หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2826

เมื่อเฉินผิงได้ยินกฎ ในที่สุดเขาก็เข้าใจสาเหตุที่กำหนดให้บรรดาผู้เข้าแข่งขันในงานสมาคมนักกลั่นยาอย่างน้อยๆ ต้องเป็นนักกลั่นยาระดับสูงสุดขั้นสาม

เมื่อเสียงเคาะระฆังดังขึ้น บรรดานักกลั่นยาเกือบร้อยคนในเวทีก็เริ่มกลั่นยาทันที

สมุนไพรและเตากลั่นยาที่จัดเตรียมให้เหมือนกันทั้งหมดซึ่งหมายความว่าทุกคนอยู่ ณ จุดเริ่มต้นเดียวกัน

ยามนี้ความเร็วในการกลั่นยาขึ้นอยู่กับความสามารถในการกลั่นยาของแต่ละคนแล้ว

ไม่นานเปลวเพลิงที่ลุกโชนก็พกพากลิ่นหอมของสมุนไพรซึ่งแผ่ไปทั่วทุกสารทิศ

เมิ่งเหอยังคงสงบนิ่งและเอาแต่จับตามองทุกความเคลื่อนไหวของเฉินผิง

อย่างไรเสียการติดยี่สิบลำดับแรกก็เพียงพอให้เลื่อนระดับขั้นได้ โดยไม่จำเป็นต้องคว้าตำแหน่งชนะเลิศก็ได้

เมิ่งเหอคอยจับสังเกตเฉินผิง เพราะสงสัยว่าพิษจะส่งผลต่อทักษะวิชาการกลั่นยาของเฉินผิงหรือไม่

เฉินผิงเองก็พบว่าเมิ่งเหอแอบมองเขาอยู่ ดังนั้นเขาจึงหย่อนสมุนไพรลงไปในเตากลั่นยาแล้วเริ่มต้นการกลั่นของตนเองอย่างสงบนิ่ง

เมื่อเขาเริ่มลงมือก็จงใจแสร้งทำทีเป็นทุรนทุรายเพราะอะไรสักอย่าง กระทั่งเหงื่อกาฬเริ่มผุดซึมหน้าผาก

เมิ่งเหอแสยะยิ้มให้กับภาพที่เห็น เพราะเขารู้ว่าพิษของตนออกฤทธิ์แล้ว

เมื่อทะเลจิตสำนึกประสบอันตราย แม้แต่การกลั่นยาระดับสูงสุดขั้นสามก็ดูเหมือนจะยากลำบากเสียแล้ว เมิ่งเหอมั่นใจว่าการทดสอบรอบต่อไปมันจะต้องตกรอบแน่

เขาครุ่นคิดด้วยความดีอกดีใจว่าหลังจากการทดสอบรอบแรกสุด เฉินผิงก็คงจะตกรอบไปแล้ว

อีกกว่ายี่สิบนาทีให้หลัง...

ตู้ม!

หลังจากเสียงเงียบลง กลิ่นหอมของยาก็ตลบฟุ้งไปทั่วทั้งอากาศ มีคนกลั่นยาสำเร็จแล้ว!

หลังจากนั้นก็เกิดเสียงดังตู้มอีก เพราะมีผู้อื่นกลั่นยาเสร็จสิ้น

เมิ่งเหอไม่เอาแต่หลบเลี่ยงอีกต่อไป เขาเร่งความเร็วในการกลั่นยาของตนเอง ไม่นานเขาก็กลั่นยาระดับสูงสุดขั้นสามออกมาได้

เมื่อได้ยินคำพูดของราชายี่เหอ หลิ่วหรูเยี่ยนกลับหน้าแดงก่ำอย่างคาดไม่ถึง เธอคิดว่าราชายี่เหอเอ่ยถึงเรื่องที่เฉินผิงเหน็ดเหนื่อยเพราะพวกเขามัวแต่รบเร้าพัวพันกันเมื่อคืนก่อน!

เมื่อผู้อาวุโสสามเห็นหลิ่วหรูเยี่ยนหน้าแดงก่ำก็ยิ้มโดยไม่แสดงความคิดเห็นอะไรอีก

ราชายี่เหอเองก็รู้สึกตัวว่าอาจจะพูดอะไรไม่เหมาะสมออกไปจึงค่อนข้างกระอักกระอ่วนใจอยู่บ้าง

“นักกลั่นยายี่สิบลำดับแรกถูกตัดสินออกมาแล้ว ที่เหลือออกไปจากเวที...” ผู้ตัดสินอาวุโสลุกขึ้นประกาศเสียงดังลั่น

หลายคนเต็มไปด้วยสีหน้าผิดหวังพลางเดินออกไปจากเวทีอันแน่นขนัดจนเหลือเพียงแค่ยี่สิบคนเท่านั้น

“ตอนนี้เป็นการแข่งขันรอบที่สอง คราวนี้คุณจะต้องกลั่นยาระดับสูงสุดขั้นห้า เมื่อหมดเวลาหนึ่งนาฬิกาทราย ยิ่งยาของคุณสมบูรณ์แบบมากเท่าไหร่ โอกาสที่คุณจะผ่านรอบที่สองได้สำเร็จก็มีมากขึ้นเท่านั้น!”

ผู้ตัดสินเอ่ยเสริมขึ้นมาว่า “ในรอบนี้พวกเราจะเลือกผู้เข้าแข่งขันห้าลำดับแรก คุณจะใช้เตากลั่นยากับสมุนไพรเดิม!”

เมื่อบรรดานักกลั่นยาทั้งยี่สิบคนได้ยินกฎแล้ว พวกเขาก็เริ่มต้นการแข่งขันอีกครั้ง