หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2894

ร่างของจี้อวิ๋นถูกพลังตบดังกล่าวซัดจนกระเด็นออกไปทันที ก่อนที่จะหล่นกระแทกพื้นอย่างแรง

ถึงแม้ว่าพลังตบนี้จะไม่ได้ทำร้ายเขาจนได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ทำให้เขาเสียหน้ามาก

“นั่นใครกัน? ใครน่ะ?”

จี้อวิ๋นลุกขึ้นพลางร้องตะโกนสุดเสียง

“ฉันก็แค่อยากทดสอบความทรหดของร่างกายตัวเอง ช่างน่าเสียดายที่มันทำให้แกมั่นใจมากเกินไป”

เฉินผิงค่อยๆ เดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าดูแคลน

“กะ แกไม่เป็นไรเลยงั้นรึ?”

เมื่อจี้อวิ๋นเห็นว่าชายหนุ่มไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน เขาก็ทั้งตกตะลึงและฉุนเฉียว

ต่อให้เป็นผู้บำเพ็ญเพียรในระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของฉัน พลังหมัดเมื่อก่อนหน้านี้ก็จะทำให้มันได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เฉินผิงที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นสามจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลยงั้นเหรอ?

“เฉินผิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? คุณทำให้ฉันกลัวแทบตายเลยนะ!”

เมื่อเห็นเฉินผิงเดินออกมาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ หลิ่วหรูเยี่ยนก็กอดเขาไว้แล้วร้องไห้น้ำตาแตกทันที

เธอเกรงว่าจะเกิดเรื่องกับชายหนุ่มจริงๆ ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปเหมือนกัน เพราะเธอไม่รู้ว่าจะผ่านพ้นแต่ละค่ำคืนได้ได้อย่างไรโดยไม่มีเขา

“คุณเฉิน คุณไม่เป็นไรเลย!”

หว่ากังมองเฉินผิงด้วยหน้าตาตื่นตะลึง

ถ้าหากเฉินผิงถูกฉีเถี่ยเฉาหรือผู้บำเพ็ญเพียรขั้นห้าชกใส่แล้วไม่บาดเจ็บอะไร ก็ยังเป็นเรื่องที่เขาสามารถยอมรับได้

แต่จี้อวิ๋นเป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นเจ็ดและเป็นผู้ที่ค่อนข้างแข็งแกร่งท่ามกลางผู้ฝึกบำเพ็ญฌานในระดับเดียวกัน

กระนั้นหลังจากถูกชก เฉินผิงก็ยังไม่ได้รับบาดเจ็บ นั่นจึงทำให้เห็นความทรหดจากร่างกายของเขาได้อย่างชัดเจน

“ฉันจะฆ่าแกซะ! ฉันจะฆ่าแก!”

เมื่อถูกเฉินผิงซัดพลังตบใส่จนกระเด็น จี้อวิ๋นก็เริ่มที่จะคลุ้มคลั่ง

“นายมันพูดพล่ามไร้สาระเสียจริง ไม่ใช่ว่าแกขู่จะฆ่าฉันมาตั้งหลายครั้งแล้วหรอกหรือ?”

เฉินผิงทำหน้าตาเย้ยหยัน

“คุณชาย! คุณชาย!”

ทันใดนั้นฉีเถี่ยเฉาก็กระตุกชายเสื้อของจี้อวิ๋นเบาๆ

สีหน้าของเฉินผิงฉายแววดูหมิ่นเหยียดหยาม มันอยากจะประจันหน้ากับฉันด้วยยันต์ค่ายกลที่มันซื้อมารึไงกัน? รนหาที่ตายชัดๆ เลย!

เขาเริ่มเอาตัวกระแทกใส่จี้อวิ๋น แรงปะทะแต่ละครั้งก่อให้เกิดเสียงดังสนั่นราวกับผืนแผ่นดินเองก็สั่นสะเทือนไปด้วย

เขาเลิกใช้กระบวนท่าพิเศษใดๆ แล้วหันมาใช้เพลงหมัดอันดิบเถื่อนเพื่อให้ร่างกายสงบ

ทันใดนั้นจี้อวิ๋นก็กลายเป็นเครื่องมือที่ถูกหลงลืมไปโดยสิ้นเชิง

แท้ที่จริงแล้ว เขาถึงขนาดปลุกกระตุ้นยันต์ค่ายกลบนตัวด้วยความสิ้นหวังอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า

“ช่างเป็นคนรวยจริงๆ”

เฉินผิงคร้านไม่รู้ว่าทำลายยันต์ค่ายกลไปเท่าไหร่แล้ว แต่ชายหนุ่มก็ยังหายันต์มาทดแทนได้ทันที

“อ๊าก!” จี้อวิ๋นร้องคำราม

ตอนนี้เขาอาศัยยันต์ค่ายกลทั้งหมดเพื่อมาต่อกรกับเฉินผิง

หากไม่มียันต์ค่ายกล เขาก็คงถูกฝ่ายหลังอัดจนเลยไปนานแล้ว

ในทางกลับกัน เฉินผิงกลับไม่รีบร้อนเพราะอยากรู้ว่าจี้อวิ๋นจะร่ำรวยสักแค่ไหนกันแน่