หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2740

ในนครแห่งจักรวรรดิอสูร หู่ป้านถูกปล่อยตัวออกจากคุกน้ำแล้ว

เขาจัดงานเลี้ยงในคฤหาสน์แล้วเชิญราชายี่เหอกับองค์หญิงยี่ชามาเสวยพระกระยาหารค่ำ

“พระบิดา พระองค์ลงโทษหู่ป้านแท้ๆ ทำไมเขาถึงเชิญพวกเรามารับประทานอาหารค่ำล่ะ? เขาไม่โกรธแค้นพระองค์เลยรึไง?” องค์หญิงยี่ชาถามด้วยความสับสน

“บางทีเขาอาจจะรู้ว่าตัวเองทำผิดและอยากจะเชิญพวกเรามารับประทานอาหารเพื่อเป็นการขอโทษก็ได้นะ” ราชายี่เหอตอบ

ยี่ชาขมวดคิ้ว “ลูกคิดว่าหู่ป้านเปลี่ยนไป ยิ่งไปกว่านั้นลี่ซิงก็จากไปโดยไม่ร่ำลาพวกเราสักคำ!”

“เอาล่ะ อย่าได้หวาดระแวงนักเลย หู่ป้านเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของพ่อมาหลายปี พ่อรู้ดีว่าเขาเป็นคนยังไง เขาก็แค่สัตว์ป่าที่ไร้แผนการใดๆ ไม่งั้นพ่อคงไม่ให้เขาดำรงตำแหน่งเป็นแม่ทัพมาหลายปีหรอก ลูกก็รู้นี่ว่านั่นเป็นตำแหน่งที่สำคัญมากๆ เชียวนะ พ่อคิดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างมื้ออาหารของพวกเราหรอก” ราชายี่เหอยิ้มให้

“ลูกก็หวังให้เป็นเช่นนั้น ลูกอดคิดไม่ได้ว่ามันคือกับดัก”

ราชายี่เหอหัวเราะ “กับดักอะไรกัน? นี่คือนครแห่งจักรวรรดิอสูร! ลูกคิดว่าจะมีใครกล้าทำร้ายพ่อที่นี่ได้งั้นเหรอ?”

เขามั่นใจว่าไม่มีใครที่จะกล้าแตะต้องเขาในอาณาเขตของเขาเอง

องค์หญิงยี่ชาเอาแต่นิ่งเงียบ บางทีฉันอาจจะคิดมากเกินไปก็ได้และหู่ป้านผู้นั้นก็ไม่มีเจตนาร้ายแต่อย่างใด

ราชายี่เหอพาองค์หญิงยี่ชามาที่คฤหาสน์ของหู่ป้าน

หู่ป้านกำลังรอคอยอยู่ตรงประตูทางเข้า เมื่อเขาเห็นราชายี่เหอกับองค์หญิงยี่ชาก็เข้ามาต้อนรับด้วยความตื่นเต้น

“ฝ่าบาท ข้าดีใจที่พระองค์ตอบรับคำเชิญของข้า ตัวข้ายังเกรงว่าพระองค์จะไม่มาเพราะผิดหวังในตัวข้าเสียอีก” หู่ป้านกล่าวอย่างนอบน้อม

“ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย! เจ้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้ามาหลายปี ข้าคุ้นเคยกับอุปนิสัยของเจ้าดี ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นคนหุนหันพลันแล่น แต่วันข้างหน้าเมื่อเจ้าคิดจะทำอะไร เจ้าจงคำนึงถึงผลที่ตามมาให้ดี” ราชายี่เหอตบไหล่ของหู่ป้าน

“ข้าจะจำให้ขึ้นใจเลยขอรับ ฝ่าบาทเชิญเสด็จเข้ามาเถอะ” หู่ป้านผายมือเชิญแขกของตนให้เข้ามา

ในขณะนั้น หู่ป้านกำลังจ้องมองไปที่พระราชวังด้วยสายตาเยียบเย็น

เงาร่างสายหนึ่งที่ค่อยๆ ปรากฎตัวขึ้นกบ่าวกับหู่ป้านว่า “พี่ใหญ่หู่ เป็นยังไงบ้าง? สำเร็จหรือไม่?”

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก น้องลี่ซิง องค์หญิงยี่ชากับฝ่าบาทเสวยพระกระยาหารที่ใส่ยาลงไปแล้ว พรุ่งนี้ยาก็น่าจะออกฤทธิ์!”

“ดี เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ฉันพามาด้วยพร้อมประจำที่แล้ว เมื่อยาออกฤทธิ์ ฉันก็จะบุกจู่โจมนครแห่งจักรวรรดิอสูรโดยมีนายคอยช่วยพวกเราจากข้างใน พอถึงเวลานครแห่งจักรวรรดิอสูรก็จะเป็นของพวกเรา!” ใบหน้าของลี่ซิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“ได้เลย พรุ่งนี้ข้าจะสั่งคนของตัวเองให้เตรียมพร้อม พวกเราจะฆ่าใครก็ตามที่กล้าตั้งตนเป็นศัตรูกับข้า!” แววเยียบเย็นวูบผ่านดวงตาของหู่ป้าน

เขาได้กลายเป็นมารร้ายโดยแท้จริง เพราะเขาเริ่มปฏิบัติกับคนของตนเองอย่างโหดเหี้ยม

ลี่ซิงหัวเราะแล้วเงาร่างของเขาก็อันตรธานหายไปท่ามกลางความมืดมิด