมเขาไว้

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้นก็รีบซัดระฆังมังกรใส่คู่ต่อสู้ของตนเอง หลังจากนั้นไม่นานระฆังมังกรขนาดมหึมาก็กระแทกลงมาจับฉีเจียงจวินกับเหล่าสัตว์อสูรเอาไว้ข้างใน

เหง่งหง่าง! เหง่งหง่าง! เหง่งหง่าง!

ฉีเจียงจวินตกใจเมื่อถูกจับตัวเอาไว้อยู่ภายในระฆังมังกร เขาทุบระฆังอย่างไม่ลดละทำให้เกิดเสียงดังเปรี้ยงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เฉินผิงไม่สนใจเรื่องนั้นแล้วใช้ฝ่ามือซัดระฆังมังกร ในขณะนั้นฝ่ามือใหญ่ยักษ์ที่อยู่เหนือศีรษะของเขาก็ตกสู่พื้นทำให้เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นตามมา

เมื่อฝ่ามือของเขากระแทกใส่ระฆังมังกรก็ทำให้เกิดเสียงดังลั่นขึ้นมา

ฝ่ามืออสนีทะลุผ่านระฆังมังกรแล้วจู่โจมใส่ฉีเจียงจวินอย่างโหดเหี้ยม

ขณะที่เขาหลบหนีไป ผู้บำเพ็ญเพียรอสูรก็ตามเขาไปด้วย

ผู้อาวุโสสามคิดจะไล่ตามหูอี้เซียวกับคนของเขาไป แต่เฉินผิงกลับห้ามเขาไว้

ชั่วอึดใจต่อมา เฉินผิงก็หน้าซีดพลางกระอักเลือดแล้วล้มลง

เขาฝืนใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์และเคล็ดวิชาทั้งหมดในการต่อสู้กับฉีเจียงจวินจนได้รับชัยชนะ เขาใช้พลังวิญญาณไปจนหมดเกลี้ยงและอ่อนแรงเป็นอันมาก

“คุณเฉิน!”

“เฉินผิง!”

ผู้อาวุโสสาม หลิ่วหรูเยี่ยนและคนอื่นๆ พากันร้องเรียกเฉินผิง แต่เขายังหลับตาแน่น

“ผู้อาวุโสสาม ได้โปรดมอบโอสถขั้นสูงจากสำนักอวี้ติ้งมาเดี๋ยวนี้เลยครับ ตอนนี้ร่างกายของเฉินผิงใช้พลังวิญญาณมากเกินไป! โอสถจะช่วยให้เขาหายดี!” หลิ่วหรูเยี่ยนออกคำสั่ง

หลังจากนั้นเธอก็สั่งให้ทุกคนหามเฉินผิงไปที่ห้องของเธอเพื่อให้เธอได้ดูแลเขาด้วยตัวเอง