หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2936

“นี่คือระฆังมังกร ของวิเศษแห่งอาวุธเวทย์มนตร์ มันแข็งแกร่งกว่าของวิเศษกระจอกๆ ของคุณเป็นร้อยเท่า!” เฉินผิงเย้ย

"เป็นไปไม่ได้ ยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้ แกอยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นที่สามเท่านั้น ต่อให้แกจะมีของวิเศษระดับสูงแค่ไหน แกก็ไม่สามารถใช้มันได้!” ชางฮู่ฝ่าปฏิเสธที่จะเชื่อว่าของวิเศษที่เฉินผิงครอบครองอยู่นั้นเป็นสิ่งของวิเศษระดับสูง

“ไม่เชื่อก็ตามใจ” เฉินผิงตอบอย่างเหยียดหยาม

“เจ้าเด็กไร้มารยาท! ฉันจะฉีกแกเป็นชิ้นๆ โทษฐานที่แกมาทำลายของวิเศษของฉัน!” ชางฮู่ฝ่าตะโกนออกมาก่อนจะชกหมัดเข้าใส่เฉินผิงอย่างโกรธแค้น

เฉินผิงวางฝ่ามือลงบนระฆังมังกรอย่างไม่สะทกสะท้าน และส่งพลังมังกรเข้าไป

โฮก!

เสียงคำรามดังสนั่น ระฆังมังกรเริ่มส่องแสงเรืองรอง ลวดลายที่สลับซับซ้อนปรากฏขึ้นที่รอบตัวของมัน รูปร่างของลวดลายเหล่านี้เคลื่อนไหวไปมาราวกับพวกมันมีชีวิตจิตใจ ก่อนที่พวกมันจะแยกตัวออกจากระฆังมังกรและกลายร่างเป็นมังกรที่ลอยอยู่เหนือศีรษะของเฉินผิง

ชางฮู่ฝ่าตกตะลึงทันทีที่เห็นภาพตรงหน้า เขาถอนกำปั้นออกมาและจ้องมองที่เฉินผิงด้วยความตกใจ

“นี่คือมังกรอย่างนั้นเหรอ? เป็นเทพอสูรจริงๆ หรือเนี่ย?”

ชางฮู่ฝ่าและผู้พิทักษ์อีกคนถอยหนีอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของพวกเขาซีดเผือด

จี้อวิ๋น เหล่าซุนและคนอื่นๆ ต่างก็ตกตะลึงเมื่อได้เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าเช่นกัน

การปรากฏตัวของมังกรได้สร้างความรู้สึกที่ทั้งดีใจและเสียใจให้กับพวกเขา

พวกเขาดีใจที่ได้จบเรื่องราวนี้เสียที เพราะพวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าเฉินผิงจะมีไพ่ตายมากมายขนาดนี้

แต่หากพวกเขาไม่สร้างสันติภาพกับเฉินผิง พวกเขาอาจเป็นผู้ที่ต้องเผชิญกับการโจมตีของมังกรแทน

โฮก!

สิ้นเสียงคำรามของมังกร มันใช้กรงเล็บยาวกับอุ้งเท้าใหญ่แหวกผ่านอากาศที่ว่างเปล่ามุ่งหน้าตรงไปยังชางฮู่ฝ่าทันที

มังกรนั้นเคลื่อนที่ไปถึงตัวชางฮู่ฝ่าได้อย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด

เมื่อเห็นเช่นนั้น ชางฮู่ฝ่าก็หันหลังเพื่อวิ่งหนีทันที แต่กรงเล็บของมังกรก็เหวี่ยงเข้าใส่หลังของเขาจนฉีกเนื้อออกมาเป็นชิ้นๆ

ชางฮู่ฝ่าล้มลงกับพื้นด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัว

โฮก!

ชางฮู่ฝ่าที่กำลังได้รับบาดเจ็บสาหัสและนอนอยู่บนพื้น เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากมองดูเฉินผิงเดินตรงเข้ามาหาเขาพร้อมกับแส้ปราบมารที่อยู่ในมือ

“ไอ้หนู ถ้าแกกล้าจบชีวิตของฉันละก็ มารอเวจีจะต้องไม่ปล่อยแกไปอย่างแน่นอน!” ชางฮู่ฝ่าตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว

“ฮ่า! จะมารอะไรก็ช่าง เขาทำอะไรผมไม่ได้หรอก!”

เฉินผิงเหวี่ยงแส้ที่บรรจุเพลิงปีศาจบริสุทธิ์เข้าใส่ชางฮู่ฝ่า

“ทะ-ทำไมแกถึงมีเพลิงปีศาจด้วยล่ะ?” ชางฮู่ฝ่าแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเอง

เขาไม่รู้ว่าเฉินผิงสามารถกลั่นเพลิงปีศาจบริสุทธิ์ขึ้นมาได้อย่างไร

เพลิงปีศาจของมารอเวจีสามารถกลั่นออกมาอย่างง่ายดายโดยผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่เป็นมนุษย์อย่างนั้นหรือ?

ขณะที่เขากำลังสับสน แส้ของเฉินผิงก็ฟาดใส่เขาเสียแล้ว

เขาส่งเสียงร้องอันโหยหวนขณะที่ร่างกายของเขาถูกเปลวไฟค่อยๆ กลืนกิน ร่างกายและจิตวิญญาณของเขากลายเป็นเถ้าถ่านทันที