หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2852

“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? ทำไมผมต้องบอกคุณ? เราอยู่ในเมืองเจียหลิงนะ ถ้าคุณกล้าทำร้ายผมละก็เท่ากับว่าคุณกำลังฝ่าฝืนกฎของเมืองนี้” หว่าเต๋อตะโกน

เมื่อเห็นว่าหว่าเต๋อดื้อรั้นเพียงใด เฉินผิงก็ยิ่งออกแรงมากขึ้นเท่านั้น ส่งผลให้กระดูกของหว่าเต๋อเคลื่อนจนเกิดเสียงดังลั่น

ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างกายของหว่าเต๋อทันที

"ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! มีคนทำร้ายฉัน!” หว่าเต๋อกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

เพียงไม่นาน คนที่ยืนเฝ้าหน้าประตูสองคนก็เข้ามา แต่ก็ถูกสามจอมโจรจัดการทันที

เหล่าทหารยามของเมืองเจียหลิงก็ได้ยินเสียงความวุ่นวายที่เกิดขึ้นจึงรีบวิ่งเข้ามาเช่นกัน

แต่ทว่าเมื่อพวกเขาเห็นว่าเป็นเฉินผิง เหล่าทหารยามก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ พวกเขารีบแสร้งทำเป็นไม่เห็นอะไรก่อนจะหันหลังกลับเพื่อออกจากอาคาร

เมื่อเห็นดังนั้น หว่าเต๋อก็ถึงกับตกตะลึงจนพูดไม่ออก เขารีบตะโกนว่า “ท่านครับ ท่าน! รีบจับเขาสิ! เขากำลังทำร้ายผม เขาเริ่มการต่อสู้ในเมืองเจียหลิงนะ!”

แต่ไม่ว่าหว่าเต๋อจะตะโกนออกมาอย่างไร เหล่าทหารยามก็แสร้งทำเป็นหูทวนลมและเดินจากไปทันที พวกเราไม่ใช่คนโง่หรอกนะ แม้แต่ใต้เท้าเยี่ยนยังก็ไม่อาจเข้าไปแทรกแซงในตอนที่เฉินผิงก่อเรื่อง ทหารยามชั้นผู้น้อยอย่างพวกเรามีหรือจะกล้าเข้าไปยุ่ง!

“ไม่ต้องตะโกนไป มันไม่สำคัญหรอกว่าผมจะเริ่มการต่อสู้ในเจียหลิงหรือไม่ ต่อให้ผมฆ่าคุณตอนนี้ ก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรผมทั้งนั้น” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชา

ขณะนี้หว่าเต๋อก็รู้แล้วว่าเฉินผิงนั้นน่าเกรงขามเพียงใด เพราะแม้แต่ทหารยามของเมืองเจียหลิงก็ไม่กล้าทำอะไรเขา เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นเขาจึงพูดขึ้นว่า “ก็ได้ ผมยอมพูดแล้ว แต่ว่าปล่อยผมก่อนสิ”

เฉินผิงปล่อยตัวหว่าเต๋อ อีกฝ่ายรีบใช้มือถูนวดที่ไหล่ของตนเพื่อบรรเทาความเจ็บก่อนจะอธิบายว่า “หว่ากังเป็นพี่ชายของผมเอง พวกเราเป็นฝาแฝดก็เลยหน้าเหมือนกัน คุณรู้จักกับพี่ชายของผมได้ยังไง?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน