หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 28

ตลาดของโบราณเมืองหงเฉิง

นี่เป็นตรอกของโบราณที่ใหญ่ที่สุดในเจียงเป่ยแล้ว หมู่คนที่ชื่นชอบของโบราณต่างก็มาที่นี่เพื่อเสาะหาสมบัติ ทั้งสองฝั่งของตรอกเต็มไปด้วยแผงลอย บนนั้นมีทอง เงิน หยก เพชรพลอยแบบต่างๆ เหรียญกษาปณ์ ภาพวาด และอื่นๆ เรียงรายอยู่มากมายนับไม่ถ้วน!

ในที่แห่งนี้ แทบจะไม่มีสิ่งที่หาซื้อไม่ได้ แต่ว่าจะเป็นของจริงหรือของปลอมนั้น คงต้องใช้ความสามารถของตัวเอง แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญที่มีความรู้ ต่างก็เคยถูกหลอกกันทั้งนั้น เพราะเทคนิคการทำของปลอมของที่นี่สมจริงมาก!

ที่นี่มีทั้งของจริงและของปลอมปะปนกัน จะหาสมบัติเจอหรือไม่นั้น หนึ่งคือต้องดูความสามารถของตัวเอง สองคือดวงดี!

เฉินผิงไม่เคยมาที่แบบนี้มาก่อน เมื่อเห็นของวางอยู่มากมายเต็มไปหมดเช่นนี้ จึงมีความสนใจขึ้นมาเล็กน้อย!

เมื่อเห็นท่าทางแบบเฉินผิง สีหน้าของพ่อค้าแม่ค้าแผงลอยหลายคนต่างก็มีความดีอกดีใจ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนหัวอ่อนที่มาที่นี่ครั้งแรก คนแบบนี้หลอกง่ายที่สุดแล้ว!

“น้องชาย อยากได้อะไรงั้นหรือ ร้านฉันมีทุกอย่างเลยนะ รับรองว่าเป็นของแท้แน่นอน!”

พ่อค้าแผงลอยอ้วนๆ คนหนึ่งดึงเฉินผิงไว้ ใบหน้าของเขาเปี่ยมล้นไปด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร และพูดที่ใกล้ๆ หูของเฉินผิงว่า “ฉันจะบอกให้นะ ของร้านฉันขุดมาจากใต้ดินเลยนะ มีอายุมากกว่าพันปีแล้ว ถ้าเกิดนายซื้อเก็บไว้ในมือ รับรองว่าราคาขึ้นหลายเท่าแน่นอน!”

เฉินผิงเหลือบตาไปมองที่แผงลอยของพ่อค้าแวบหนึ่ง แผงของเขายาวเพียงแค่สองเมตรเท่านั้น และมีของสิบกว่าชิ้นวางอยู่กระจัดกระจาย ดูน่าจะเป็นของโบราณทั้งหมด มีเครื่องสำริดบางส่วนที่เต็มไปด้วยสนิม!

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงมองไปที่แผงลอยของตัวเอง พ่อค้าอ้วนก็พูดขึ้นมาอย่างกระตือรือร้นมากกว่าเดิม “น้องชาย เลือกได้เลยนะ ลองดูว่าชอบชิ้นไหน ที่บ้านของฉันมีคนป่วย ฉันก็เลยอยากรีบขายของพวกนี้ออก ถ้าไม่อย่างนั้นฉันคงไม่นำมาขายหรอก!”

เฉินผิงไม่ได้สนใจแผงลอยนั้นเลยแม้แต่น้อย แต่เขากลับย่อลงไปและหยิบก้อนเหล็กที่ขึ้นสนิมเป็นหย่อมๆ ขึ้นมา เขาเริ่มเพ่งมองอย่างละเอียด

เพราะของที่อยู่ตรงหน้านี้ดูไม่มีชีวิตชีวาเลยแม้แต่น้อย แต่ก้อนเหล็กที่ไม่น่าดึงดูดนี้ ด้านในกลับมีพลังงานที่แผ่ซ่านออกมา!

“น้องชาย นายตาแหลมจริงๆ นี่เป็นตราคาดเอวของผู้คุ้มกันในราชวงศ์ชิงเชียวนะ เพียงแต่มันถูกแช่อยู่ในน้ำใต้ดินและตอนนี้มันก็กลายเป็นก้อนเหล็กขึ้นสนิมไปแล้ว แต่ไม่ว่าอย่างไรมันก็ยังเป็นวัตถุที่เคยอยู่ในพระราชวังมาก่อน ถ้าเกิดนายชอบละก็ ฉันขายให้นายหนึ่งหมื่นหยวน!”

พ่อค้าอ้วนเห็นเฉินผิงหยิบก้อนเหล็กขึ้นสนิมนั้นขึ้นมาดู ก็รีบแนะนำให้เขาอย่างกระตือรือร้น!