หว่ากังและคนอื่นๆ ไม่พูดอะไรอีก พวกเขาต่างยังอยู่ตรงภาคพื้นดินแล้วจ้องมองโลงน้ำแข็งขนาดมหึมาเพียงไม่กี่ใบที่อยู่ตรงหน้า
“เฉินผิง รีบมาดูสิ! มีเลือดอยู่ในโลงน้ำแข็งด้วยใช่ไหม?”
ทันใดนั้นหลิ่วหรูเยี่ยนก็ดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรสักอย่างในโลงน้ำแข็งใบหนึ่ง
เฉินผิงรีบเข้าไปตรวจสอบ แน่นอนว่าเขาพบเลือดในโลงน้ำแข็ง พวกมันมีขนาดเล็กมากเสียจนไม่มีใครสังเกตเห็นเว้นเสียแต่ว่าจะเข้าไปมองดูใกล้ๆ
ทันใดนั้นพวกมันก็ดูเหมือนจะกระดุกกระดิกราวกับว่ายังมีชีวิตอยู่
เมื่อเขาเห็นเช่นนั้นก็รีบเอามือแตะบนโลงน้ำแข็งเบาๆ ทันใดนั้นก็มีปราณเย็นพุ่งเข้าไปในร่างแล้วเขาก็ตัวสั่นสะท้าน
ทั่วทั้งแขนเริ่มที่จะถูกแช่แข็ง ราวกับว่าอีกไม่นานก็จะแนบติดกับโลงน้ำแข็ง
“คุณเฉิน นี่คือน้ำแข็งพันปี คุณอย่าแตะมันให้นานนักล่ะ ไม่งั้นคุณจะถูกแช่แข็งเอานะ!”
ทันทีที่หว่ากังเห็นเช่นนั้น เขาก็รีบวิ่งเข้าไปหาหมายจะดึงตัวชายหนุ่มออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...