หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2801

ในขณะเดียวกัน ยี่เหอรู้สึกขบขันกับภาพตรงหน้าเขา เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าท่านประมุขผู้ยิ่งใหญ่แห่งสำนักมังกรจะลงเอยด้วยการต่อสู้ในสนามประลองเพื่อหาเงิน

ถ้าเขาไม่ได้ถูกเนรเทศจากนครแห่งจักรวรรดิอสูร เขาคงจะห้ามเฉินผิงไม่ให้ทำอะไรแบบนั้นแน่นอน อันที่จริงแค่กระดิกนิ้วเขาก็สามารถหาเหรียญวิญญาณหนึ่งพันล้านเหรียญมาให้เฉินผิงได้

“ฉันเป็นคนแรก ให้ฉันไปก่อน...”

ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับหนึ่งที่ดูผอมแห้งมอบเหรียญวิญญาณหนึ่งล้านเหรียญ ก่อนที่จะรีบเดินเข้าสู่สนามประลอง

“นี่นาย นายเป็นแค่กึ่งเซียนระดับหนึ่งเองนะ คิดจะฆ่าตัวตายหรือไง?” ใครสักคนถามเขา

“แค่เพราะฉันเป็นกึ่งเซียนระดับหนึ่งก็คิดว่าฉันจะไปตายอย่างนั้นเหรอ? หมอนี่อาจจะเหนื่อยมากแล้ว และฉันสามารถซัดเขาให้กระเด็นจากสนามประลองได้ในฝ่ามือเดียว!”

ผู้บำเพ็ญเพียรร่างผอมก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ

เฉินผิงพูดไม่ออกเมื่อเห็นชายร่างผอมยืนอยู่ตรงหน้าเขา

ชายคนนี้จะเอาชีวิตมาทิ้งเพื่อแลกกับเงินเห็นๆ! นี่เขารู้ไหมว่าเขาอาจตายคาสนามประลองได้?

“ให้คนต่อไปเข้ามา” เฉินผิงสั่งหลิ่วหรูเยี่ยนหลังจากมองชายร่างผอม

“นี่มันหมายความว่ายังไง ไอ้หนู? แกกำลังดูถูกฉันงั้นเหรอ? ฉันยืนอยู่ตรงนี้ และเรายังไม่ได้เริ่มสู้กันด้วยซ้ำ! การที่แกให้คนต่อไปเข้ามา-” ชายร่างผอมบ่นด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

เฉินผิงตบชายคนนั้นด้วยความรำคาญก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาลอยไปไกลกว่าสิบเมตรและกระเด็นออกนอกสนามประลอง

นับว่าโชคดีสำหรับเขาที่เฉินผิงไม่ได้ลงมือเต็มกำลัง มิฉะนั้นเขาก็คงเหลือแต่ศพ

เหตุการณ์ที่พลิกผันทำให้ทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะอย่างไม่อาจควบคุม ท้ายที่สุดแล้ว มันช่างน่าขันที่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับหนึ่งจะลองเสี่ยงดวงภายใต้สถานการณ์เช่นนี้

ไม่ช้าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสองก็เข้ามาในสนามประลองและโจมตีเฉินผิงโดยไม่รั้งรอ

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงตะโกนออกมาโดยไม่แม้แต่จะมอง “คนต่อไป...”

ทันทีที่เขาพูดจบ ผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นก็ปลิวออกจากสนามประลองด้วยการตบเพียงครั้งเดียว

เธอไม่เคยนึกเลยว่าเฉินผิงที่ปกติจะโหดเหี้ยมจะมีด้านที่ขบขันเช่นนี้ ยิ่งทำให้เธอหลงใหลเขามากขึ้น

ยิ่งไปกว่านั้น ทักษะบนเตียงของเฉินผิงยังทำให้เธอต้องการมากขึ้นอยู่ร่ำไป

“เอาล่ะ ในเมื่อไม่มีใครกล้าออกมา ผมก็จะเก็บรางวัลของผม”

เฉินผิงเก็บเหรียญวิญญาณห้าสิบล้านเหรียญและทรัพยากรอื่นๆ ไว้ในแหวนเก็บของ

“ดูท่าวันนี้คุณจะถูกรางวัลที่หนึ่งนะ คุณเฉิน!” ผู้อาวุโสสามพูดด้วยรอยยิ้ม

“ถูกเผงเลย ตอนนี้เรามีเงินมากพอที่จะซื้อคฤหาสน์ได้แล้ว คุณจะได้ไม่ต้องเบียดเสียดอยู่ในห้องเล็กๆ ร่วมกับราชายี่เหออีก” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้ม

ภายใต้สายตาอิจฉาของฝูงชน เฉินผิงและเพื่อนๆ ของเขาจากไปพร้อมเหรียญวิญญาณและทรัพยากร

อย่างไรก็ตาม พวกเขายังไปได้ไม่ไกล จู่ๆ ก็มีคนมาขวางพวกเขาไว้