ภายในพระราชวังที่ลอยอยู่กลางอากาศทางดินแดนอุดรวิทูร มารอเวจีที่กำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์ที่ตั้งอยู่ด้านบน และแสดงอำนาจเหนือหลิงหลงผู้ซึ่งยืนอยู่ตรงหน้า
ผู้ที่ยืนถัดจากมารอเวจีไปนั้น เป็นหญิงสาวผู้หนึ่งที่สวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ ใบหน้าของเธอไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ ราวกับว่าเธอเป็นหุ่นเชิดที่ไร้ซึ่งชีวิตชีวา
หากเฉินผิงได้เห็นหญิงสาวผู้นี้ เขาคงจะต้องคลุ้มคลั่งอย่างไม่ต้องสงสัย เนื่องจากเธอไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นซูอวี่ฉีที่เขาตามหามาโดยตลอด
“นายท่าน ฉันพบร่างปีศาจไฟนรกแล้ว เขาเป็นวิญญาณที่กำลังอาศัยอยู่ร่างอื่นและยังไม่ฟื้นคืนพลังอย่างเต็มที่ ฉันได้ออกคำสั่งให้เขามาช่วยเหลือท่านในตอนที่เขาคุ้นเคยกับร่างใหม่แล้ว จากการสืบหาข้อมูลของลูกน้องของฉันพบว่า ในบรรดาผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่ถูกล่อให้ลงไปที่แท่นบูชาใต้ดิน มีเพียงหนึ่งคนที่ได้ครอบครองเพลิงปีศาจ แต่เรายังไม่สามารถยืนยันตัวตนของพวกเขาได้ในตอนนี้” หลิงหลงรายงานอย่างละเอียดพร้อมกับจ้องมองไปที่ซูอวี่ฉี
“มนุษย์ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่ได้ครอบครองเพลิงปีศาจอย่างงั้นรึ? เป็นเรื่องที่น่าแปลกจริงๆ ไปสืบมาให้ละเอียดกว่านี้และพาตัวเขามาให้ฉันถ้าทำได้ ผนึกของแท่นบูชาคงใกล้จะเปิดออกเร็วๆ นี้ เมื่อพวกเหล่าปีศาจถูกปลดปล่อยออกมา ทั่วทั้งดินแดนอุดรวิทูรก็จะตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเรา” มารอเวจีกล่าวด้วยความตื่นเต้น
“ท่านอาจารย์ เมื่อผู้สืบเชื้อสายแห่งมารอเวจีแข็งแกร่งแล้ว ปีศาจตัวอื่นๆ จะต้องยอมจำนนต่อเราอย่างแน่นอน และท่านก็จะกลายเป็นมารที่น่าเกรงขามที่สุด เป็นผู้กอบกู้เผ่าพันธุ์ของเรา ชื่อของท่านจะต้องถูกจารึกไว้ในหน้าประวัติศาสตร์ และฉันเชื่อว่าชื่อเสียงของท่านจะคงอยู่ต่อไปอีกนับพันปี” คำพูดประจบประแจงของหลิงหลงทำให้มารอเวจีพึงพอใจอย่างมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...