หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2906

“เลิกต่อว่าต่อขานสักที! ขืนพวกแกยังพล่ามอยู่อีกล่ะก็ฉันจะจัดการด้วยมือตัวเองเลย ไม่มีใครบังคับให้พวกแกเข้าไปในถ้ำนี้สักหน่อย ถ้าแกอยากได้สมบัติก็ต้องเตรียมพร้อมเดิมพันชีวิตของตนเอง ทำไมเขาจะต้องมารับผิดชอบเรื่องช่วยชีวิตพวกแกด้วยล่ะ? พวกแกเป็นลูกของเขาหรือไงกัน?” รัศมีพลังของเหล่าซุนปะทุขึ้นมาพลางจ้องมองบรรดาผู้ไม่พอใจด้วยสายตาเย็นชา

เหล่าซุนที่อยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นแปดและอยู่ท่ามกลางเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่แข็งแกร่งที่สุดในยามนี้ ทำให้คนอื่นๆ ต้องรีบหุบปากลงเพราะคำเตือนของเขา

เมื่อได้เฉินผิงช่วยชีวิตเอาไว้ เขาจึงต้องออกปากแทนอีกฝ่าย

เฉินผิงไม่สนใจพวกคนที่ตะคอกใส่เขา สาเหตุที่ทำให้เขาไม่เปิดเผยเรื่องวงแหวนอาคมให้ทุกคนได้รู้ก็เพื่อให้บางคนถูกแช่แข็ง

ถ้าหากสมบัติซ่อนอยู่ภายในถ้ำจริงๆ ยิ่งมีผู้บำเพ็ญเพียรมากเท่าไหร่ก็ยิ่งยากที่เขาจะรักษายาวิญญาณน้ำแข็งเอาไว้ได้

เขาไม่ได้เป็นห่วงชีวิตของพวกมันเลย เพราะพวกมันไม่มีความสลักสำคัญอะไรกับเขา

เฉินผิงเลือกที่จะช่วยเหล่าซุน เพราะฝ่ายหลังช่วยเขาตอนอยู่นอกเมืองเจียหลิง

นอกเหนือไปจากนั้น เหล่าซุนก็แข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆ มาก ถ้าหากพวกเขาเกิดพบสมบัติขึ้นมา เฉินผิงและคณะของเขาก็จะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบเหล่าซุน หลาวข่งและจั่วชิงอย่างเห็นได้ชัด

เขาต้องเอาชนะพวกเขาคนใดคนหนึ่งก่อนและท่ามกลางผู้บำเพ็ญเพียรทั้งสามคน เหล่าซุนเป็นคนเดียวที่มีท่าทีอยากจะเข้ามาคุยกับตน

พวกเขาเดินทางกันต่อไป คราวนี้ทุกคนติดตามเฉินผิงไปเสียแต่โดยดี

ใช้เวลาไปกว่าชั่วโมงก็ผ่านบริเวณที่เต็มไปด้วยกับดักออกมาได้ในที่สุด

“เอาล่ะ! ในที่สุดพวกเราก็ออกมาจากตรงนี้ได้ มีบางคนวางวงแหวนอาคมเอาไว้ที่นี่ ถ้าพวกเราก้าวผิดก็คงไม่รอดมาถึงที่นี่หรอก”

เฉินผิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ต่อให้ปราณเย็นจะรุนแรงสักแค่ไหน ทว่าเฉินผิงกลับเหงื่อโซมกายและไอร้อนก็ระเหยกลายเป็นหมอก

เขาระมัดระวังตัวมาตลอดการเดินทาง

หลังจากเดินออกมาจากบริเวณนั้น ทุกคนเองก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ในเมื่อเป็นเจตนาดีของเขา ก็รับเอาไว้เถอะ” เฉินผิงเอ่ยพลางยิ้มให้

“ขอบคุณผู้อาวุโส!”

หลิ่วหรูเยี่ยนรับหญ้าอุ่นเอาไว้แล้วเอามาไว้ใกล้ๆ ตัว อันที่จริงเมื่อมีมันอยู่กลับทำให้เธอรู้สึกอุ่นสบายมากขึ้น

เหล่าซุนนั่งลงข้างๆ เฉินผิงแล้วพวกเขาก็เริ่มพูดคุยกัน

พวกเขาคุยกันได้สักพักก็หัวเราะออกมาเป็นบางครั้งบางคราว

หลังจากสนทนากันแล้ว เฉินผิงก็ได้รู้ว่าเหล่าซุน จั่วชิงและหลาวข่งตั้งคณะขึ้นเป็นการชั่วคราว

แม้จะรู้จักกันมาได้สักระยะหนึ่ง แต่พวกเขาก็ไม่สนิทกันเลย

นั่นจึงอธิบายได้ถึงสาเหตุที่พวกเขาไม่คิดจะช่วยเหล่าซุนยามที่เขาถูกน้ำแข็งเล่นงาน