“บ้าเอ๊ย! ที่นี่ไม่มีอะไรเลย” หลาวข่งสบถขึ้นอย่างมีโทสะ “ในเมื่อไม่มีสมบัติ ศพของอสูรวิญญาณน้ำแข็งพวกนี้น่าจะมีค่าไม่น้อยเลย ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ฉันก็จะเอาพวกมันไปด้วย!”
เขาซัดฝ่ามือใส่โลงน้ำแข็งใบหนึ่ง
ในเมื่อไม่มีอาวุธวิเศษอื่นใดอยู่ที่นี่ ศพของอสูรวิญญาณน้ำแข็งหายากพวกนี้จะต้องเป็นทรัพยากรชั้นยอดแน่ๆ บางทีอาจจะมีแก่นอสูรอยู่ในนั้นก็ได้!
คาดไม่ถึงว่าหลังจากถูกผู้ที่อยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นแปดโจมตีใส่ โลงน้ำแข็งจะยังคงสภาพสมบูรณ์เอาไว้ได้ อันที่จริงแล้วกลับไม่เกิดรอยแตกร้าวสักจุดเดียว
โลงน้ำแข็งสร้างขึ้นมาจากน้ำแข็ง ฉะนั้นย่อมไม่มีทางที่พวกมันจะแข็งแกร่งขนาดนั้นได้
“หลาวข่ง ก่อนหน้านี้นายหมดเรี่ยวแรงจากการดึงแก่นอสูรของอสูรวิญญาณน้ำแข็งจนไม่เหลือพลังอีก คงจะทุบโลงน้ำแข็งไม่ไหวแล้วใช่ไหมล่ะ?” จั่วชิงเยาะเย้ย
“หึ! ฉันก็แค่ไม่ได้ออกแรงมากนัก ยังไงซะก็เป็นแค่โลงศพใบเดียว ฉันย่อมทุบไหวอยู่แล้ว”
ขณะที่กล่าวเช่นนั้น หลาวข่งก็รวบรวมกำลังแล้วซัดฝ่ามือใส่โลงน้ำแข็งอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...