หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2926

แม้ว่าพวกเขาจะเหลือแค่เพียงวิญญาณ แต่ผู้ฝึกวิชามารก็สามารถฟื้นคืนชีพได้อย่างง่ายดาย สิ่งที่พวกเขาต้องการก็แค่ค้นหาร่างใหม่หรือเม็ดยาที่สามารถสร้างร่างกายให้พวกเขาได้

พวกเขาอาจสูญเสียพลังไปบางส่วน แต่ก็ยังดีกว่าต้องถูกสังหารและตายไป

หากพวกเขาไม่ได้ทำการปกป้องวิญญาณของพวกเขาด้วยเพลิงปีศาจก่อนหน้านี้ แส้ปราบมารของเฉินผิงคงจบชีวิตของพวกเขาไปตลอดกาล

“เราต้องกลับไปโดยเร็วที่สุดและรายงานเรื่องนี้กับท่านมารอเวจีเกี่ยวกับแส้ปราบมารของเจ้าเด็กนั่น” หนึ่งในผู้ฝึกวิชามารกล่าวก่อนที่พวกเขาจะบินต่อไป

แต่หลังจากนั้นเพียงไม่กี่นาที พวกเขาก็ได้พบกับคนสามคน คนทั้งสามมีรัศมีมารอันทรงพลังเป็นอย่างมาก

“นั่นคุณหลิง!” ทั้งสองรู้สึกตื่นเต้นและบินเข้าไปหาทันที

คนทั้งสามนี้คือหลิงหลงและมารผู้พิทักษ์อีกสองคน พวกเขามาดูสถานที่ซึ่งดวงวิญญาณถูกผนึกไว้และตั้งใจจะพาตัวเฉินผิงกลับไป

เมื่อหลิงหลงเห็นวิญญาณของผู้ฝึกวิชามารทั้งสองลอยมาหาเธอ เธอก็ขมวดคิ้ว

“พวกแกสองคนทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้?” เธอถามอย่างเย็นชา

“คุณต้องล้างแค้นพวกเรานะครับคุณหลิง! เราไม่คิดเลยว่าคนพวกนั้นจะหนีออกมาจากถ้ำได้! ไม่เพียงเท่านั้น ถ้ำได้ถล่มลงมาและกักขังพวกวิญญาณนั่นไว้ใต้ดินอีกด้วย!” หนึ่งในผู้ฝึกวิชามารกล่าว พร้อมกับเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด

เมื่อหลิงหลงได้ยินเรื่องแม้ปราบมาร สีหน้าของเธอก็เคร่งเครียดขึ้นมาทันที “แกกำลังจะบอกว่าไอ้เด็กเหลือขอนั่นรู้วิธีใช้เพลิงปีศาจและยังมีแส้ปราบมารอยู่ในครอบครองด้วยงั้นเหรอ? เขาเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่สามเท่านั้นไม่ใช่เหรอ?” ทำไมคนอย่างเขาถึงได้รู้จักวิชาที่มากมายขนาดนี้? แถมแส้ปราบมารนั่นไปอยู่ในมือของเขาได้ยังไงกัน?

"มันเป็นความจริงนะครับ ถึงไอ้เด็กเหลือขอนั่นจะเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่สาม แต่พลังปราณสัมผัสของเขาช่างมากมายมหาศาล ต้องขอบคุณเขาที่ทำให้คนอื่นๆ สามารถหลบหนีได้ ผมต้องขอโทษในความไร้ความสามารถของเรา เรายินยอมที่จะรับการลงโทษทุกรูปแบบครับ คุณหลิง” ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองรู้ดีว่าพวกเขาเป็นคนทำปฏิบัติการนี้พังลงและจะต้องถูกลงโทษ

แต่พวกเขาก็สามารถมองโลกในแง่ดีว่า การลงโทษของพวกเขาคงจะไม่รุนแรงเกินไปนัก เนื่องจากพวกเขาได้สูญเสียร่างกายไปแล้ว

ไม่นาน วิญญาณของผู้ฝึกวิชามารทั้งสองก็ถูกเผาด้วยเพลิงปีศาจของเธอ

“เราจะทำยังไงกันต่อครับ คุณหลิง? เราควรตามหาชายคนนั้นต่อไปหรือกลับไปรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นครับ?” ผู้พิทักษ์คนหนึ่งถามขึ้น

“อย่าเพิ่งเอาเรื่องนี้ไปบอกอาจารย์เลย เราจะจับพวกคนที่หลบหนีและไอ้เด็กสารเลวนั่นก่อนที่เราจะหารือเรื่องนี้ต่อ ทางเดียวที่จะไม่ทำให้อาจารย์ต้องโกรธคือการนำแส้ปราบมารไปมอบให้ท่าน ไม่เช่นนั้น ขืนเรากลับไปตอนนี้มีหวังต้องถูกอาจารย์ลงโทษรุนแรงอย่างแน่นอน”

หลิงหลงรู้ดีว่ามารอเวจีจะต้องตำหนิเธอเป็นแน่หากเธอไม่สามารถจัดการกับเรื่องนี้ให้สำเร็จได้ ถึงแม้ว่าจะเป็นความผิดของผู้ฝึกวิชามารทั้งสองที่เสียชีวิตไปแล้วก็ตาม แต่มารอเวจีได้มอบความไว้วางใจให้เธอเป็นคนจัดการ ดังนั้นเธอจึงต้องเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น

เธอไม่กลัวที่จะต้องถูกตำหนิ แต่เธอไม่ต้องการให้ซูอวี่ฉีกลายเป็นคนโปรดคนใหม่ของมารอเวจี มิฉะนั้น เธอจะต้องสูญเสียตำแหน่งของเธอไปอย่างแน่นอน

เธอต้องการจับเฉินผิงให้ได้ก่อนที่นำปัญหานี้ไปรายงานแก่มารอเวจี