ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองมองหน้ากันก่อนที่ร่างของพวกเขาจะลุกเป็นไฟ
เพลิงปีศาจของพวกเขาค่อยๆ แผดเผาโซ่พลังวิญญาณ
เพียงไม่นาน โซ่พลังวิญญาณนั่นก็ถูกเผาจนหมดสิ้น
“แกคิดว่าของแบบนั้นจะหยุดพวกเราได้จริงๆ อย่างนั้นเหรอ? ตลกสิ้นดี ยอมแพ้ซะดีกว่านะ ไอ้หนู!” หนึ่งในผู้ฝึกวิชามารพูดเย้ย
“คุณสองคนไม่มีพลังพอที่จะจับผมได้หรอก” เฉินผิงยิ้มเยาะ
ทันใดนั้น ผู้คนจำนวนหลายสิบคนก็มาถึง
ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองขมวดคิ้วทันทีที่ได้รู้ว่าทุกคนที่ติดอยู่ในถ้ำนั้นสามารถหลบหนีออกมาได้สำเร็จ
จี้อวิ๋นจ้องมองไปที่ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองก่อนจะพูดขึ้นว่า “ฉันพนันได้เลยว่าพวกแกทั้งสองคนคงไม่คิดว่าพวกเราจะหนีรอดออกมาได้สินะ ใช่มั้ย?”
"เป็นไปไม่ได้! พวกแกทุกคนหนีออกมาได้ยังไงกัน? ปราณสัมผัสของพวกแกถูกศิลาผลึกน้ำแข็งดูดไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”
"ไม่มีทาง! วิญญาณพวกนั้นทำลายผนึกได้ นั่นก็แปลว่าพวกมันได้ดูดซับพลังปราณสัมผัสไปได้มากพอแล้ว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...