หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2742

“ไอ้เฒ่าเอ๊ย แกมันโอหังเกินไปแล้ว! ฉันจะจู่โจมนครแห่งจักรวรรดิอสูรของแกเดี๋ยวนี้แล้วแสดงพลังที่ฉันมีให้แกได้เห็นก็แล้วกัน!” ลี่ซิงแผดเสียงพลางกวัดแกว่งดาบของตนเอง “บุก!”

ขวานเบิกนภาของเขาถูกเฉินผิงทำลายไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงต้องเปลี่ยนมาใช้ดาบ

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรนับหมื่นต่างร้องตะโกนแล้วพุ่งเข้าใส่นครแห่งจักรวรรดิอสูร

ราชายี่เหอก้มหน้ามองเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรแล้วยิ้มเยาะลี่ซิงพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาขึ้นมาว่า “ดูเหมือนว่าหากข้าไม่สั่งสอนเสียบ้าง มันคงนึกว่าตัวเองไร้เทียมทานเสียเต็มประดา!”

ตอนที่เขากำลังจะจับตัวลี่ซิงออกมาจากกองทัพของฝ่ายหลัง ก็มีคมดาบเย็นยะเยือกพาดอยู่ข้างบ่าของเขา

“ฝ่าบาท ข้าขอแนะนำให้พระองค์อยู่เฉยๆ” หู่ป้านข่มขู่จากด้านหลัง

ราชายี่เหอตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงของหู่ป้าน ชั่วครู่ต่อมา แววตาของราชายี่เหอก็เต็มไปด้วยโทสะ

“หู่ป้าน เจ้าทำอะไรน่ะ?” เมื่อองค์หญิงยี่ชาเห็นเช่นนั้นก็ให้รู้สึกตกตะลึง

“หู่ป้าน เจ้ากล้าดียังไงถึงได้ลอบปลงพระชนม์!” เป่ยฉางเหล่ารู้สึกประหลาดใจเช่นกัน

“ลอบปลงพระชนม์งั้นเหรอ? ข้าจงรักภักดีกับเขามาหลายปี แต่สิ่งที่ข้าได้รับในท้ายที่สุดเล่า? ข้าเทียบไม่ได้กับมนุษย์ผู้หนึ่งเสียด้วยซ้ำไป องค์หญิงยี่ชาก็ยอมติดตามไอ้มนุษย์นั่นมากกว่าจะชายตามองข้า! ในสายตาของพวกเจ้า ข้าเป็นแค่ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ไร้ความสลักสำคัญมาโดยตลอด! ข้าพบว่าชีวิตแบบนี้ช่างไม่มีความหมายเอาเสียเลย แทนที่จะเป็นแม่ทัพที่ไร้ชื่อเสียงเรียงนาม ข้าอยากจะเป็นราชา! ข้าอยากจะปกครองนครแห่งจักรวรรดิอสูร! หลังจากนั้นข้าก็จะสามารถเลือกสตรีคนไหนก็ได้ที่ข้าพึงใจและพวกนางก็ไม่อาจปฏิเสธข้าได้อีกรวมทั้งองค์หญิงยี่ชาด้วย เมื่อข้าขึ้นครองบัลลังก์แล้ว นางก็จะสูญเสียสถานะองค์หญิงแล้วกลายเป็นของเล่นชิ้นหนึ่งของข้า!” หู่ป้านหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความคลุ้มคลั่ง ยามที่ลมกระโชกแรงพัดเส้นผมยิ่งทำให้เขาดูน่าสะพรึงกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ

ในตอนนั้นเสียงหัวเราะลั่นของหู่ป้านก็ดังขึ้นพร้อมกับประตูเมืองที่เปิดออก จากนั้นลี่ซิงกับคนของเขาก็บุกเข้ามาทันที

“หู่ป้าน ไอ้คนทรยศ! ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!” องค์หญิงยี่ชาโกรธจัดแล้วพยายามจู่โจมใส่หู่ป้านทันที

ลมกระโชกแรงกวาดพัดขึ้นมาทันที แต่เมื่อเขากำลังจะลงมือจู่โจมก็พลันหน้าเปลี่ยนสี จากนั้นใบหน้าของเขาก็บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว

ในขณะเดียวกัน องค์หญิงยี่ชาก็เอามือกดท้องตัวเองเอาไว้ก่อนจะล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด

“ฝ่าบาท! องค์หญิงยี่ชา!” เมื่อเป่ยฉางเหล่าเห็นภาพดังกล่าวก็ให้รู้สึกตื่นตระหนก

ในขณะนั้นราชายี่เหอรู้สึกราวกับว่าอวัยวะภายในของตนถูกโยนเข้าเครื่องปั่น พลังภายในร่างสูญสิ้นลงอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถสำแดงพลังของตัวเองได้

เมื่อลี่ซิงเห็นยาออกฤทธิ์ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “แกคิดว่าฉันจะบุกจู่โจมนครแห่งจักรวรรดิอสูรโดยไม่เตรียมตัวมาก่อนงั้นรึ?”

“ฝ่าบาท เลิกต่อต้านสักทีเถอะน่า เมื่อคืนข้าใส่ยาลงไปในพระกระยาหารค่ำของพระองค์ ยานั่นทั้งไร้สีไร้กลิ่นก็เลยทำให้พระองค์ตรงหาไม่เจอยังไงล่ะ เมื่อพระองค์เสวยเข้าไปพระองค์ก็จะสูญสิ้นพลังของตัวเองไป” หู่ป้านไขความกระจ่าง