หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2903

เกาฉี่เจี๋ยเอ่ยปากแนะนำตัวเองว่า “ผมเกาฉี่เจี๋ยลูกชายคนที่สามของตระกูลเกาจากดินแดนอุดรวิทูร พวกคุณคงจะเคยได้ยินเรื่องตระกูลของพวกเรามาบ้างแล้วใช่ไหม? ทุกคนมารวมตัวกันที่นี่ทำไม? มีโอกาสสำคัญอะไรงั้นเหรอ?”

เห็นได้ชัดเลยว่าเกาฉี่เจี๋ยตั้งใจทำให้ทุกคนหวาดกลัวอิทธิพลของตระกูลเกาและเคารพยำเกรงในตัวเขา

แต่หลังจากเขาแนะนำตัวไปแล้ว ก็ไม่มีใครสนใจเขาเลย

อันที่จริงแล้ว เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรอันน่าเกรงขามที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ต่างมองเขาด้วยสายตาดูแคลนและแค่นเสียงเย็นชาออกมา

เกาฉี่เจี๋ยรู้สึกอับอายขายหน้า แต่เขาไม่อาจระบายโทสะใส่พวกเขาได้

อย่างไรเสียผู้ติดตามของเขาก็อยู่ที่ระดับกึ่งเซียนขั้นห้าเท่านั้น ถ้าพวกเขาเกิดไปขัดแย้งกับผู้ที่อยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นแปดเข้าล่ะก็คงได้ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบแน่ๆ

เมื่อไม่มีใครสนใจเขาเลย เกาฉี่เจี๋ยจึงทอดสายตามองหว่ากังด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน “หว่ากัง เกิดอะไรขึ้นที่นี่งั้นเหรอ?”

ท่ามกลางผู้ที่มารวมตัวกันครั้งนี้ คนเดียวที่เกาฉี่เจี๋ยคุ้นเคยก็คือหว่ากัง พวกเขาเคยเป็นศัตรูกันก็จริง แต่ไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะต้องสู้กันอีกต่อไป

“ภูเขาน้ำแข็งถล่มลงมาเผยให้เห็นถ้ำ น่าจะเป็นตำแหน่งที่ตั้งของสมบัติน่ะ” หว่ากังกล่าวพลางชี้ไปยังถ้ำมืดสนิท

เกาฉี่เจี๋ยเดินเข้าใกล้ปากถ้ำแล้วมองเข้าไปข้างใน มันช่างมืดมิดเสียจนเขามองไม่เห็นอะไรเลย

“ถ้านี่เป็นตำแหน่งที่ตั้งของสมบัติ พวกเราก็ควรจะเข้าไปดูสิ” เกาฉี่เจี๋ยหันไปบอกกับฝูงชน

เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดผู้บำเพ็ญเพียรที่แกร่งกล้าเหล่านี้จึงไม่มีวี่แววที่จะเข้าไป

ทุกคนต่างมองมาที่เกาฉี่เจี๋ย แม้จะอยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นสาม แต่เขาก็ช่างโอหังนัก

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจที่จะตอบเขาเลย เกาฉี่เจี๋ยก็แค่นเสียงแฝงแววดูแคลนออกมาแล้วพูดว่า “พวกคุณไม่นับเป็นตัวอะไรได้เลยนอกจากไอ้พวกขี้ขลาดตาขาวกลุ่มหนึ่ง ถ้าพวกคุณไม่เข้าไปล่ะก็ผมจะเข้าไปเอง” จากนั้นเขาก็สั่งผู้ติดตามของตนเอง “ตามฉันมาติดๆ เลยนะ อย่าออกนอกทิศทางล่ะ”

ผู้ติดตามคนหนึ่งของเกาฉี่เจี๋ยเอ่ยเตือนขึ้นมาว่า “นายน้อยสาม ถ้ำที่ไม่รู้ที่มาที่ไปแบบนี้ มิสู้อย่าเข้าไปจะดีกว่า”