หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2741
เช้าวันรุ่งขึ้นราชายี่เหอตื่นขึ้นเพราะเสียงดังเอะอะที่สร้างความไม่พอใจให้แก่เขา
“ใครมาส่งเสียงดังรบกวนอยู่ข้างนอก? ข้านอนไม่หลับ—”
“ข่าวร้ายขอรับ ฝ่าบาท!” เป่ยฉางเหล่ารีบพรวดพราดเข้ามาในห้องของราชายี่เหอด้วยความตื่นตระหนก
โดยปกติหากไม่ได้รับอนุญาตจากราชายี่เหอ ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้ามาในห้องของเขา แต่เป่ยฉางเหล่ากลับบุกเข้ามาโดยไม่ลังเล
“มีเรื่องอะไรงั้นเหรอ ผู้เฒ่าเป่ย? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” เมื่อราชายี่เหอเห็นสีหน้าของเป่ยฉางเหล่าด็รู้ว่าต้องเกิดเรื่องบางอย่าง
“ฝ่าบาท ข้านำข่าวร้ายมารายงานขอรับ! ลี่ซิงนำกองทัพจากนครหมิงลี่มาบุกจู่โจมนครแห่งจักรวรรดิอสูร!”
“อะไรนะ?” เมื่อราชายี่เหอได้ยินเช่นนั้นก็ลุกพรวดจากเตียง “ลี่ซิงนำกองทัพคนเดียวงั้นหรือ? ลี่หวังมากับมันด้วยหรือเปล่า?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...