หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2743

ราชายี่เหอเริ่มที่จะตื่นตระหนกแล้ว เขาพบว่าตนเองไม่สามารถปลดปล่อยพลังได้จริงๆ มิหนำซ้ำยังรู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างกำลังกดมันเอาไว้อยู่ภายในตัวเขา

องค์หญิงยี่ชาฝืนทนต่อความเจ็บปวดพลางค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วตวาดใส่ “หู่ป้าน พระบิดาของข้าเชื่อใจเจ้า! เจ้ากล้าดียังไงถึงคิดกบฎกับพวกเรา! เจ้ามันไอ้คนไร้ยางอาย!”

หู่ป้านจึงแผดเสียงอย่างโกรธจัด “ทุกอย่างที่ข้าทำลงไปก็เพราะพระองค์นั่นแหละ! ข้ารักพระองค์มาตั้งนาน แต่พระองค์กลับเลือกไอ้มนุษย์นั่นมากกว่าข้า! ข้ายอมรับเรื่องนั้นไม่ได้! พระองค์จะต้องเป็นของข้า! เมื่อข้ามีพระองค์อยู่บนเตียง ข้าจะทำให้พระองค์ดิ้นเร่าอยู่ใต้ร่างของข้าให้จงได้!”

องค์หญิงยี่ชาโมโหเสียจนหน้าแดงก่ำ “ข้ายอมตายเสียดีกว่าต้องหลับนอนกับเจ้า! ตัวเจ้าไม่คู่ควรกับข้าหรอก!”

“งั้นเหรอ?” หู่ป้านแสยะยิ้ม “ถ้าหากพระองค์ไม่ตอบรับคำขอของข้า งั้นพระบิดาสุดที่รักของพระองค์ก็จะจากพระองค์ไปตลอดกาล”

เขากดคมดาบลงกับลำคอของราชายี่เหอจนเกิดรอยกรีดสีแดงสด

เมื่อองค์หญิงยี่ชาเห็นเช่นนั้นก็ตื่นตระหนกแล้วตะโกนออกไปว่า “ไม่นะ!”

“พระองค์ว่ายังไงล่ะ? ถ้าหากข้าสั่งให้พระองค์มาปรนนิบัติข้าเดี๋ยวนี้ พระองค์จะตอบตกลงหรือไม่เล่า?” ยามที่หู่ป้านจ้องมององค์หญิงยี่ชา ใบหน้าของเขาก็ผุดรอยยิ้มยินดีขึ้นมา

องค์หญิงยี่ชาถลึงตามองหู่ป้าน ถ้าหากสายตาสามารถสังหารคนได้ หู่ป้านก็คงตายไปนับพันครั้งแล้ว

“ยี่ชา ไม่ต้องสนใจพ่อ อย่าตอบตกลงคำขอน่ารังเกียจของมันเด็ดขาด! ผู้เฒ่าเป่ย ข้าขอสั่งให้เจ้าพาองค์หญิงหนีไปเดี๋ยวนี้! เร็วเข้าสิ!” ราชายี่เหอออกคำสั่ง

ในขณะนั้นราชายี่เหอหวังเพียงให้บุตรสาวของตนสามารถหนีเอาตัวรอดไปได้และไม่แปดเปื้อนเพราะหู่ป้าน

แต่เป่ยฉางเหล่ากลับไม่กล้าขยับตัว อย่างไรเสียราชายี่เหอก็ยังตกอยู่ในอันตราย ขืนเขาขยับตัวล่ะก็หู่ป้านคงได้กุดหัวของราชายี่เหอโดยไม่ต้องสงสัย

“หุบปากซะ ไอ้เฒ่า!” หู่ป้านชกหน้าราชายี่เหอ

“ยี่ชา อย่าไปตอบตกลงคำขอของมัน! ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของพ่อเอง! พ่อควรจะฟังเจ้าแล้วไม่ไปร่วมรับประทานอาหารค่ำมื้อนั้น!” ราชายี่เหอกล่าวขึ้น

อนิจจา สายเกินกว่าที่เขาจะสำนึกเสียใจกับการกระทำของตนเองเสียแล้ว

เมื่อคืนองค์หญิงยี่ชาสัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง แต่ราชายี่เหอกลับเชื่อใจหู่ป้าน เขาเอาแต่หลับหูหลับตาเชื่อว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของจะไม่ทรยศหักหลงตนเอง

ทว่าราชายี่เหอทำผิดพลาดอย่างมหันต์ ทั้งยังเป็นความผิดพลาดที่ทำให้หู่ป้านเป็นฝ่ายชนะอีกต่างหาก

“หู่ป้าน ข้าหวังว่าเจ้าจะรักษาสัญญาของตัวเองด้วย ตอนนี้ข้าตอบตกลงคำขอของเจ้าแล้ว เจ้าห้ามทำร้ายพระบิดาของข้าอีก!” องค์หญิงยี่ชากล่าวขึ้น

“ไม่ต้องห่วงหรอก องค์หญิงยี่ชา ตอนนี้พระองค์กับข้าอยู่ด้วยกันแล้ว อีกอย่าฝ่าบาทก็เป็นท่านพ่อตาของข้าแล้วข้าจะทำร้ายพระองค์ได้ยังไงกันล่ะ?” หู่ป้านแสยะยิ้มก่อนจะอุ้มองค์หญิงยี่ชาลงไป