หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2757

วินาทีถัดมา พวกเขาทั้งสามก็ปรากฏตัวอีกครั้งนอกกรงขัง ร่างกายของพวกเขายังคงสภาพสมบูรณ์และไร้รอยขีดข่วน

เหตุการณ์ที่พลิกผันทำให้เฉินผิงตกตะลึงและประหลาดใจอย่างไม่รู้ตัว เขาไม่นึกเลยว่าคนทั้งสามสามารถหนีออกมาจากกรงขังที่เขาสร้างขึ้นโดยไม่ทำลายมันได้อย่างไร

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! แกคิดว่าเราจะกล้าปล้นแกโดยไม่คำนึงถึงความสามารถของตัวเองเลยหรือไง?” เหล่าต้าพูดเย้ยพร้อมเสียงหัวเราะดังลั่น

เฉินผิงมองดูคนทั้งสามด้วยความรู้สึกทึ่ง ชายหนุ่มสงสัยว่าพวกเขาสามารถหนีออกมาจากวงแหวนอาคมโดยไม่สร้างความเสียหายให้กับวงแหวนได้อย่างไร

เฉินผิงพลิกฝ่ามือของเขาอีกครั้ง พื้นดินที่อยู่ใต้คนทั้งสามก็สั่นสะเทือนก่อนจะปรากฏลำแสงพุ่งขึ้นมา ก่อตัวเป็นกรงที่กักขังสามจอมโจรไว้ข้างในอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้น เฉินผิงก็เพิ่มพลังวิญญาณให้กับวงแหวนอาคมนั้น

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า... วิชาเดิมอีกแล้วเหรอ?”

เหล่าต้าระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นเมื่อเห็นเฉินผิงพยายามกักขังพวกเขาด้วยวงแหวนอาคมอีกอันหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงกลับไม่สนใจต่อเสียงหัวเราะของอีกฝ่าย พลันก็ปรากฏเปลวไฟพลิ้วไหวอยู่บนปลายนิ้วของเขา จากนั้นเขาก็โยนมันเข้าไปในวงแหวนอาคม

ตู้ม!

วงแหวนอาคมสั่นสะเทือนก่อนที่ไฟนรกจะระเบิดออกที่ด้านบน กลายเป็นเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำล้อมรอบสามจอมโจรเอาไว้

“นี่แกพยายามจะเผาพวกเราจนตายงั้นเหรอ? ช่างเป็นแผนการที่ไร้เดียงสาจริงๆ...” เหล่าเอ้อ พี่รองในกลุ่มสามจอมโจรเย้ยหยัน

ทันใดนั้นเอง เขาก็รวบรวมพลังวิญญาณไว้ในฝ่ามือและปล่อยพายุเฮอริเคนออกมา โดยหวังจะใช้มันในการดับไฟนรก

แต่ทว่าผลลัพธ์กลับไม่เป็นไปตามที่เขาคาดไว้ เนื่องจากพายุเฮอริเคนยิ่งทำให้เปลวไฟโหมกระหน่ำและทวีความรุนแรงมากขึ้น

สามจอมโจรเริ่มตื่นตระหนกและกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว

แม้ว่าพวกเขาจะพยายามใช้พลังเวทย์แขนงใด มันก็ไม่สามารถช่วยให้พวกเขาหลุดพ้นจากวงแหวนอาคมนี้ได้

“นี่มันไฟนรกแบบไหนกัน? ทำไมมันถึงได้รุนแรงขนาดนี้” เหล่าต้าอุทานออกมาขณะที่ใบหน้าของเขาเริ่มถอดสี

“กลายเป็นว่าพวกแกนี่ไม่เอาไหนเลย ขนาดเพลิงปีศาจพวกแกยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ”

“ครับ เรายอม... เรายอมครับ...” ทั้งสามให้คำมั่นสัญญาอย่างลนลาน

“เอาล่ะ ฉันรับปาก ถ้าฉันรู้ว่าพวกแกโกหกฉันละก็ ฉันจะทำให้พวกแกทุกคนต้องทนทุกข์ทรมานยิ่งกว่าตายอย่างแน่นอน!”

เฉินผิงจัดการดับไฟนรกด้วยการโบกมือเบาๆ

ทันทีที่ไฟถูกดับลง สามจอมโจรก็ปล่อยลำแสงสีม่วงใส่วงแหวนอาคม จากนั้นร่างของพวกเขาก็หายไปและมาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งด้านนอก

ศีรษะของพวกเขาเต็มไปด้วยเหงื่อที่ไหลย้อยพร้อมกับสีหน้าที่ยังคงเต็มไปด้วยความตกใจกลัว

“ขอบคุณที่เมตตาพวกเราครับ ท่าน!”

เมื่อเหล่าต้าคุกเข่าลงเพื่อแสดงความขอบคุณ โจรอีกสองคนก็รีบคุกเข่าตามอย่างรวดเร็ว

“ผมไว้ชีวิตพวกคุณเพราะสักวันพวกคุณอาจจะเป็นประโยชน์กับผม แต่ถ้าถึงตอนนั้น คุณไม่สามารถพิสูจน์คุณค่าของตัวเองได้... ผมแน่ใจว่าพวกคุณคงรู้ดีนะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนที่ไม่มีประโยชน์” เฉินผิงกล่าวอย่างเย็นชา

“ครับ เราเข้าใจแล้วครับ พวกเราสามคนจะรับใช้ท่านอย่างสุดความสามารถอย่างแน่นอนครับ” สามจอมโจรให้คำมั่นอย่างรวดเร็ว