เฉินผิงไม่เกลี้ยกล่อมสั่วซิงเยว่อีก เพราะรู้เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของฝ่ายหลัง
ยังไงซะผู้อาวุโสสั่วก็เป็นถึงนักกลั่นยาระดับสูงสุดขั้นห้า ดังนั้นเขาก็น่าจะรู้ว่ามีความผิดปกติอะไรกับสุขภาพของตนเอง
ในขณะเดียวกัน เมื่อเมิ่งเหอเห็นสั่วซิงเยว่และคนอื่นๆ ดูจิตสับสนและสีหน้าซีดเซียว เขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
แต่ภาพที่เฉินผิงกำลังพูดคุยอย่างสนุกสนานด้วยสติแจ่มชัดกลับทำให้เขารู้สึกสับสน
เมิ่งเหอลุกขึ้นแล้วมองมาที่จูจู
ฝ่ายหลังรีบตามเขาออกมาข้างนอกระหว่างที่สั่วซิงเยว่สับสนงุนงง
เฉินผิงเห็นจูจูไล่ตามเมิ่งเหอไป แต่กลับเลือกที่จะไม่พูดอะไรออกมา
“จูจู เธอได้วางยาเฉินผิงหรือเปล่า?” เมิ่งเหอถาม
“อืม ตอนนั้นฉันวางยาลงในกาน้ำชาและเห็นเฉินผิงกับพวกอาจารย์ของฉันดื่มชาลงไปกับตาตัวเอง จะเกิดความผิดพลาดได้ยังไงเล่า?” จูจูเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าหนักแน่น
“งั้นก็แปลกแล้ว ทำไมไอ้หมอนี่ไม่มีวี่แววว่าโดนวางยาเลยล่ะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...