หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2802
เป็นหว่ากัง คนที่เฉินผิงช่วยเอาไว้ที่สนามประลอง
หลังจากเห็นเฉินผิง หว่ากังก็คุกเข่าต่อหน้าเขาทันที “โปรดรับคำขอบคุณที่ช่วยผมเอาไว้ด้วย ผู้มีพระคุณ!”
เฉินผิงชะงัก และเขาก็ค่อยๆ พยุงหว่ากัง “แค่เรื่องเล็กน้อยน่ะ สหาย คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมที่ช่วยชีวิตคุณเอาไว้หรอก”
“ผมมาจากแดนเหนือ ผู้มีพระคุณ ทรัพยากรของที่นั่นหายากและผู้คนก็ยากจน เป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่มีของมีค่าที่ใช้ตอบแทนคุณได้เลย ถ้าไม่รังเกียจ โปรดรับตรามรกตที่อยู่ในครอบครองของผมเอาไว้ด้วย” หว่ากังหยิบตรามรกตบิ่นๆ ออกจากกระเป๋าแล้วมอบให้เฉินผิง
เฉินผิงส่ายหัวและรีบปฏิเสธ “อย่างที่ผมบอกไปแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผม การช่วยคุณไว้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ผมรับสิ่งนี้ไว้ไม่ได้หรอก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...