หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2925

ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองมองหน้ากันก่อนที่ร่างของพวกเขาจะลุกเป็นไฟ

เพลิงปีศาจของพวกเขาค่อยๆ แผดเผาโซ่พลังวิญญาณ

เพียงไม่นาน โซ่พลังวิญญาณนั่นก็ถูกเผาจนหมดสิ้น

“แกคิดว่าของแบบนั้นจะหยุดพวกเราได้จริงๆ อย่างนั้นเหรอ? ตลกสิ้นดี ยอมแพ้ซะดีกว่านะ ไอ้หนู!” หนึ่งในผู้ฝึกวิชามารพูดเย้ย

“คุณสองคนไม่มีพลังพอที่จะจับผมได้หรอก” เฉินผิงยิ้มเยาะ

ทันใดนั้น ผู้คนจำนวนหลายสิบคนก็มาถึง

ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองขมวดคิ้วทันทีที่ได้รู้ว่าทุกคนที่ติดอยู่ในถ้ำนั้นสามารถหลบหนีออกมาได้สำเร็จ

จี้อวิ๋นจ้องมองไปที่ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองก่อนจะพูดขึ้นว่า “ฉันพนันได้เลยว่าพวกแกทั้งสองคนคงไม่คิดว่าพวกเราจะหนีรอดออกมาได้สินะ ใช่มั้ย?”

"เป็นไปไม่ได้! พวกแกทุกคนหนีออกมาได้ยังไงกัน? ปราณสัมผัสของพวกแกถูกศิลาผลึกน้ำแข็งดูดไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

"ไม่มีทาง! วิญญาณพวกนั้นทำลายผนึกได้ นั่นก็แปลว่าพวกมันได้ดูดซับพลังปราณสัมผัสไปได้มากพอแล้ว!”

ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองได้แต่ตกตะลึง พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมฝูงชนถึงยังคงไม่เป็นอะไร แม้ว่าวิญญาณเหล่านั้นจะสามารถทำลายผนึกออกมาได้แล้วก็ตาม

“เป็นเพราะทะเลจิตสำนึกของคุณเฉินยังไงล่ะ มันกว้างใหญ่มากเสียจนพลังปราณสัมผัสของเขาเพียงคนเดียวก็มากเพียงพอแล้ว! นั่นคือวิธีที่เขาช่วยพวกเราทุกคนไว้” หว่ากังพูดอย่างเย้ยหยัน

"อะไรนะ?" ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองจ้องมองเฉินผิงด้วยรู้สึกเหลือเชื่อยิ่งขึ้น

พวกเขาเคยหลอกผู้ฝึกบำเพ็ญฌานมามากมายในอดีต แต่ไม่มีสักคนที่จะทรงพลังได้ถึงขนาดนี้ พวกเขาทำให้ทุกอย่างพังพินาศเพราะการพาเฉินผิงเข้าไปในถ้ำ

พวกเขาไม่คิดเลยว่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่สามจะมีพลังอันมหาศาลเช่นนี้

พวกเขาได้แต่รู้สึกเสียใจกับการกระทำของตน แทนที่จะได้รับรางวัล แต่พวกเขาทั้งสองกลับต้องถูกลงโทษ

พวกเขาคิดว่าจะสามารถจัดการกับเฉินผิงได้อย่าง่ายดาย แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่า พวกเขาจึงไม่กล้าโจมตีเฉินผิงอย่างบุ่มบ่ามอีกแล้ว

“เลิกพูดไร้สาระแล้วฆ่าพวกมันซะเถอะ!” หลาวข่งเริ่มหมดความอดทน

เขาไม่เคยพบกับความอัปยศอดสูที่รุนแรงเช่นนี้มาก่อน