หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2895

“ไม่แปลกใจเลยที่คุณเฉินจะต้องประสบความยากลำบากยิ่งในการเลื่อนขึ้นสู่ระดับถัดไป ปรากฏว่าพลังของเขารุดหน้าขึ้นมากไปอีกระดับหนึ่งแล้ว! งั้นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นเจ็ดพรรค์นั้นก็อาจจะไม่ใช่คู่ประมือของคุณเฉินอีกต่อไปแล้ว”

เมื่อหว่ากังเห็นการต่อสู้ของเฉินผิงกับจี้อวิ๋น เขาก็รู้สึกตื่นตะลึง

หลิ่วหรูเยี่ยนรู้สึกประหลาดใจกับศักยภาพของเฉินผิงไม่แพ้กัน

ในทางกลับกัน ฉีเถี่ยเฉากับหญิงชรากำลังทำหน้าบูดบึ้ง

พวกเขารู้ว่าเฉินผิงกำลังหยอกจี้อวิ๋นเล่น จี้อวิ๋นเอาแต่จมอยู่กับความโกรธพลางแผดเสียงและต่อสู้ดิ้นรนต่อไป

“อ๊าก!” จี้อวิ๋นร้องตะโกนพร้อมเขวี้ยงหมัดอันทรงพลังใส่เฉินผิง

เขาอยากจะยุติการต่อสู้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ อย่างไรเสียไม่ว่าจะร่ำรวยขนาดไหน ยันต์ค่ายกลที่พกติดตัวมาด้วยก็มีจำนวนจำกัด

ยันต์ค่ายกลเหล่านี้เป็นเครื่องมือช่วยชีวิตของเขาเชียวนะ แต่เฉินผิงกลับบีบให้เขาต้องใช้พวกมันจนหมด

ยามที่จี้อวิ๋นชกใส่เฉินผิงก็ทำให้อีกฝ่ายหกคะเมนตีลังกาถอยหลังไป

ถึงกระนั้นเฉินผิงก็ได้พิสูจน์ให้เห็นถึงความยืดหยุ่น จากนั้นกำปั้นของจี้อวิ๋นก็ทำอันตรายเฉินผิงไม่ได้เลย

“เกิดอะไรขึ้นเล่า? ยันต์ค่ายกลหมดหรือไง?” เฉินผิงถามพลางยิ้มนิดๆ

“ถึงไม่ต้องใช้ยันต์ค่ายกล ฉันก็เอาชนะแกได้!” จี้อวิ๋นตอบด้วยท่าทียโสโอหัง

เฉินผิงยิ้มเยาะ “ในเมื่อนายไม่ยอมจำนนให้แก่โชคชะตา ฉันก็จะแสดงพลังที่แท้จริงให้นายได้เห็นเอง”

เมื่อเฉินผิงพูดจบ รัศมีบนร่างของเขาก็เริ่มที่จะทวีความแกร่งกล้ามากขึ้น

ร่างเกราะทองคำโอบล้อมเฉินผิงเอาไว้ ขณะที่รัศมีสีทองสว่างช่วงโชติแผ่ไปตลอดร้อยเมตรทั่วทุกสารทิศ

เมื่อลำแสงสีทองปรากฏขึ้น รัศมีของเฉินผิงก็ดูเหมือนจะไร้ที่สิ้นสุดทั้งยังทวีความแรงกล้ามากขึ้นเรื่อยๆ อีกด้วย

จี้อวิ๋นหน้าซีดเผือด เขาไม่คาดคิดว่าระหว่างที่ต่อสู้กันเมื่อก่อนหน้านี้ เฉินผิงจะออมมือให้

นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน!

“ตอนนี้นายรู้หรือยังว่าฉันแข็งแกร่งขนาดไหน?”

ขณะที่เฉินผิงพูด เขาก็ปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าจี้อวิ๋นแล้ว

ตู้ม!

ก่อนที่จี้อวิ๋นจะทันได้ทำอะไร ก็มีมือใหญ่ยักษ์กระแทกลงมาใส่เขา

“นายยอมจำนนแล้วหรือยังล่ะ?” เฉินผิงถามพลางก้มหน้ามองจี้อวิ๋น

“คุณชาย...”

ฉีเถี่ยเฉากับหญิงชราช่วยประคองจี้อวิ๋นให้ลุกขึ้น

จี้อวิ๋นมองเฉินผิงด้วยสายตาหวาดกลัวแล้วพยักหน้าแรงๆ “ใช่ ฉันแพ้แล้ว”

เมื่อเฉินผิงเห็นสายตาหวาดกลัวของจี้อวิ๋น เขาก็ไม่ได้ทำอะไรฝ่ายหลังอีก อย่างไรเสียเขาก็ไม่ได้มีเรื่องแค้นเคืองกับสำนักเฟ่ยเทียน

ยิ่งไปกว่านั้นเขาเป็นฝ่ายผิดที่ปล่อยมังกรอี้หลงแห่งสำนักเฟ่ยเทียนออกมา ตราบใดที่สำนักเฟ่ยเทียนไม่มาหาเรื่องตน เฉินผิงก็จะไม่ลงมือกับพวกเขา

ศัตรูที่มากขึ้นรังแต่จะทำให้เรื่องยุ่งยากมากขึ้น เฉินผิงต้องเผชิญปัญหามากมายอยู่แล้ว

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ไสหัวไปซะ ฉันหวังว่าวันหน้านายจะไม่ล้ำเส้นฉันอีก” เฉินผิงกล่าวพลางโบกมือไล่อย่างไม่ไยดี

แต่แทนที่จะจากไป จี้อวิ๋นกลับอ้าปากราวกับพูดอะไรแล้วก็หุบปากฉับลงอีกครั้ง

เฉินผิงมองจี้อวิ๋นด้วยสายตาเย็นชาแล้วถามว่า “นายต้องการอะไรอีก? อยากจะฆ่าฉันหรือไง?”