หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2746

ในขณะเดียวกัน ณ นครแห่งจักรวรรดิอสูร หู่ป้านก็กระโดดอย่างคับแค้นใจเพราะยี่เหอหลบหนีไปได้

“ใจเย็นๆ พี่ใหญ่หู่จอมพลัง ราชายี่เหอโดนยาพิษเข้าไปแล้ว ดังนั้นเขามันก็แค่คนไร้ค่าเท่านั้น เขาไม่เป็นภัยอีกแล้วล่ะ พิษของข้าจะสามารถสลายได้ก็ต่อเมื่อต้องใช้ยาถอนพิษชนิดพิเศษเท่านั้น ไม่มีใครสามารถถอนพิษนั้นได้!” ลี่ซิงกล่าว

“ข้าน่ะไม่ได้กลัวว่าเขาจะกลับมาแก้แค้นหรอกนะ ข้าแค่กังวลว่าองค์หญิงยี่ชาจะคิดกบฏเมื่อได้รู้ว่าเขาหนีไปแล้ว ถ้านางฆ่าตัวตายละก็ ข้าก็ไม่ได้อะไรเลย!”

ที่แท้หู่ป้านกลัวว่ายี่ชาจะปลิดชีวิตเธอเอง

เหตุผลเดียวที่เธอยอมเชื่อฟังและไม่ต่อต้านก็เพราะว่าชีวิตของยี่เหออยู่ในกำมือของเขา เธอจึงไม่กล้าขัดขืน

อย่างไรก็ตาม หากเธอรู้ว่าพ่อของเธอหนีไปได้ เธอก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเป็นกังวลและกล้ำกลืนฝืนทนอยู่อีกต่อไป

“ถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง ตราบใดที่เราเงียบเอาไว้ เธอก็ไม่มีทางรู้” ลี่ซิงกล่าว

“ท่านพูดถูก!” หู่ป้านพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะหันไปหาเหล่าทหารยามที่อยู่ด้านหลังแล้วสั่งว่า “พวกแกจงจำเอาไว้ ห้ามแพร่งพรายเรื่องที่ราชายี่เหอหนีออกไปได้เป็นอันขาด มิฉะนั้น อย่าหาว่าข้าไร้ความปราณี!”

“ขอรับ!” ทหารยามทั้งหมดรีบตอบรับทันที

“ข้ามาแล้วองค์หญิงยี่ชา!”

รอยยิ้มหื่นกระหายปรากฏบนใบหน้าของหู่ป้าน เขารีบวิ่งไปยังที่พักของตนอย่างกระตือรือร้น