หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2745

“วางใจได้ ข้าจะอ่อนโยนกับครั้งแรกของพระองค์อย่างที่สุด องค์หญิงยี่ชา”

หู่ป้านเริ่มถอดเสื้อผ้าของยี่ชาออกขณะที่พูด

น้ำตาไหลอาบแก้มของยี่ชาราวกับสายน้ำที่ไหลออกจากก๊อก แต่เขาก็หาได้สนใจต่อความทุกข์ทรมานของเธอไม่ เขายังคงตื่นเต้นและค่อยๆ เปลื้องผ้าเธอ

ขณะที่เสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายของเธอกำลังจะถูกถอดออก จนเกือบจะได้เห็นเรือนร่างส่วนที่ซ่อนเร้นของเธอ ทหารยามคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาด้วยท่าทางที่ตื่นตระหนก

“ข่าวร้ายขอรับ ท่านนายพล! มีปัญหาแล้วล่ะขอรับ!” ทหารยามตะโกนอย่างกระวนกระวาย

หู่ป้านขมวดคิ้วในทันทีเมื่อความสนุกของเขาถูกขัดจังหวะ เขาเตะทหารยามคนนั้นออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

จากนั้น เขาก็เดินตามออกไปพร้อมกับสบถออกมา “ไอ้โง่เอ้ย! มีเรื่องอะไรกัน? เจ้าไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้ข้ากำลังยุ่งอยู่?”

“ท่านผู้เฒ่าเป่ยช่วยเหลือราชายี่เหอออกไปแล้วขอรับ ท่านนายพล องค์ชายลี่ซิงส่งผมมาแจ้งข่าวแก่ท่านและให้ท่านรีบออกไล่ล่าเขาทันทีขอรับ!” ทหารตอบ

เมื่อได้ยินดังนั้น หู่ป้านก็รีบหันกลับไปมองในห้อง เมื่อเห็นว่ายี่ชาไม่ได้ยินเรื่องที่ทหารรายงาน เขาจึงตอบว่า “ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ เฝ้าที่นี่เอาไว้ ถ้าองค์หญิงยี่ชาหนีไปละก็ ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!”

“ไม่ต้องห่วงขอรับ ท่านนายพล” ทหารยามรีบตอบทันที

จากนั้นหู่ป้านก็จากไป เมื่อยี่ชารออยู่นานชายคนนั้นก็ยังไม่กลับมา เธอจึงค่อยๆ ลุกขึ้นและสวมเสื้อผ้าอีกครั้ง

เธอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ออกไปอย่างรีบร้อน เธอจึงมองออกไปนอกห้อง

ทันใดนั้น ก็มีคนผลักประตูห้องเข้ามาอย่างรีบร้อน เป็นเด็กสาววัยประมาณเดียวกับเธอ

“องค์หญิงยี่ชา!” เด็กสาวเรียกชื่อของเธอออกมา

“ทำไมเจ้ามาอยู่ที่ได้ ยียี?”

ยี่ชาอ้าปากค้างขณะมองไปที่เด็กสาวด้วยความประหลาดใจ

เด็กสาวผู้นี้คือลูกสาวของเป่ยฉางเหล่านามว่าเป่ยยียี ผู้ซึ่งเติบโตมาพร้อมกับยี่ชา ยี่ชาสงสัยเป็นอย่างมากว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ในที่พักของหู่ป้านได้

“ราชายี่เหอหลบหนีออกจากเมืองได้แล้ว องค์หญิงยี่ชา ท่านเองก็ควรตามไปด้วย ก่อนที่หู่ป้านจะกลับมา!” เป่ยยียีเร่งเร้า

ทันทีที่ยี่ชาได้ยินว่ายี่เหอหนีไปแล้ว เธอก็รู้สึกมีความสุขในทันใด “ถ้างั้นเจ้าก็หนีไปกับข้าสิ.. หู่ป้านได้ยึดครองนครแห่งจักรวรรดิอสูรไปแล้ว พวกมันไม่มีทางปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน!”

แม้ว่าความสามารถของเป่ยฉางเหล่าจะเหนือกว่าพวกเขามาก แต่ในที่สุดเป่ยฉางเหล่าก็ล้มลงเมื่อต้องเผชิญหน้ากับกองทหารที่โจมตีเข้าใส่

ร่างไร้วิญญารของเขาล้มลงท่ามกลางหมาป่าอสูรนับพันตัวในป่า

ขณะนั้นเอง ยี่เหอก็ถูกหลางเฟิงพาหนีไปไกลหลายร้อยไมล์แล้ว

“เราจะไปที่ไหนกันดีฝ่าบาท?”

หลางเฟิงไม่รู้จะไปทิศทางใด เห็นได้ชัดว่าในสถานการณ์ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถอยู่ในอาณาเขตของเผ่าพันธุ์อสูรได้อีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาจะไปยังดินแดนของเผ่าพันธุ์มนุษย์ พวกเขาอาจถูกหาเรื่องได้หากการมีอยู่ของพวกเขาถูกเปิดเผย

“เราจะไปที่สำนักอวี้ติ้ง”

ยี่เหอรู้ว่าเฉินผิงอยู่ที่สำนักอวี้ติ้ง

ขอเพียงแค่ตามหาเฉินผิงให้เจอ แล้วให้ชายผู้นั้นกำจัดพิษในตัวเขาได้เท่านั้น เขาจึงจะสามารถยึดนครแห่งจักรวรรดิอสูรกลับคืนมาได้