ขณะที่เฉินผิงเข้ามาใกล้เมหมอกก็มีเสียงคำรามดังขึ้นมาจากในนั้น มันเริ่มบิดเบี้ยวก่อนจะกลายร่างเป็นสัตว์อสูรที่มีหลายขา
เมื่อสัตว์อสูรอ้าปาก ปราณเย็นหอบหนึ่งก็โอบล้อมเฉินผิงแล้วร่างก็ดิ่งลงมา
ขณะที่เฉินผิงดึงดูดความสนใจของสัตว์อสูรอยู่นั้น จี้อวิ๋นกับเหล่าซุนก็ปรากฎตัวอยู่คนละด้าน
คนทั้งสองรีบเปิดฉากโจมตีใส่สัตว์อสูร พลังวิญญาณปริมาณมหาศาลกลายเป็นฝ่ามือนับหมื่นที่ตบฟาดใส่สัตว์อสูร
อนิจจา พลังโจมตีเหล่านั้นกลับทำอะไรสัตว์อสูรไม่ได้เลย
สัตว์อสูรก่อกำเนิดขึ้นมาจากเมฆหมอก ฉะนั้นพวกมันจึงไม่มีร่างเนื้อ พลังโจมตีจึงไร้ผลกับพวกมันอย่างถึงที่สุด
จี้อวิ๋นกับเหล่าซุนตกตะลึงไปชั่วขณะ สัตว์อสูรร้องคำรามแล้วพุ่งใส่ทั้งคู่พลางพ่นปราณเย็นออกมาจากปากของมัน
ขณะที่ทั้งคู่กำลังจะถูกปราณเย็นเข้าปกคลุม เฉินผิงก็พลันปรากฎตัวขึ้น
เมื่อมีคลื่นโทสะแห่งกระบี่พิฆาตมังกรของเขา ทำให้ปรากฎโล่อัคคีปีศาจ
ยามที่ปราณเย็นสัมผัสแตะต้องกับเพลิงปีศาจ มันก็ส่งเสียงดังเปรี้ยงแล้วกลายเป็นหมอกควันไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...