หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2899

เกาฉี่เจี๋ยพินิจดูพรรคพวกของเฉินผิง นอกเหนือไปหลิ่วหรูเยี่ยนกับหว่ากังแล้ว ฉีเถี่ยเฉาและหญิงชราต่างก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นห้า ขณะที่จี้อวิ๋นเป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นเจ็ด

หากว่ากันในแง่ของพลัง คู่ต่อสู้ของเขาย่อมแข็งแกร่งยิ่งกว่าคณะของเขาอย่างเห็นได้ชัด

หลังจากกวาดสายตามองจี้อวิ๋นและคนอื่นๆ แล้ว เกาฉี่เจี๋ยก็เอ่ยขึ้นมาว่า “พี่ชายท่านนี้ พวกเราเป็นคนตระกูลเกาแห่งดินแดนอุดรวิทูร ผมมั่นใจว่าพวกคุณน่าจะเคยได้ยินชื่อของพวกเรามาก่อน ช่วยบอกผมทีได้ไหมว่าพวกคุณเป็นใครกัน?”

เกาฉี่เจี๋ยบอกได้จากตำแหน่งของพวกเขาเลยว่าจี้อวิ๋นกับพรรคพวกอีกสองคนไม่ใช่สมาชิกในคณะของเฉินผิง

ทันทีที่เกาฉี่เจี๋ยปรากฎตัวขึ้นพร้อมคนของเขา หลิ่วหรูเยี่ยนกับหว่ากังก็ยืนขนาบข้างข้างเฉินผิงเพื่อปกป้องเขาจากภยันตราย ขณะที่ฉีเถี่ยเฉากับหญิงชราขยับตัวมาคุ้มครอง

ด้วยเหตุนี้เกาฉี่เจี๋ยจึงได้ข้อสรุปว่าทั้งสองคณะไม่ใช่พันธมิตรกันจริงๆ และอาจจะเพิ่งตั้งคณะขึ้นเป็นการชั่วคราวระหว่างการเดินทางก็ได้

ไม่มีใครปฏิเสธเลยว่าเกาฉี่เจี๋ยมีทักษะการสังเกตสังกาที่ยอดเยี่ยม

“ผมคือจี้อวิ๋นแห่งสำนักเฟ่ยเทียน”

จี้อวิ๋นย่อมเคยได้ยินชื่อตระกูลเกามาก่อนและตระหนักถึงอิทธิพลในดินแดนอุดรวิทูรของพวกเขาเป็นอย่างดี

“โอ้ ผมไม่คาดคิดเลยว่าคุณจะเป็นคนของสำนักเฟ่ยเทียน ผมต้องขอโทษด้วยที่เสียมารยาท ผมมีความแค้นกับไอ้หมอนี่เป็นการส่วนตัวและหวังว่าคุณจะหลีกทางให้ด้วย” เกาฉี่เจี๋ยกล่าวพลางคำนับ

จี้อวิ๋นตะลึงงันไปชั่วขณะ ขณะที่เขาไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไรดี เฉินผิงก็เอ่ยขัดขึ้นมาว่า “ฉันไม่ต้องการให้ใครเข้ามายุ่ง ลำพังฉันคนเดียวก็เพียงพอที่จะเตะโด่งแกได้แล้ว”

คำพูดนี้ทำให้เกาฉี่เจี๋ยหัวเราะเยาะออกมา “ไอ้เด็กขี้โม้ ฉันมียอดฝีมือของตระกูลเกาอยู่ด้วย พวกเขาทุกคนเป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นห้าเชียวนะ! แกคิดจริงๆ เหรอว่าลำพังแกคนเดียวจะเก็บกวาดพวกเราได้งั้นรึ? ฝันไปเถอะ”

“ถ้าแกไม่เชื่อก็ลองดูสิ แต่เมื่อฉันชนะแกแล้ว แกจงไสหัวไปให้พ้นทางของฉันตลอดกาลจะดีกว่า!”

เฉินผิงไม่คิดจะสังหารเกาฉี่เจี๋ย เพราะเขาไม่อยากเป็นศัตรูกับตระกูลเกา

ทว่าสิ่งสำคัญลำดับต้นๆ ของเขาคือการตามหาสมบัติต่างหากล่ะ

“ก็ได้ ถ้าแกสามารถเอาชนะพวกเราสองสามคนได้ ฉันก็จะหลีกทางให้แกเดินไปข้างหน้าเอง” เกาฉี่เจี๋ยตอบตกลงทันที เพราะเขาไม่เชื่อว่าเฉินผิงจะสามารถเอาชนะได้

ด้วยเหตุนั้นเอง ปราณเย็นของผู้บำเพ็ญเพียรทั้งห้าคนจึงเริ่มที่จะเข้ามาใกล้เฉินผิงอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ

“หยุดนะ!”

ขณะที่เฉินผิงกำลังจะถูกปราณเย็นห่อหุ้มเอาไว้ ก็มีเสียงตะโกนของหญิงสาวดังขึ้นมา

หลังจากนั้น เกาฉี่หลานก็ร่อนลงมาอยู่ข้างเฉินผิงก่อนที่จะโบกมือเพื่อสลายปราณเย็น

เหตุการณ์ที่พลิกผันทำให้เกาฉี่เจี๋ยชักปราณเย็นของตัวเองกลับมาแล้วถามว่า “พี่สาม พี่ทำอะไรน่ะ?”

“เสี่ยวเจี๋ย นายเที่ยวทำร้ายคนไปทั่วได้ยังไงกัน?” เกาฉี่หลานถามเกาฉี่เจี๋ย

“พี่สาม ไอ้หมอนี่มันทำให้ผมต้องอับอายขายหน้าตอนอยู่ในสนามประลองของเมืองเจียหลิง ตอนนี้ผมจะแก้แค้น พี่รู้จักมันหรือไงกัน? ทำไมพี่ถึงต้องไปช่วยมันด้วยเล่า?” เกาฉี่เจี๋ยถามด้วยความสงสัย

“ฉันย่อมต้องรู้จักเขาอยู่แล้ว! ก็เขาเป็นผู้มีพระคุณของฉันนี่นา หากไม่มีเขาล่ะก็ฉันคงตายไปแล้วล่ะ” เกาฉี่หลานกล่าวเสียงดังลั่น