หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2901

“พาผมไปหาพวกเธอที”

เฉินผิงแทบอดใจรอที่จะได้เจอหัวเฟิ่งกับอวี๋เจียเมิ่งไม่ไหวแล้ว

“ฉันยังต้องไปหาคนที่ชื่อซูอวี่ฉี ถ้าสิ่งที่หัวเฟิ่งพูดมาเป็นความจริงล่ะก็ เธอน่าจะถูกฝังอยู่ในถ้ำมานานและชีวิตของเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย” เกาฉี่หลานตอบ

“ไม่ต้องหรอก เธอถูกคนพาตัวไปแล้วล่ะ”

เฉินผิงรู้จักถ้ำนั้นเพราะเขาสัมผัสได้ถึงรัศมีพลังของซูอวี่ฉีกับพรรคพวกของเธอที่นั่น แต่ยามที่เขาไปถึงก็ไม่เหลือใครอยู่แล้ว

ดูเหมือนว่าซูอวี่ฉีจะได้รับบาดเจ็บจนขยับตัวไม่ได้ ฉะนั้นเธอคงจะถูกใครสักคนพาตัวไปแน่ๆ

“ถูกคนพาตัวไปงั้นเหรอ?” เกาฉี่หลานรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง

“ตอนนี้ก็พาผมไปหาหัวเฟิ่งเถอะ” เฉินผิงเอ่ยเร่ง

เขาอยากจะรีบไปที่บ้านตระกูลเกาแล้วพาหัวเฟิ่งกับอวี๋เจียเมิ่งออกมาพร้อมกัน

“ใจเย็นๆ ก่อนสิ พวกเธอสองคนอยู่ในที่ปลอดภัยแล้ว ตอนนี้เกิดความโกลาหลไปทั่วทุกแห่งหนในดินแดนอุดรวิทูร ข้างนอกไม่มีที่ไหนปลอดภัยเลย! ขืนคุณพาพวกเธอไปด้วย คุณจะปกป้องพวกเธอได้จริงๆ เหรอ? ลำพังด้วยพลังของพวกเธอไม่มีทางที่จะปกป้องตัวเองได้เลย” เกาฉี่หลานวิเคราะห์สถานการณ์แทนเฉินผิง

หลังจากได้ฟังคำพูดของเธอก็ทำให้เฉินผิงเริ่มสงบสติอารมณ์ลงได้

ตอนนี้เขากำลังตามหาสมบัติอยู่ การพาหัวเฟิ่งกับอวี๋เจียเมิ่งไปด้วยรังแต่จะทำให้พวกเธอตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต

ดังนั้นให้พวกเธอพักอยู่ที่บ้านตระกูลเกาจะปลอดภัยกว่า

“คุณหนูเกา ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ผมก็ขอฝากพวกเธอไว้กับคุณด้วย ได้โปรดดูแลพวกเธอให้ดีๆ นะครับ เมื่อผมหาสมบัติเจอแล้ว ผมจะกลับไปขอบคุณด้วยตัวเองเลย โปรดให้สัญญากับผมด้วยว่าคุณจะคอยปกป้องให้พวกเธอปลอดภัย”

เฉินผิงฝากความหวังเอาไว้กับเกาฉี่หลาน เพราะเขาบอกได้ว่าเธอเป็นคนดีโดยเนื้อแท้

“อย่าห่วงไปเลยค่ะ ตราบใดที่มีฉันอยู่ด้วย ย่อมไม่มีใครในตระกูลเกาที่จะกล้ารังแกพวกเธอสองคนแน่ๆ” เกาฉี่หลานให้สัญญา

เกาฉี่เจี๋ยไม่มีทางกลับไปกับเธอหรอก

เมื่อต้องเผชิญกับความดันทุรังของเขา เกาฉี่หลานก็ไม่มีทางเลือกนอกเสียจากถอนหายใจอย่างอับจนหนทาง “ก็ได้ เพียงแต่อย่าสร้างปัญหาใดๆ ให้เฉินผิงอีก ไม่งั้นฉันไม่ยกโทษให้นายแน่”

“ไม่ต้องห่วงหรอก มันเป็นผู้มีพระคุณของพี่สามนนี่ ผมจะไม่แตะต้องมันหรอก” เกาฉี่เจี๋ยให้สัญญา

หลังจากได้รับคำมั่นจากเขาก็ทำให้เกาฉี่หลานจากไปด้วยความสบายอกสบายใจ

เมื่อเธอจากไปแล้ว เกาฉี่เจี๋ยก็มองเฉินผิงด้วยสายตาเย็นชาก่อนจะพาคนของตนจากไป ทิ้งให้เฉินผิงและพรรคพวกของเขายังคงตามหาสมบัติกันต่อไป

หลังจากพักผ่อนกันมาทั้งคืนแล้ว ทั้งคณะก็ยังคงตามหาต่อไป

ต่อให้มีแผนที่ขุมสมบัติ การกำหนดที่แน่นอนของสมบัติก็ยังเป็นเรื่องยากพอๆ กับการงมเข็มในมหาสมุทร

หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ออกเดินทาง เฉินผิงใช้ปราณสัมผัสจนพบว่าห่างออกไปไม่ไกล มีรัศมีพลังที่ปั่นป่วนโกลาหลอยู่มากมายอันเป็นการบ่งบอกว่าเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรคณะใหญ่ได้มารวมตัวกันเป็นจำนวนมาก