หลังจากผ่านไปนานราวชั่วนิจนิรันดร์ เมฆหมอกก็ชักจะเริ่มลดน้อยถอยลง ถึงแม้ว่าจะมีหลายคนที่ได้แก่นอสูรไป แต่พวกเขาก็ใช้พลังไปเยอะ
บางคนถึงขั้นได้รับบาดเจ็บ เห็นได้ชัดเลยว่าพลังของผู้คนทั้งหมดลดลงไปมาก
“เมฆหมอกสลายไปแล้ว ตอนนี้พวกเราเข้าไปในพระราชวังได้หรือยัง?” เกาฉี่เจี๋ยถาม
“รอก่อน” เฉินผิงตอบพลางขวางเกาฉี่เจี๋ยเอาไว้
“รอ รอ รอ พวกเรารอมาตลอด! พวกเรากำลังรอคอยอะไรอยู่กันแน่?”
เกาฉี่เจี๋ยไม่เข้าใจถึงจุดประสงค์ของเฉินผิงเอาเสียเลย
เฉินผิงไม่พูดอะไร แต่กลับมองผู้วิชาวิชามารทั้งสองคนอยู่เงียบๆ
ถ้าพวกมันเข้าไปในพระราชวัง เฉินผิงก็จะเข้าไปด้วย แต่ถ้าพวกมันไม่เข้าไป เขาก็จะอยู่ข้างนอก
ภายในพระราชวังจะต้องอันตรายมากๆ เป็นแน่ เห็นได้ชัดเลยว่าผู้ฝึกมารสองคนนี้คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้
ในขณะเดียวกัน ก็มีบางคนเข้าไปในพระราชวังพลางเปล่งเสียงร้องด้วยความประหลาดใจออกมาแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...