“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? ทำไมผมต้องบอกคุณ? เราอยู่ในเมืองเจียหลิงนะ ถ้าคุณกล้าทำร้ายผมละก็เท่ากับว่าคุณกำลังฝ่าฝืนกฎของเมืองนี้” หว่าเต๋อตะโกน
เมื่อเห็นว่าหว่าเต๋อดื้อรั้นเพียงใด เฉินผิงก็ยิ่งออกแรงมากขึ้นเท่านั้น ส่งผลให้กระดูกของหว่าเต๋อเคลื่อนจนเกิดเสียงดังลั่น
ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างกายของหว่าเต๋อทันที
"ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! มีคนทำร้ายฉัน!” หว่าเต๋อกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
เพียงไม่นาน คนที่ยืนเฝ้าหน้าประตูสองคนก็เข้ามา แต่ก็ถูกสามจอมโจรจัดการทันที
เหล่าทหารยามของเมืองเจียหลิงก็ได้ยินเสียงความวุ่นวายที่เกิดขึ้นจึงรีบวิ่งเข้ามาเช่นกัน
แต่ทว่าเมื่อพวกเขาเห็นว่าเป็นเฉินผิง เหล่าทหารยามก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ พวกเขารีบแสร้งทำเป็นไม่เห็นอะไรก่อนจะหันหลังกลับเพื่อออกจากอาคาร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...