เมื่อเหตุการพลิกผันเช่นนั้น ใบหน้าของเกาฉี่หลานก็มืดมนราวกับฟ้าร้องทันที
“คุณเป็นคนตระกูลเกาเหรอ?” เฉินผิงมองเธอด้วยความประหลาดใจ
เกาฉี่หลานพยักหน้า “ใช่แล้วล่ะ แต่น่าเสียดายที่แม้แต่ตระกูลเกาก็ไม่สามารถช่วยฉันได้ในตอนนี้”
ใบหน้าของเธอฉายชัดว่ารู้สึกสมเพชตัวเอง เธอไม่นึกว่าอิทธิพลของตระกูลเกาจะต่ำกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก
ท้ายที่สุดแล้ว เธอแทบไม่ได้ออกมาสู่โลกภายนอกและไม่ค่อยเข้าใจมันเลย
“ตระกูลเกา ไม่สามารถช่วยคุณได้ แต่ผมช่วยได้ แต่ว่าคุณต้องสัญญาว่าจะมอบเสี้ยววิญญาณน้ำแข็งทั้งหมดให้ผม” เฉินผิงพูดอย่างสงบจากในยันต์ค่ายกล
เกาฉี่หลานอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ตอนนี้ชีวิตเขาก็แขวนอยู่บนเส้นด้ายแล้วยังจะพูดแบบนั้นได้อีกเหรอ?
“ฮ่าฮ่า... เสียสติไปแล้วเหรอไอ้หนุ่ม? ตอนนี้นายติดอยู่ในยันต์ค่ายกล และจะต้องตายในอีกไม่ช้า ถึงกระนั้นแล้ว นายก็ยังกล้าที่จะโอ้อวดอยู่อีกนะ งั้นฉันจะบดขยี้นายให้ตายอยู่ในค่ายกลอาคมซะตอนนี้เลย มาดูกันว่านายจะออกมาช่วยชีวิตเธอได้ยังไง!”
ชายตาเดียวโบกมือควบคุมวงแหวนอาคมให้บีบรัดหดตัวไม่ลงมาเรื่อยๆ ม่านแสงปิดล้อมบีบอัดเข้ามาหาเฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...