หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2858

หลังจากที่หลิ่วหรูเยี่ยนและคนอื่นๆ ถอยหลังไป ดวงตาของเฉินผิงก็แดงก่ำขึ้นมาทันที จากนั้นก็มีแก่นโลหิตหยดออกมาจากหน้าผากของเขา

แล้วมันก็แปรสภาพเป็นหมอกสีเลือดที่ห่อหุ้มร่างของเฉินผิงที่กำลังพองขึ้นอยู่ในม่านหมอกนั้น

เฉินผิงรู้ดีว่าไม่มีทางที่จะต้านทานศัตรูได้ เว้นเสียแต่เขาจะรวบรวมพละกำลังทั้งหมดที่มี

ด้วยความต่างของระดับพลังที่มหาศาลขนาดนั้น เขาและพรรคพวกคงจบเห่แน่หากแหวนเก็บของถูกยึดไปได้

ยังไงแล้ว ของวิเศษทั้งหลายที่อยู่ภายในนั้นล้วนแต่มีค่ามากจนล่อตาล่อใจให้ใครต่อใครต่างอยากจะไขว่คว้าเพื่อให้ได้มันมา

“นายกำลังพยายามจะระเบิดตัวเองอยู่เหรอไอ้หนู?” หลาวข่งถามพลางขมวดคิ้วเมื่อเห็นท่าทางของเฉินผิง

"ถูกแล้ว ไหนๆ คุณก็ต้อนเราซะขนาดนี้แล้ว ผมคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสละชีวิตเพื่อเอาชนะคุณ!” เฉินผิงตอบกลับด้วยการพยักหน้า

“หึ มั่นใจเกินไปหน่อยแล้วไอ้หนู นายมันก็แค่พวกกึ่งเซียนขั้นสอง ถึงจะระเบิดตังเองก็เถอะนะ คิดเหรอว่าจะสามารถทำร้ายพวกเราสามคนได้จริงๆ?” หลาวข่งยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้านกับคำขู่ของเฉินผิง

“คิดว่าเราไม่รู้ทันนายเหรอ?”

เป็นอีกครั้งที่เฉินผิงปลดปล่อยรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวของเขาเข้าล้อมรอบชายทั้งสามไว้ในม่านหมอกแห่งเลือด

สีหน้าของหลาวข่งเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเขารู้ว่าเฉินผิงพูดจริง

“ไอ้หนู ใจเย็นก่อน พวกเราสามคนไม่ใช่คนชั่วและไม่มีเจตนาร้ายใดๆ เลย เพียงแต่ว่าหลาวข่งเป็นพวกอารมณ์ร้อนไปหน่อย จริงๆ แล้วเราแค่อยากรู้ว่าอะไรทำให้เกิดปรากฏการณ์ประหลาดเมื่อกี้นี้ ในเมื่อนายไม่รู้ว่ามันคืออะไร ก็ลืมเรื่องนี้ไปซะเถอะ” เหล่าซุนพูดอย่างรนราน

“ใช่แล้ว เราไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ และไม่มีความบาดหมางระหว่างเรามาก่อน การระเบิดทุกคนด้วยการทำลายตนเองจะก่อให้เกิดความสูญเสียที่ไม่จำเป็นต่อทั้งสองฝ่ายเปล่าๆ นะ” จั่วชิงก็ออกมาคลี่คลายสถานการณ์เช่นกัน

“ดีล่ะนายท่าน พวกเราเองก็ไม่มีใครอยากจะสร้างปัญหา แต่ทว่า หากมีใครมาโจมตีเรา เราก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องต่อสู้ด้วยการพลีชีพเท่านั้น”

เฉินผิงรับรู้ถึงความพยายามของฝ่ายตรงข้ามในการบรรเทาความรุนแรงของสถานการณ์ จึงตัดสินใจเล่นตามน้ำ ถึงยังไงเขาก็ไม่อยากระเบิดตัวเองเช่นกัน

“งั้นก็ดี... รีบถอนรัศมีของนายออกไปก่อนเถอะ เราคงจะไม่ไล่ตามหาพวกนายแล้วล่ะ พวกนายเดินทางต่อไปได้เลย” เหล่าซุนให้ความมั่นใจกับเฉินผิง

เราจะต้องทนทุกข์ทรมานตลอดการเดินทางอย่างแน่นอนหากตาแก่นี่ยัมุ่งเป้ามาที่เราไม่หยุด ไม่มีทางที่ฉันจะเล่นมุกขู่ฆ่าตัวตายซ้ำอีกได้หรอก ใช่ไหม?

ชายทั้งสามโค้งคำนับใต้เท้าเยี่ยนทันที "ใต้เท้าเยี่ยน..."

ทันใดนั้น สีหน้าเย่อหยิ่งของหลาวข่งก็หายวับไปจากใบหน้าของเขา

“เฉินผิง นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ใต้เท้าเยี่ยนถาม

เฉินผิงเล่าถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา

ใต้เท้าเยี่ยนขมวดคิ้ว “พวกคุณสามคนกล้าดักปล้นคนตรงทางเข้าเมืองเจียหลิงได้ยังไง? คุณไม่เคารพเจ้าหน้าที่ของเมืองแล้วเหรอ? คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาสั่งค้นตัวคนอื่น? แม้แต่เจ้าหน้าที่ของเมืองเจียหลิงก็ไม่เคยสั่งการอะไรแบบนั้นเลย ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกคุณอาจหาญขนาดนั้นจริงๆ!”

ขณะที่พูด ใต้เท้าเยี่ยนเดินตรงเข้าไปหาหลาวข่งและตบเขาอย่างแรง

สิ่งที่เห็นคือใบหน้าของหลาวข่งเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ และนั่นก็ทำให้เขาเงียบปากลงทันที