หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2897
“เอาล่ะ ถ้าพวกนายไม่ให้ฉันไป ฉันก็จะไปหาพี่ชาย”
เกาฉี่หลานบุกเข้ามาบ้านของเกาฉี่เฉียงด้วยความโมโหจัด
ในขณะเดียวกัน เกาฉี่เฉียงอยู่ระหว่างการปรึกษาหารือกับผู้อาวุโสทั้งหลาย
“ท่านประมุข ตอนนี้ทั่วแผ่นดินตกอยู่ท่ามกลางความโกลาหล เกิดการสู้รบกันไปทั่วทุกหย่อมหญ้า นอกเหนือไปจากนั้นพวกเรายังพบว่าเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรมารเป็นจำนวนมากได้ลอบแฝงตัวเข้ามาในคณะของเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรเพื่อตามหาสมบัติและช่วงชิงทรัพยากร” ผู้อาวุโสใหญ่รายงานให้เกาฉี่เฉียงได้ทราบ
“ชนเผ่ากายาบรรพกาลมีท่าทีตอบสนองยังไงบ้าง?” เกาฉี่เฉียงถาม
“ดูเหมือนว่าประมุขของชนเผ่ากายาบรรพกาลจะไม่ได้ลงมือกับเรื่องนี้ แต่หว่ากังผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลก็จากไปพร้อมกับคนอื่นๆ ผมคิดว่าพวกมันกำลังตามล่าสมบัติกันอยู่และพวกมันถึงขนาดเอาแส้ปราบมารมาด้วย” ผู้อาวุโสใหญ่เอ่ยเสียงเบา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...