หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2907

หลังจากพักผ่อนกันมาได้สักพักหนึ่งแล้ว ทั้งคณะก็เดินทางกันต่อ

เฉินผิงยังเป็นคนนำทาง ขณะที่คนอื่นๆ ติดตามเขาไปเงียบๆ อย่างไรเสียก็ไม่มีใครอยากจะเสี่ยงอันตราย

หลังจากเดินกันมากว่าชั่วโมง คณะของเฉินผิงก็ไม่รู้ว่าเดินลึกเข้ามาใต้ชั้นน้ำแข็งแค่ไหนแล้ว

แต่ไม่นานหนทางข้างหน้าก็สว่างขึ้น พระราชวังที่สร้างขึ้นจากน้ำแข็งก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าพวกเขา

มีรัศมีพลังผิดธรรมดาสามัญรอบด้านที่ก่อตัวขึ้นมาจากเมฆหมอกก็ทำให้เกือบจะมองไม่เห็นพระราชวัง

“ช่างน่าประทับใจอะไรอย่างนี้นะ! นี่จะต้องเป็นตำแหน่งที่ตั้งที่สมบัติซ่อนอยู่เป็นแน่!”

“ว้าว ฉันไม่คิดว่าสมบัติของชนเผ่ากายาบรรพกาลจะอลังการเช่นนี้”

“ฉันสงสัยนักจะมีว่าสมบัติอะไรอยู่ในสถานที่แห่งนี้ รีบเข้าไปข้างในกันเถอะ”

บางคนอดรนทนไม่ไหวอีกต่อไปและวิ่งเข้าไปข้างในพระราชวังแล้ว

เมื่อเกาฉี่เจี๋ยเห็นเช่นนั้นก็รีบพาบ่าวรับใช้ไปที่พระราชวังเช่นเดียวกัน แต่เฉินผิงกลับขวางเขาไว้

“อย่าเพิ่งขยับ ผมมีความรู้สึกว่าเรื่องไม่ง่ายดายขนาดนั้น” เฉินผิงบอกเกาฉี่เจี๋ย

“อะไรไม่ง่ายกันเล่า? นายไม่เห็นหรือไงว่าคนพวกนั้นเข้าไปในพระราชวังกันแล้ว? ถ้าพวกเราเข้าไปช้าก็คงไม่ได้อะไรแล้ว!” เกาฉี่เจี๋ยพูดเสียงดัง

“คุณเฉิน พวกเราจะไม่เข้าไปจริงๆ งั้นเหรอ? บางทีภายในพระราชวังอาจจะมีสมบัติมากองอยู่ตรงหน้าพวกเราก็ได้นะ”

แม้แต่จี้อวิ๋นก็เริ่มที่จะหมดความอดทน

“ไม่ ต่อให้มีสมบัติอยู่ข้างใน ก็ใช่ว่าจะเอาออกมาได้ง่ายๆ”

ขณะที่เฉินผิงกล่าวเช่นนั้น ก็มีเสียงแผดร้องดังก้องไปทั่วอาณาบริเวณสร้างความหวาดกลัวให้แก่ทุกคนที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้

เมฆหมอกกลายเป็นสัตว์ดุร้ายนานาชนิดที่เริ่มจู่โจมใส่ผู้ที่เข้ามาในพระราชวัง

บางคนยังไม่ทันได้ตอบสนองก็ถูกอสูรหมอกแช่แข็งจนกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง

หลายคนรีบล่าถอยพลางมองอสูรหมอกด้วยความตกตะลึง