หลังจากพักผ่อนกันมาได้สักพักหนึ่งแล้ว ทั้งคณะก็เดินทางกันต่อ
เฉินผิงยังเป็นคนนำทาง ขณะที่คนอื่นๆ ติดตามเขาไปเงียบๆ อย่างไรเสียก็ไม่มีใครอยากจะเสี่ยงอันตราย
หลังจากเดินกันมากว่าชั่วโมง คณะของเฉินผิงก็ไม่รู้ว่าเดินลึกเข้ามาใต้ชั้นน้ำแข็งแค่ไหนแล้ว
แต่ไม่นานหนทางข้างหน้าก็สว่างขึ้น พระราชวังที่สร้างขึ้นจากน้ำแข็งก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าพวกเขา
มีรัศมีพลังผิดธรรมดาสามัญรอบด้านที่ก่อตัวขึ้นมาจากเมฆหมอกก็ทำให้เกือบจะมองไม่เห็นพระราชวัง
“ช่างน่าประทับใจอะไรอย่างนี้นะ! นี่จะต้องเป็นตำแหน่งที่ตั้งที่สมบัติซ่อนอยู่เป็นแน่!”
“ว้าว ฉันไม่คิดว่าสมบัติของชนเผ่ากายาบรรพกาลจะอลังการเช่นนี้”
“ฉันสงสัยนักจะมีว่าสมบัติอะไรอยู่ในสถานที่แห่งนี้ รีบเข้าไปข้างในกันเถอะ”
บางคนอดรนทนไม่ไหวอีกต่อไปและวิ่งเข้าไปข้างในพระราชวังแล้ว
เมื่อเกาฉี่เจี๋ยเห็นเช่นนั้นก็รีบพาบ่าวรับใช้ไปที่พระราชวังเช่นเดียวกัน แต่เฉินผิงกลับขวางเขาไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...