หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2908

ขณะที่เฉินผิงเข้ามาใกล้เมหมอกก็มีเสียงคำรามดังขึ้นมาจากในนั้น มันเริ่มบิดเบี้ยวก่อนจะกลายร่างเป็นสัตว์อสูรที่มีหลายขา

เมื่อสัตว์อสูรอ้าปาก ปราณเย็นหอบหนึ่งก็โอบล้อมเฉินผิงแล้วร่างก็ดิ่งลงมา

ขณะที่เฉินผิงดึงดูดความสนใจของสัตว์อสูรอยู่นั้น จี้อวิ๋นกับเหล่าซุนก็ปรากฎตัวอยู่คนละด้าน

คนทั้งสองรีบเปิดฉากโจมตีใส่สัตว์อสูร พลังวิญญาณปริมาณมหาศาลกลายเป็นฝ่ามือนับหมื่นที่ตบฟาดใส่สัตว์อสูร

อนิจจา พลังโจมตีเหล่านั้นกลับทำอะไรสัตว์อสูรไม่ได้เลย

สัตว์อสูรก่อกำเนิดขึ้นมาจากเมฆหมอก ฉะนั้นพวกมันจึงไม่มีร่างเนื้อ พลังโจมตีจึงไร้ผลกับพวกมันอย่างถึงที่สุด

จี้อวิ๋นกับเหล่าซุนตกตะลึงไปชั่วขณะ สัตว์อสูรร้องคำรามแล้วพุ่งใส่ทั้งคู่พลางพ่นปราณเย็นออกมาจากปากของมัน

ขณะที่ทั้งคู่กำลังจะถูกปราณเย็นเข้าปกคลุม เฉินผิงก็พลันปรากฎตัวขึ้น

เมื่อมีคลื่นโทสะแห่งกระบี่พิฆาตมังกรของเขา ทำให้ปรากฎโล่อัคคีปีศาจ

ยามที่ปราณเย็นสัมผัสแตะต้องกับเพลิงปีศาจ มันก็ส่งเสียงดังเปรี้ยงแล้วกลายเป็นหมอกควันไป

เฉินผิงถือกระบี่แล้วพุ่งใส่สัตว์อสูร

ทันทีที่เขาเข้ามาที่ร่างมัน สัตว์อสูรที่เดิมทีมีรูปร่างกลับกลายเป็นหมอกที่กำลังหมุนวน

แต่เฉินผิงยังคงอยู่ภายในเมฆหมอก

ทั้งจี้อวิ๋นกับเหล่าซุนต่างตกตะลึงกับความกล้าของเฉินผิง พวกเขาไม่คาดคิดว่าเขาจะยอมเป็นคนเสี่ยงอันตรายเช่นนั้น

“เฉินผิง!”

“คุณเฉิน!”

เมื่อทั้งหลิ่วหรูเยี่ยนกับหว่ากังเห็นว่าจู่ๆ เฉินผิงก็ถูกโอบล้อมอยู่ในเมฆหมอก พวกเขาก็ตื่นตระหนกจนร้องตะโกนชื่อของเฉินผิงออกไป

ทุกคนเฝ้ามองดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่เงียบๆ

จี้อวิ๋นกับเหล่าซุนไม่กล้าขยับเข้าใกล้เมฆหมอก นับประสาอะไรกับจู่โจมมันเล่า พวกเขาเกรงว่าจะลงเอยด้วยการทำร้ายเฉินผิงเข้า

ทั้งจี้อวิ๋นกับเหล่าซุนต่างมีสีหน้าเป็นกังวล ส่วนคนอื่นๆ ก็เข้ามามุงดูเช่นเดียวกันเพราะอยากรู้ว่าเฉินผิงเป็นอย่างไรบ้าง

“ผมไม่เป็นไร”

เฉินผิงส่ายหน้าพร้อมยิ้มให้ก่อนแบมือที่เผยให้เห็นแก่นอสูรที่โปร่งใสราวกับผลึกแก้วบนฝ่ามือของเขา

เมื่อพวกเขาเห็นแก่นอสูร หลายคนก็มีสีหน้าไม่อยากเชื่อและดวงตาเบิกกว้าง

มีเพียงคณะของหว่ากังกับเกาฉี่เจี๋ยที่ไม่รู้สึกตกตะลึง

“น้องชาย นี่มันอะไรกันน่ะ? เหมือนผลึกแก้วมากๆ เลย เมฆหมอกกลายเป็นสัตว์อสูรเพราะเจ้าสิ่งนี้งั้นเหรอ?” เหล่าซุนถามด้วยความสงสัย

“นี่คือแก่นอสูรของอสูรมดน้ำแข็ง เจ้าอสูรมดน้ำแข็งอาศัยอยู่ลึกลงไปใต้ชั้นน้ำแข็งมานานหลายปีและพวกมันก็กินปราณเย็นเป็นอาหาร ยากที่จะมองเห็นหรือจับตัวพวกมันได้ ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงมีแก่นอสูรของอสูรมดน้ำแข็งอยู่ในเมฆหมอกได้” หว่ากังกล่าวขึ้น

“เห็นได้ชัดว่าอสูรมดน้ำแข็งพวกนี้ตายไปแล้ว แก่นอสูรของพวกมันถูกนำมาฝังเอาไว้ที่นี่ พวกมันต้องทำเช่นนี้ก็เพื่อป้องกันไม่ให้มีคนเข้ามาในพระราชวัง” เฉินผิงเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง

“แก่นอสูรของอสูรมดน้ำแข็งพวกนี้ราคาแพงลิบลิ่ว ฉันไม่คิดว่าพวกเราจะมาเจอแก่นอสูรที่ก่อตัวสมบูรณ์ วิเศษไปเลย” เกาฉี่เจี๋ยกล่าว