หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2916

จี้อวิ๋นเขวี้ยงหมัดทั้งสองอย่างโกรธจัด ทว่ายามนี้กลับเปล่าประโยชน์

เงาร่างทั้งสองหายลับตาไปแล้ว จี้อวิ๋นจึงชกไม่โดนอะไรทั้งนั้น

“บัดซบเอ๊ย! พวกเราหลงกลจนได้ ผู้ฝึกวิชามารพวกนี้ช่างต่ำช้านัก!” หว่ากังสบถลอดไรฟัน

“ใจเย็นๆ หน่อยสิ มาดูซิว่าพวกเราจะออกไปไม่ได้จริงๆ หรือเปล่า” เฉินผิงกล่าวแล้วพาทุกคนออกนอกพระราชวัง

โล่พลังวิญญาณขวางทางออกจากถ้ำของพวกเขาไว้

พวกเขาจึงหันมาทุบทำลายมันแทน แต่โล่พลังวิญญาณก็ยังคงไม่สะเทือน

เห็นได้ชัดเลยว่าคนที่สร้างโล่พลังวิญญาณจะต้องมีพลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าพวกเขา

เมื่อพวกเขารู้เช่นนั้นก็รู้สึกท้อแท้

จี้อวิ๋นทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความสิ้นหวัง

“ดูเหมือนว่าพวกเราจะมีชะตาที่ต้องถูกผนึกเสียแล้ว ต้องมาตายแบบนี้ช่างน่าอัปยศอดสูนัก...”

จี้อวิ๋นไม่อยากทิ้งชีวิตตัวเองเอาไว้ที่นี่ เพราะเขายังต้องสืบทอดสำนักเฟ่ยเทียน

สำนักเฟ่ยเทียนเป็นสำนักที่มั่งคั่งที่สุดในแถบนี้ จี้อวิ๋นจึงไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องเงินๆ ทองๆ เลย ถ้าหากเขาตายไป สำนักเฟ่ยเทียนก็คงจะไร้ผู้สืบทอด

หว่ากังเองก็ก็มีสีหน้าสิ้นหวัง เขาอยากจะหาสมบัติให้เจอแล้วมอบชีวิตใหม่ให้แก่ชนเผ่ากายาบรรพกาล ทว่ายามนี้เขากลับถูกจับตัวเอาไว้ที่นี่โดยไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากรอคอยความตายอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

“ทุกคน จงสงบจิตสงบใจลงก่อน! บางทีพวกเราอาจจะหาทางออกไปจากที่นี่ได้นะ” หลิ่วหรูเยี่ยนปลอบพวกเขา

“ยังไงล่ะ? พวกมันวางแผนให้เป็นแบบนี้ชัดๆ เลย พวกเราไม่ใช่คู่ประมือของพวกมัน” จี้อวิ๋นกล่าวพลางสำนึกเสียใจที่การออกล่าสมบัติครั้งนี้สร้างภาระหนักอึ้งให้ตนเอง

สำนักเฟ่ยเทียนไม่ได้ต้องการเงิน ใช้ชีวิตหรูหราสุขสบายอยู่ดีไม่ว่าดี

แต่เพราะเลือกผิด ตอนนี้เขาจึงพบว่าตัวเองต้องมาตกที่นั่งลำบากเช่นนี้

“ทุกคน ใจเย็นๆ นะ” เฉินผิงพูดปลุกเร้า “มาหาทางช่วยคนอื่นๆ กันเถอะ เมื่อมีคนเยอะๆ ก็อาจจะมีหนทางอื่นอยู่ก็ได้นะ...”