หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2747

ในขณะเดียวกัน ณ สำนักอวี้ติ้ง หลิ่วหรูเยี่ยนได้มอบยาที่ดีที่สุดให้เฉินผิงขณะที่คอยดูแลเขาตลอดช่วงสองถึงสามวันที่ผ่านมา แต่เขายังคงไม่ได้สติ

การต่อสู้ครั้งใหญ่ครั้งนั้นทำให้เฉินผิงแทบไม่เหลือเรี่ยวแรง

“คุณหลิ่ว คุณเฉินฟื้นหรือยัง?” ผู้อาวุโสสามถามอย่างแผ่วเบา

หลิ่วหรูเยี่ยนส่ายศีรษะด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "ยังเลย ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าร่างกายของเขายังคงอ่อนแออยู่แม้จะกินยาไปตั้งมากมาย ฉันไม่แน่ใจว่าร่างกายของเขาจะทนรับมันได้อีกมากแค่ไหน หากเป็นคนอื่น การกินยาระดับสูงไปเป็นจำนวนมากแบบนี้ ร่างกายของพวกเขาคงจะระเบิดไปแล้ว”

ผู้อาวุโสสามถอนหายใจก่อนจะพูดขึ้น “คุณหลิ่ว ยาระดับสูงของสำนักอวี้ติ้งก็หมดแล้ว ผมส่งคนไปเก็บสมุนไพรจากภูเขาและหาซื้อจากสำนักต่างๆ รวมถึงพวกตระกูลที่มีชื่อเสียงด้วย แต่มันยังคงต้องใช้เวลาในการกลั่นยาระดับสูงออกมา ดังนั้นคุณเฉินจึงจำต้องรอต่อไปอีกสักหน่อย”

หลิ่วหรูเยี่ยนเงียบไปหลังจากได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสสาม “ผู้อาวุโสสาม ฉันอยากให้คุณไปเอายาจากห้องโอสถมาให้เฉินผิง”

ผู้อาวุโสสามถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น “แต่มันมีกฎชัดเจนว่าห้ามมิให้ผู้ใดทานยาพวกนั้น! เราได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องโอสถเพื่อศึกษาพวกมันเท่านั้น! ถ้าเราให้ยาเหล่านั้นแก่เขา สำนักอวี้ติ้งก็อาจไม่หลงเหลือวัตถุดิบในการวิจัยอีกต่อไป ซึ่งหากเป็นเช่นนั้น มันจะทำให้ทักษะวิชาการกลั่นยาของพวกเราลดลง สำนักอาจจะหายไปภายในไม่กี่ร้อยปี!”