หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2744

องค์หญิงยี่ชาหลับตาลงแล้วน้ำตาไหลอาบแก้ม

“เฉินผิง หากชาติหน้ามีจริง ฉันหวังว่าจะได้อยู่เคียงข้างคุณ” เธอเชื่อว่าหลังจากถูกหู่ป้านย่ำยีคงไม่มีทางที่จะได้อยู่กับเฉินผิงอีกแล้ว

“ยี่ชา! ยี่ชา!” ราชายี่เหอตะโกนพลางมองดูบุตรสาวของตนถูกไอ้กบฏนั่นอุ้มไป ทว่ากลับทำอะไรไม่ได้เลย

ไม่นานยี่ชากับหู่ป้านก็หายไปจากครรลองสายตาของเขา

น้ำตาไหลอาบแก้มของเขา เพราะความผิดพลาดของข้า ทำให้บุตรสาวของข้าถูกหู่ป้านบีบบังคับให้ต้องยอมจำนน!

ราชายี่เหอไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว เขาจึงหันไปบอกลี่ซิงว่า “ลี่ซิง ฆ่าข้าเลยสิ!”

“อย่าห่วงไปเลย ข้าไม่ปล่อยให้เจ้ามีชีวิตหรอก ถูกคนที่ไว้ใจที่สุดทรยศหักหลังคงจะรู้สึกแย่มากเลยใช่ไหมล่ะ? ไม่รู้ว่าหากพระบิดาของข้ารู้ว่าข้าควบคุมนครแห่งจักรวรรดิอสูรได้โดยไม่ต้องสละผู้บำเพ็ญเพียรสักนายจะมีความสุขขนาดไหนกันนะ” ลี่ซิงเอ่ยขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

ในขณะนั้นแววเยียบเย็นวูบผ่านดวงตาของเป่ยฉางเหล่าไป พลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ปะทุขึ้นมาจากร่างของเขาทำให้เกิดพายุหมุนที่หอบซัดผู้คนมากมายตรงพื้นดินรวมทั้งลี่ซิงเพราะเขายังไม่ทันได้ตั้งตัว

“ไปกันเถอะ ฝ่าบาท!” เป่ยฉางเหล่าจับข้อมือของราชายี่เหอ

ก่อนหน้านี้ตอนที่ราชายี่เหอกับองค์หญิงยี่ชายังอยู่ตรงนั้น เป่ยฉางเหล่าไม่ได้ลงมือเพราะเขาไม่รู้ว่าจะช่วยใครดี นอกเหนือไปจากนั้นบุตรสาวของเขาเองก็ยังอยู่ในพระราชวังด้วย

ในเมื่อองค์หญิงยี่ชาถูกหู่ป้านพาตัวไปและราชายี่เหอตกอยู่ในอันตราย เป่ยฉางเหล่าตัดสินใจที่จะช่วยราชาของตนเอง

แน่นอนว่าหากเขาช่วยราชายี่เหอ เขาก็รู้ว่าบุตรสาวของตนอาจจะต้องตาย แต่เขาไม่มีทางเลือกแล้ว

“เวรเอ๊ย! แกคิดว่าตัวเองจะไปที่ไหนได้อีกงั้นเหรอ?” ลี่ซิงลุกขึ้นแล้วกระโดดลงไป “จับพวกมันไว้!”

เพียงชั่วพริบตาเดียว ผู้บำเพ็ญเพียรอสูรนับไม่ถ้วนก็ไล่ตามราชายี่เหอกับเป่ยฉางเหล่ามาแล้ว

“ฝ่าบาท หนีไปขอรับ! ข้าจะถ่วงเวลาพวกมันเอาไว้เอง!” เป่ยฉางเหล่ากล่าว

ราชายี่เหอบอกลาเป่ยฉางเหล่าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ผู้เฒ่าเป่ย ดูแลตัวเองด้วย”

เขารู้ว่าเป่ยฉางเหล่าคิดจะสละชีพเพื่อถ่วงเวลาให้

เป่ยฉางเหล่าผงกศีรษะก่อนจะหันมาประจันหน้ากับลี่ซิงและคนของเขา

ถึงกระนั้นทั้งเป่ยฉางเหล่าและเหล่าหมาป่าอสูรก็ไม่มีฝ่ายใดยอมล่าถอย

หลางเฟิงพาราชายี่เหอจากเมืองไปไกลอย่างรวดเร็ว

เมื่อลี่ซิงเห็นเช่นนั้นก็แผดเสียงลั่นคิดจะไล่ตามเป้าหมายของตนเองไป แต่เป่ยฉางเหล่าก็บีบให้เขาต้องล่าถอย

ลี่ซิงถลึงตามองมาที่เป่ยฉางเหล่าแล้วหันมาบอกคนของตนว่า “กลับไปบอกหู่ป้าน ส่วนคนที่เหลือฆ่าทิ้งให้หมด!”

เสียงสีหนาทและเสียงรบราฆ่าฟันดังก้องอยู่นอกนครแห่งจักรวรรดิอสูร

ในขณะนั้นเอง หู่ป้านก็รีบวางองค์หญิงยี่ชาลงบนเตียง

องค์หญิงยี่ชาหลับตาลงเพราะไม่อยากเห็นหน้าหู่ป้าน เธอกัดฟันพร้อมเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

เนื่องจากเธอยังคงเชื่อว่าชีวิตของบิดาตนอยู่ในกำมือของหู่ป้าน เธอจึงไม่กล้าขัดขืน เพราะเธอเกรงว่าบิดาของเธอจะตกอยู่ในอันตราย

เมื่อหู่ป้านเห็นองค์หญิงยี่ชาแน่นิ่งก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ