หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2803

“ไม่จำเป็นต้องปลอบใจผมหรอก ผู้มีพระคุณของผม คนที่ตามโลกไม่ทันย่อมถูกลิขิตให้โดนกวาดล้าง พวกเราผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลเตรียมใจไว้แล้วว่าเราจะสูญพันธุ์ เก็บตรามรกตไว้เถอะ หลังจากกลับไปที่บ้านเกิดแล้ว เกรงว่าผมคงจะไม่ได้ออกมาอีก ตระกูลเกาแย่งชิงทรัพยากรทั้งหมดไปจากที่นั่น ผมเดินทางหลายพันไมล์มาที่เจียหลิง เพราะหวังว่าจะได้เหรียญวิญญาณและทรัพยากรจากสนามประลอง แผนคือนำสิ่งเหล่านั้นกลับไปเพื่อให้คนของผมตั้งตัวได้ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าชะตากรรมเดียวที่รอคนของผมหลังจากที่กลับไปคือการถูกกวาดล้างจนสิ้นด้วยน้ำมือของตระกูลเกา” หลังจากที่หว่ากังพูดจบ น้ำตาก็ไหลอาบแก้มของเขา

เขายัดตรามรกตใส่มือของเฉินผิง หันหลังกลับแล้วจากไป

ขณะที่เฉินผิงมองดูหว่ากังเดินจากไป ความรู้สึกแย่ก็ท่วมท้นใจเขา

“เดี๋ยว!” เฉินผิงตะโกนและวิ่งตามเขา

“มีอะไรที่คุณต้องการอีกหรือเปล่า?” หว่ากังหันไปหาเฉินผิง

“คุณมีกระเป๋าใส่ของหรืออะไรทำนองนั้นไหม”

หว่ากังพยักหน้า “มีอยู่ ผมวางแผนว่าจะใช้ใส่ทรัพยากรที่ผมได้มา แต่-”