หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2804

เฉินผิงและกลุ่มของเขายังไม่เข้าใกล้เลยด้วยซ้ำก็ได้ยินคนกระซิบอยู่ใกล้ๆ

“วันนี้เป็นวันที่แปลกจริงๆ ทั้งที่สำนักเฟ่ยเทียนมีเงินอยู่มากมาย แต่ผู้อาวุโสของสำนักกลับมาท้าประลองกับเราเพื่อเดิมพันเล็กๆ น้อยๆ!”

“ใช่! ตอนที่เห็นเขา ฉันคิดว่าเขาดูอย่างกับขอทาน เสื้อผ้าของเขาขาดวิ่นราวกับว่ามีคนทุบตีเขา”

“เราจะคอยดูเรื่องสนุกๆ จากข้างสนามประลอง ตอนนี้เขาอยู่บนเวที และไม่มีใครโง่พอที่จะประลองกับเขา แม้ว่าจะมีคนเอาชนะเขาได้ แต่พวกเขาก็ไม่ควรมองข้ามพลังของสำนักเฟ่ยเทียนที่หนุนหลังเขา”

“เราต้องใช้เรือเหาะของสำนักเฟ่ยเทียนในการเดินทาง ถ้าเราทำให้สำนักเฟ่ยเทียนขุ่นเคืองเข้าล่ะก็ พวกเขาอาจห้ามไม่ให้เราใช้ และเราคงต้องเดินเท้า!”

เฉินผิงและกลุ่มของเขาได้ยินเสียงพึมพำเบาๆ ของฝูงชนอย่างชัดเจน

“ผู้อาวุโสของสำนักเฟ่ยเทียน? ฉีเถี่ยเฉา และคนอื่นๆ ก็อยู่ที่นี่ด้วยงั้นหรือ?” ผู้อาวุโสสามถามอย่างสงสัย

“ก็เป็นไปได้ ไปดูกันเถอะ!” เฉินผิงกล่าว

พวกเขาฝ่าฝูงชนเข้าไป และเห็นฉีเถี่ยเฉายืนอยู่ในสนามประลอง เสื้อผ้าของเขาขาดรุ่งริ่งราวกับเพิ่งรอดพ้นจากอันตรายมาหมาดๆ

ในขณะนั้น ฉีเถี่ยเฉากวาดสายตาไปทั่วฝูงชน จากนั้นประสานมือเข้าด้วยกันแล้วพูดว่า “ขอบคุณที่ละเว้นฉัน ในเมื่อไม่มีใครท้าฉันสู้ ฉันจะเอาเดิมพันทั้งหมด…”

ฉีเถี่ยเฉาเข้าใจว่าที่คนจำนวนมากไม่ได้เข้ามาท้าเขาสู้นั้นไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะพ่ายแพ้ แต่เป็นเพราะกลัวอิทธิพลของสำนักเฟ่ยเทียน ไม่คุ้มเลยที่จะทำให้สำนักเฟ่ยเทียนขุ่นเคืองแลกกับเดิมพันเพียงเล็กน้อย

ฉีเถี่ยเฉาไม่มีทางเลือก เขามาที่สนามประลองโดยหวังว่าจะได้รับเหรียญวิญญาณ หลังจากถูกเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดตามล่า เขาและหญิงชราก็สามารถหลบหนีมาถึงเจียหลิง โดยทิ้งผู้บำเพ็ญเพียรที่ตายและบาดเจ็บจำนวนหนึ่งไว้เบื้องหลัง

เมื่อไม่มีเงิน เขาก็ไม่มีเสื้อผ้าให้เปลี่ยน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องชนะเดิมพัน ขอแค่เงินมากพอที่จะใช้ซื้อเสื้อผ้าใหม่และที่พักที่ไหนสักแห่ง จากนั้นเขาจะหาทางรายงานกลับไปยังผู้นำสำนัก

การเสียมังกรอี้หลงไปสามตัวไม่ใช่เรื่องเล็ก ฉีเถี่ยเฉาและหญิงชรายังไม่ได้แจ้งให้สำนักเฟ่ยเทียนรับรู้

เมื่อเห็นฉีเถี่ยเฉาในสนามประลอง เฉินผิงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เขาคาดไม่ถึงว่าฉีเถี่ยเฉาจะสามารถหลบหนีจากการตามล่าของเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดได้

ฉีเถี่ยเฉาอยู่ในสภาพโทรมๆ ดูน่าขัน

ขณะที่เขากำลังจะรับเอาเดิมพันและออกไปจากสนามประลอง ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

ฉีเถี่ยเฉาตะคอกก่อนเตรียมออกจากสนามประลอง

“คุณจะไปไม่ได้ ผมมาที่นี่เพื่อท้าคุณสู้ ถ้าคุณออกจากสนามประลอง ก็จะถือว่าคุณเป็นฝ่ายแพ้และคุณจะต้องทิ้งเดิมพันพวกนี้!” เฉินผิงยิ้ม

“ฉันจะไม่ประลองกับแก…” ฉีเถี่ยเฉาพูดแล้วเดินออกจากสนามประลอง

“ไม่สำคัญว่าคุณจะต้องการหรือไม่ มันเป็นกฎ เมื่อคุณอยู่บนสนาม คุณก็ต้องประลอง”

เฉินผิงขวางทางฉีเถี่ยเฉา

ฉีเถี่ยเฉาจ้องมองไปที่เฉินผิง เขากัดฟันแน่นด้วยความหงุดหงิด แต่เขารู้ว่าเขาไม่อาจเอาชนะ เฉินผิงได้

“เฉินผิง แกเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสอง ซึ่งไม่ตรงกับเกณฑ์ของสนามประลองแห่งนี้ ฉันจะไม่รังแกคนอ่อนแอ และจะไม่รับคำท้าของคนอย่างแกด้วย”

ฉีเถี่ยเฉาทำได้เพียงยกกฎขึ้นอ้าง ถึงยังไงสนามประลองแดนใต้ก็มีไว้สำหรับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสี่ถึงระดับหกอยู่แล้ว