หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2912

หว่ากังและคนอื่นๆ ไม่พูดอะไรอีก พวกเขาต่างยังอยู่ตรงภาคพื้นดินแล้วจ้องมองโลงน้ำแข็งขนาดมหึมาเพียงไม่กี่ใบที่อยู่ตรงหน้า

“เฉินผิง รีบมาดูสิ! มีเลือดอยู่ในโลงน้ำแข็งด้วยใช่ไหม?”

ทันใดนั้นหลิ่วหรูเยี่ยนก็ดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรสักอย่างในโลงน้ำแข็งใบหนึ่ง

เฉินผิงรีบเข้าไปตรวจสอบ แน่นอนว่าเขาพบเลือดในโลงน้ำแข็ง พวกมันมีขนาดเล็กมากเสียจนไม่มีใครสังเกตเห็นเว้นเสียแต่ว่าจะเข้าไปมองดูใกล้ๆ

ทันใดนั้นพวกมันก็ดูเหมือนจะกระดุกกระดิกราวกับว่ายังมีชีวิตอยู่

เมื่อเขาเห็นเช่นนั้นก็รีบเอามือแตะบนโลงน้ำแข็งเบาๆ ทันใดนั้นก็มีปราณเย็นพุ่งเข้าไปในร่างแล้วเขาก็ตัวสั่นสะท้าน

ทั่วทั้งแขนเริ่มที่จะถูกแช่แข็ง ราวกับว่าอีกไม่นานก็จะแนบติดกับโลงน้ำแข็ง

“คุณเฉิน นี่คือน้ำแข็งพันปี คุณอย่าแตะมันให้นานนักล่ะ ไม่งั้นคุณจะถูกแช่แข็งเอานะ!”

ทันทีที่หว่ากังเห็นเช่นนั้น เขาก็รีบวิ่งเข้าไปหาหมายจะดึงตัวชายหนุ่มออกมา

“อย่าแตะต้องผม”

หลังจากห้ามไม่ให้เขาทำเช่นนั้นแล้ว เฉินผิงก็เริ่มปลุกระดมลูกเพลิงปีศาจเอาไว้ที่ฝ่ามือ ทำให้ฝ่ามือของเขาที่แต่เดิมถูกแช่แข็งหลอมละลายทีละนิดๆ

เขาใช้เคล็ดวิชาจิตตวิสุทธิซึ่งปลดปล่อยพลังดูดมหาศาลออกมาจากฝ่ามือของเขา เลือดในโลงน้ำแข็งเริ่มไหลซึมออกมา

พวกมันทะลุผ่านโลงน้ำแข็งแล้วลอยอยู่กลางอากาศ เขาอยากคว้าจับพวกมันไว้ แต่ก็ไม่มีทางที่จะทำเช่นนั้นได้เลย

เขาเลือกตีเหล็กตอนร้อนๆ จึงดูดเลือดออกมาจากโลงน้ำแข็งใบอื่นๆ

ไม่นานเลือดปริมาณมหาศาลก็รวมตัวเข้าด้วยกันแล้วบิดเบี้ยวไม่หยุดจนเกิดเป็นก้อนเลือด

เมื่อเฉินผิงแหงนหน้ามองก้อนเลือด เขาก็มีสีหน้าประหลาดใจ

หาใช่เหตุผลอื่นใดนอกเหนือไปจากพลังความเย็นของมันที่เกือบจะทำให้ทุกคนที่นั่นถูกแช่แข็ง

ตอนนี้ทุกคนที่อยู่เหนือพระราชวังต่างหลับตาทำสมาธิพลางดูดซับพลังภายในผลึกน้ำแข็ง ไม่มีใครสังเกตเห็นตัวตนของอสูรวิญญาณน้ำแข็งที่ปรากฎอยู่เบื้องใต้พวกเขา

มีเพียงผู้ฝึกวิชามารสองคนเท่านั้นที่กำลังจับตามองความเคลื่อนไหวบนพื้นดิน

กรงเล็บขนาดมหึมาของอสูรวิญญาณน้ำแข็งตบลงบนพื้นเบาๆ เพียงชั่วพริบตาเดียว ปราณเย็นอันไร้ที่สิ้นสุดก็แผ่ซ่านไปทั่วทั้งอากาศแล้วพุ่งใส่เฉินผิงและคนอื่นๆ ราวกับคลื่นยักษ์ที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมหอบซัดพวกเขาไปทั่วทุกสารทิศ

เมฆหมอกเย็นเฉียบที่แผ่ขยายออกไปแช่แข็งอากาศโดยรอบ เฉินผิงและคนอื่นๆ ตัวสั่นสะท้านรุนแรงและน้ำแข็งก็ปกคลุมไปทั่วทั้งร่างของพวกเขา

จี้อวิ๋นควักเอายันต์ค่ายกลออกมาแล้วขว้างไปข้างหน้า ทันใดนั้นโล่โปร่งแสงก็ปรากฎขึ้นและสกัดลมเย็นหอบหนึ่งเอาไว้ได้

น่าเสียดายที่โล่คงอยู่ได้นานไม่กี่วินาทีก่อนที่จะสลายไป

จี้อวิ๋นขว้างยันต์ค่ายกลออกไปอีกแผ่นหนึ่งเพื่อให้ทำหน้าที่เป็นโล่กำบัง ต่อให้คงอยู่ได้เพียงไม่กี่วินาที ทว่าก็เพียงพอสำหรับเขาแล้ว

เห็นได้ชัดเลยว่าลูกเศรษฐีไม่สนใจเรื่องเงินที่เสียไปเลยสักนิด