หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2802

เป็นหว่ากัง คนที่เฉินผิงช่วยเอาไว้ที่สนามประลอง

หลังจากเห็นเฉินผิง หว่ากังก็คุกเข่าต่อหน้าเขาทันที “โปรดรับคำขอบคุณที่ช่วยผมเอาไว้ด้วย ผู้มีพระคุณ!”

เฉินผิงชะงัก และเขาก็ค่อยๆ พยุงหว่ากัง “แค่เรื่องเล็กน้อยน่ะ สหาย คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมที่ช่วยชีวิตคุณเอาไว้หรอก”

“ผมมาจากแดนเหนือ ผู้มีพระคุณ ทรัพยากรของที่นั่นหายากและผู้คนก็ยากจน เป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่มีของมีค่าที่ใช้ตอบแทนคุณได้เลย ถ้าไม่รังเกียจ โปรดรับตรามรกตที่อยู่ในครอบครองของผมเอาไว้ด้วย” หว่ากังหยิบตรามรกตบิ่นๆ ออกจากกระเป๋าแล้วมอบให้เฉินผิง

เฉินผิงส่ายหัวและรีบปฏิเสธ “อย่างที่ผมบอกไปแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผม การช่วยคุณไว้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ผมรับสิ่งนี้ไว้ไม่ได้หรอก”

ขณะที่นิ้วของเฉินผิงสัมผัสตรามรกตของหว่ากัง ความรู้สึกเย็นยะเยือกก็สั่นสะเทือนไปทั่วร่างกายของเขา

แววตาของเขาเปี่ยมด้วยความตกตะลึง

ท้ายที่สุดแล้ว ภายในร่างกายของเฉินผิงนั้นมีเพลิงปีศาจอยู่ ทำให้แม้แต่น้ำแข็งของเกาฉี่เจี๋ยก็แช่แข็งเขาไมได้

ท้ายที่สุดแล้ว ผู้คนของเขาที่เป็นเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลที่กำลังจะสูญสิ้นเผ่าพันธ์ และจะหายไปจากประวัติศาสตร์ตลอดกาล ช่างเป็นความจริงที่โหดร้ายสำหรับชนเผ่ากายาบรรพกาลทุกคน

“ไม่จำเป็นต้องมองโลกในแง่ร้ายขนาดนั้น สหาย มรดกของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลจะยังคงอยู่ต่อไป เรื่องนั้นคุณไม่ต้องกังวล” เฉินผิงอยากบอกหว่ากังจริงๆ ว่าการฝึกยุทธ์นั้นยังมีอยู่ในโลกมนุษย์

ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีผู้ฝึกยุทธ์อยู่อีกมากมาย

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่แน่ใจว่าสุดท้ายแล้วผู้ฝึกยุทธ์เหล่านั้นจะเลือกหนทางของการผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลหรือไม่