ในขณะเดียวกัน ยี่เหอรู้สึกขบขันกับภาพตรงหน้าเขา เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าท่านประมุขผู้ยิ่งใหญ่แห่งสำนักมังกรจะลงเอยด้วยการต่อสู้ในสนามประลองเพื่อหาเงิน
ถ้าเขาไม่ได้ถูกเนรเทศจากนครแห่งจักรวรรดิอสูร เขาคงจะห้ามเฉินผิงไม่ให้ทำอะไรแบบนั้นแน่นอน อันที่จริงแค่กระดิกนิ้วเขาก็สามารถหาเหรียญวิญญาณหนึ่งพันล้านเหรียญมาให้เฉินผิงได้
“ฉันเป็นคนแรก ให้ฉันไปก่อน...”
ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับหนึ่งที่ดูผอมแห้งมอบเหรียญวิญญาณหนึ่งล้านเหรียญ ก่อนที่จะรีบเดินเข้าสู่สนามประลอง
“นี่นาย นายเป็นแค่กึ่งเซียนระดับหนึ่งเองนะ คิดจะฆ่าตัวตายหรือไง?” ใครสักคนถามเขา
“แค่เพราะฉันเป็นกึ่งเซียนระดับหนึ่งก็คิดว่าฉันจะไปตายอย่างนั้นเหรอ? หมอนี่อาจจะเหนื่อยมากแล้ว และฉันสามารถซัดเขาให้กระเด็นจากสนามประลองได้ในฝ่ามือเดียว!”
ผู้บำเพ็ญเพียรร่างผอมก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ
เฉินผิงพูดไม่ออกเมื่อเห็นชายร่างผอมยืนอยู่ตรงหน้าเขา
ชายคนนี้จะเอาชีวิตมาทิ้งเพื่อแลกกับเงินเห็นๆ! นี่เขารู้ไหมว่าเขาอาจตายคาสนามประลองได้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...