หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2853

เมื่อเป็นเรื่องภายในครอบครัวของหว่ากัง เฉินผิงจึงรู้สึกไม่เหมาะสมที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยว “บ้านน้องชายของคุณอยู่แค่ข้างหน้านี้แล้ว แต่การต่อสู้ในเมืองเจียหลิงนี้เป็นสิ่งต้องห้าม ผมเกรงว่ามันคงจะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยหากคุณจะพาตัวเขาไป”

เฉินผิงรู้ดีว่าหว่าเต๋อไม่ยอมกลับไปใช้ชีวิตอย่างยากลำบากที่อุดรวิทูร ตอนนี้เขาได้มีฐานะที่ร่ำรวยแล้ว หากเขากลับไปเขาจะต้องเผชิญกับการลงโทษ ซึ่งเขาย่อมไม่เต็มใจที่จะทำตามอย่างแน่นอน

นอกจากนี้ เฉินผิงยังคิดว่าหว่าเต๋อเลือกที่จะอยู่ในเมืองเจียหลิงต่อไป เนื่องจากเมืองเห่งนี้จะไม่มีใครสามารถพาตัวเขาไปได้โดยการใช้กำลัง ตราบใดที่เขาปฏิเสธที่จะไป

“ถ้าเขาปฏิเสธ ผมก็จะลากเขาไป ต่อให้ผมต้องเสี่ยงชีวิตตัวเองก็ตาม เขาได้ทำเรื่องที่เสื่อมเสียชื่อเสียงและนำความอับอายมาสู่ครอบครัวของผม ผมจะไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ” หว่ากังโกรธจัดและตั้งใจที่จะเอาตัวหว่าเต๋อไปให้ได้

เฉินผิงถอนหายใจเมื่อเห็นท่าทีของหว่ากัง “ถ้าอย่างนั้น ผมก็ควรไปกับคุณด้วย บางทีถ้าผมอยู่ด้วย คุณคงจะพาตัวน้องชายของคุณไปได้ง่ายกว่า”

“ขอบคุณ คุณเฉิน” หว่ากังกล่าวแสดงความขอบคุณ

แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจถึงความหมายของเฉินผิง แต่หว่ากังก็รู้สึกขอบคุณที่เฉินผิงเต็มใจให้ความช่วยเหลือ

เฉินผิงเดินตามหว่ากังกลับเข้าไปที่ลานบ้านของหว่าเต๋ออีกครั้ง เมื่อเห็นหว่ากังปรากฏตัว หว่าเต๋อก็ถึงกับผงะอย่างเห็นได้ชัด

เขารีบหันหลังหนีทันที แต่ก็ถูกชายร่างกำยำสองคนที่มากับหว่ากังขวางเอาไว้

หว่าเต๋อถอดหน้ากากออกแล้วเรียกชื่อออกมาด้วยความตื่นตระหนก “หว่ากัง...”

"หุบปาก! นายกล้าดียังไงถึงได้ทำเรื่องที่น่าอับอายแบบนี้? กลับไปรับการลงโทษจากผู้นำตระกูลที่ดินแดนอุดรวิทูรกับฉันเดี๋ยวนี้นะ!” หว่ากังตะคอก

หว่าเต๋อคุกเข่าลงต่อหน้าหว่ากังและอ้อนวอนทันที “หว่ากัง ฉันกลับไปไม่ได้แล้ว หากฉันกลับไปคงมีแต่ความตายเท่านั้นที่รอฉันอยู่ ฉันขอร้องนายล่ะ อย่าพาฉันกลับไปเลยนะ”

หว่ากังยังคงไม่สะทกสะท้านเช่นเดียวกับสีหน้าที่เฉยเมยของเขา เขาเดินเข้าไปและคว้าที่ไหล่ของหว่าเต๋อโดยตั้งใจจะพาน้องชายของเขากลับไปให้ได้

“หว่ากังตอนนี้เราอยู่ในเมืองเจียหลิง อย่าใช้กำลังบังคับฉันนะ หากนายทำอะไรบุ่มบ่าม เราทั้งคู่จะต้องถูกลงโทษ” หว่าเต๋อขู่หว่ากังด้วยกฎของเจียหลิง

หว่าเต๋อทำเช่นนั้นเพื่อเป็นการแจ้งเหล่าทหารของเมืองเจียหลิงที่อยู่ใกล้ๆ รับรู้ เพื่อที่พวกเขาจะได้รีบเข้าไปแทรกแซงเมื่อตรวจพบว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้น

หว่ากังและหว่าเต๋อมีพลังที่ทัดเทียมกัน ดังนั้นย่อมไม่มีใดเป็นผู้ชนะในการต่อสู้นี้ได้ในระยะเวลาอันสั้น

การดวลของคนทั้งสองสามารถเรียกความสนใจจากทหารของเมืองเจียหลิงได้จริงๆ แต่พวกเขาก็เพียงเฝ้าดูจากระยะไกลเท่านั้น โดยไม่กล้าเข้าไปในลานบ้านเพื่อยุติการต่อสู้

เหตุผลนั้นไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเพราะการปรากฏตัวของเฉินผิง ทหารยามชั้นผู้น้อยอย่างพวกเขามีแต่จะต้องถูกตำหนิเท่านั้นถ้าพวกเขาเข้าไปใกล้

เพียงไม่นาน หว่ากังและหว่าเต๋อก็แลกหมัดกันกว่าร้อยครั้ง แต่ก็ยังไม่มีทหารคนใดกล้าเข้าไปหยุดพวกเขา จึงทำให้หว่าเต๋อรู้สึกหวาดวิตก

ขณะที่หว่าเต๋อกำลังสับสน หว่ากังก็เตะเข้าที่ท้องของเขาอย่างแรง

หว่าเต๋อลอยกระเด็นไปจนกระแทกกับพื้น