ในขณะเดียวกัน ณ สำนักอวี้ติ้ง หลิ่วหรูเยี่ยนได้มอบยาที่ดีที่สุดให้เฉินผิงขณะที่คอยดูแลเขาตลอดช่วงสองถึงสามวันที่ผ่านมา แต่เขายังคงไม่ได้สติ
การต่อสู้ครั้งใหญ่ครั้งนั้นทำให้เฉินผิงแทบไม่เหลือเรี่ยวแรง
“คุณหลิ่ว คุณเฉินฟื้นหรือยัง?” ผู้อาวุโสสามถามอย่างแผ่วเบา
หลิ่วหรูเยี่ยนส่ายศีรษะด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "ยังเลย ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าร่างกายของเขายังคงอ่อนแออยู่แม้จะกินยาไปตั้งมากมาย ฉันไม่แน่ใจว่าร่างกายของเขาจะทนรับมันได้อีกมากแค่ไหน หากเป็นคนอื่น การกินยาระดับสูงไปเป็นจำนวนมากแบบนี้ ร่างกายของพวกเขาคงจะระเบิดไปแล้ว”
ผู้อาวุโสสามถอนหายใจก่อนจะพูดขึ้น “คุณหลิ่ว ยาระดับสูงของสำนักอวี้ติ้งก็หมดแล้ว ผมส่งคนไปเก็บสมุนไพรจากภูเขาและหาซื้อจากสำนักต่างๆ รวมถึงพวกตระกูลที่มีชื่อเสียงด้วย แต่มันยังคงต้องใช้เวลาในการกลั่นยาระดับสูงออกมา ดังนั้นคุณเฉินจึงจำต้องรอต่อไปอีกสักหน่อย”
หลิ่วหรูเยี่ยนเงียบไปหลังจากได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสสาม “ผู้อาวุโสสาม ฉันอยากให้คุณไปเอายาจากห้องโอสถมาให้เฉินผิง”
ผู้อาวุโสสามถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น “แต่มันมีกฎชัดเจนว่าห้ามมิให้ผู้ใดทานยาพวกนั้น! เราได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องโอสถเพื่อศึกษาพวกมันเท่านั้น! ถ้าเราให้ยาเหล่านั้นแก่เขา สำนักอวี้ติ้งก็อาจไม่หลงเหลือวัตถุดิบในการวิจัยอีกต่อไป ซึ่งหากเป็นเช่นนั้น มันจะทำให้ทักษะวิชาการกลั่นยาของพวกเราลดลง สำนักอาจจะหายไปภายในไม่กี่ร้อยปี!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...