หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2896

“เปล่า เปล่า เปล่า ผมแค่อยากรู้ว่าจะสามารถติดตามคุณไปได้ไหม สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยอันตรายและมีคนมาตามหาสมบัติกันมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อพบสมบัติเมื่อไหร่ย่อมเกิดการต่อสู้นองเลือดตามมา ฉะนั้นผมเลยคิดว่าหากพวกเราร่วมมือกันจนแข็งแกร่งขึ้นก็คงจะดีไม่น้อย” จี้อวิ๋นบอกเฉินผิง

จี้อวิ๋นรู้ว่าเฉินผิงแข็งแกร่ง ฉะนั้นเขาจึงอยากจะผูกสัมพันธ์กับเฉินผิง อย่างไรเสียพลังก็คือทุกสิ่งทุกอย่างในอาณาจักรนิรันดร์

เฉินผิงเหลือบมองจี้อวิ๋นแล้วไตร่ตรองข้อเสนอ เมื่อรู้ว่าจี้อวิ๋นไม่ได้พยายามเล่นลูกไม้ใดๆ อีก เขาก็ผงกศีรษะพลางกล่าวว่า “เอาล่ะ งั้นก็ตามมา”

เมื่อจี้อวิ๋นได้ยินเฉินผิงตอบตกลงก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

ไม่นานคณะที่เพิ่งจะตั้งขึ้นมาใหม่ก็กลับมาเดินทางตามหาสมบัติ

ณ บ้านตระกูลเกาในห้องของเกาฉี่หลาน เนื่องจากหัวเฟิ่งกับอวี๋เจียเมิ่งอยู่ภายใต้การอารักขาของเกาฉี่หลาน พวกเธอจึงไม่ถูกเกาฉีเซิ่งรังควานอีกต่อไป

ทั้งคู่ต่างรู้สึกขอบคุณเกาฉี่หลานในเรื่องนั้นมาก

“ตอนนี้ทั่วทั้งดินแดนอุดรวิทูรตกอยู่ท่ามกลางความโกลาหล พวกคุณควรจะอยู่ที่นี่กันสักพักนะ เอาไว้พอทุกอย่างคลี่คลายแล้ว ผมจะส่งพวกคุณสองคนออกไปจากที่นี่เอง” เกาฉี่หลานบอกพวกเธอ

“ขอบคุณมากๆ ค่ะ คุณหนูเกา แต่พวกเรามีสหายอีกคนหนึ่งที่ยังอยู่ในถ้ำ พวกเราเกรงว่าเธออาจจะตกอยู่ในอันตรายได้ ดังนั้นพวกเราจึงต้องไปตามหาเธอให้เจอ!”

อวี๋เจียเมิ่งรู้สึกเป็นห่วงซูอวี่ฉี

แม้ว่าหัวเฟิ่งจะทิ้งขนวิหคอัคคีให้ซูอวี่ฉีเพื่อไม่ให้ความหนาวเย็นทำร้ายเธอได้ แต่อวี๋เจียเมิ่งก็ยังอดห่วงไม่ได้

“บอกฉันมาก็ได้ว่าถ้ำอยู่ที่ไหน ฉันจะช่วยตรวจสอบให้พวกคุณเอง ขืนพวกคุณมุ่งหน้าออกไปแบบนี้ ฉันเกรงว่าพี่รองคงสังเกตเห็นแล้วจับตัวพวกคุณเอาไว้อีกครั้งเป็นแน่ พี่รองเป็นไอ้โรคจิตตัวพ่อที่ชอบไล่ล่าผู้หญิงอยู่ตลอดเวลา ถ้าฉันมีเวลาล่ะก็ฉันอยากให้พี่ใหญ่สั่งสอนเขาให้ดีๆ เผื่อจะได้เปลี่ยนนิสัยสักที!”

ยามที่เอ่ยถึงพี่รองของตนเอง เกาฉี่หลานมีสีหน้าโกรธจัด

เธอเองก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ถ้ามีใครบังคับขืนใจเธอล่ะก็เธอคงอยากตายเช่นเดียวกัน อย่างไรเสียพรหมจรรย์ก็เป็นเรื่องสำคัญกับเธอ

ถึงแม้ว่าหญิงสาวหลายๆ คนในสังคมแทบจะไม่เห็นความสำคัญเรื่องเรือนร่างของตัวเองและไม่ขัดข้องเรื่องขายเรือนร่างเพื่อเงินตรา แต่พวกเธอก็เป็นเพียงแค่คนส่วนน้อย

เกาฉี่หลานตะลึงงันอยู่ไม่กี่วินาทีก่อนที่จะขมวดคิ้ว “พวกนายรนหาที่ตายใช่ไหม?”

“คุณหนูเกา ต่อให้คุณฆ่าพวกเราทิ้ง พวกเราก็ปล่อยคุณไปไม่ได้ครับ นี่เป็นคำสั่งจากท่านประมุขเอง” องครักษ์ตอบ

“อย่าคิดว่าฉันจะไม่กล้าฆ่าพวกนายนะ!”

เมื่อเกาฉี่หลานพูดจบ เธอก็ยกมือขึ้นเตรียมพร้อมที่จะลงมือ

แต่องครักษ์ยังคงยืนนิ่ง แม้จะข่มขู่เอาชีวิต พวกเขาก็ไม่ยอมหลีกทางให้เกาฉี่หลาน

เมื่อเกาฉี่หลานพูดจบ เธอก็ไม่มีทางเลือกนอกจากลดมือลง เธอแค่พยายามขู่ให้พวกเขากลัว ไม่มีทางที่เธอจะสังหารพวกเขาจริงๆ หรอก

อย่างไรเสียพวกเขาก็แค่ปฏิบัติตามคำสั่งเท่านั้น