“เงียบ กล้าขัดคำสั่งของฉันงั้นเหรอ?” สั่วซิงเยว่ถามพลางจ้องมองไปที่จูจู
“ท่านอาจารย์ ต้องเป็นนักกลั่นยาระดับสูงขั้นสามเป็นอย่างน้อยจึงจะเข้าสู่จุดทดสอบนักกลั่นยาของเจียหลิงได้ อาจารย์คิดว่าไอ้หมอนี่มีคุณสมบัติงั้นเหรอ? หนูเพิ่งจะขึ้นไปถึงระดับนั้นในด้านการกลั่นยา และชายคนนี้ไม่ได้อยู่ในระดับนั้นแน่นอน พาเขาไปก็มีแต่จะเป็นการเสียเวลาเท่านั้น” เธอดูถูกเฉินผิง โดยคิดว่าเขามีระดับพลังที่ต่ำและทักษะการกลั่นยาที่อ่อนหัด
“ฉันบอกให้เธอไป เธอก็ทำตามที่ฉันบอกสิ จะแก้ตัวไปทำไมกัน?” สั่วซิงเยว่เริ่มโกรธ และสีหน้าของเขาก็ถมึงทึง
เมื่อเห็นว่าอาจารย์ของเธอโกรธจริงๆ เธอก็เงียบไป
“อย่าถือสาเธอเลย คุณเฉิน ผมอบรมลูกศิษย์ไม่ดีเอง” สั่วซิงเยว่ขอโทษขอโพยเฉินผิง
“ไม่เป็นไรครับ” เฉินผิงตอบ จากนั้นเขาก็พูดต่อด้วยรอยยิ้ม “ยังไงก็ตาม เรื่องเพื่อนของผมคงต้องรบกวนคุณแล้ว”
“อย่ากังวลไปเลย คุณเฉิน เมื่อศิษย์พี่ของผมกลับมา เราจะตรวจอาการเขาทันที” สั่วซิงเยว่รับปาก
หลังจากนั้น เฉินผิงก็ออกไปพร้อมกับจูจู และพวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังจุดทดสอบนักกลั่นยาของ เจียหลิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...