หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2912

หว่ากังและคนอื่นๆ ไม่พูดอะไรอีก พวกเขาต่างยังอยู่ตรงภาคพื้นดินแล้วจ้องมองโลงน้ำแข็งขนาดมหึมาเพียงไม่กี่ใบที่อยู่ตรงหน้า

“เฉินผิง รีบมาดูสิ! มีเลือดอยู่ในโลงน้ำแข็งด้วยใช่ไหม?”

ทันใดนั้นหลิ่วหรูเยี่ยนก็ดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรสักอย่างในโลงน้ำแข็งใบหนึ่ง

เฉินผิงรีบเข้าไปตรวจสอบ แน่นอนว่าเขาพบเลือดในโลงน้ำแข็ง พวกมันมีขนาดเล็กมากเสียจนไม่มีใครสังเกตเห็นเว้นเสียแต่ว่าจะเข้าไปมองดูใกล้ๆ

ทันใดนั้นพวกมันก็ดูเหมือนจะกระดุกกระดิกราวกับว่ายังมีชีวิตอยู่

เมื่อเขาเห็นเช่นนั้นก็รีบเอามือแตะบนโลงน้ำแข็งเบาๆ ทันใดนั้นก็มีปราณเย็นพุ่งเข้าไปในร่างแล้วเขาก็ตัวสั่นสะท้าน

ทั่วทั้งแขนเริ่มที่จะถูกแช่แข็ง ราวกับว่าอีกไม่นานก็จะแนบติดกับโลงน้ำแข็ง

“คุณเฉิน นี่คือน้ำแข็งพันปี คุณอย่าแตะมันให้นานนักล่ะ ไม่งั้นคุณจะถูกแช่แข็งเอานะ!”

ทันทีที่หว่ากังเห็นเช่นนั้น เขาก็รีบวิ่งเข้าไปหาหมายจะดึงตัวชายหนุ่มออกมา

“อย่าแตะต้องผม”

หลังจากห้ามไม่ให้เขาทำเช่นนั้นแล้ว เฉินผิงก็เริ่มปลุกระดมลูกเพลิงปีศาจเอาไว้ที่ฝ่ามือ ทำให้ฝ่ามือของเขาที่แต่เดิมถูกแช่แข็งหลอมละลายทีละนิดๆ

เขาใช้เคล็ดวิชาจิตตวิสุทธิซึ่งปลดปล่อยพลังดูดมหาศาลออกมาจากฝ่ามือของเขา เลือดในโลงน้ำแข็งเริ่มไหลซึมออกมา

พวกมันทะลุผ่านโลงน้ำแข็งแล้วลอยอยู่กลางอากาศ เขาอยากคว้าจับพวกมันไว้ แต่ก็ไม่มีทางที่จะทำเช่นนั้นได้เลย

เขาเลือกตีเหล็กตอนร้อนๆ จึงดูดเลือดออกมาจากโลงน้ำแข็งใบอื่นๆ

ไม่นานเลือดปริมาณมหาศาลก็รวมตัวเข้าด้วยกันแล้วบิดเบี้ยวไม่หยุดจนเกิดเป็นก้อนเลือด

เมื่อเฉินผิงแหงนหน้ามองก้อนเลือด เขาก็มีสีหน้าประหลาดใจ

หาใช่เหตุผลอื่นใดนอกเหนือไปจากพลังความเย็นของมันที่เกือบจะทำให้ทุกคนที่นั่นถูกแช่แข็ง