หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2942

หลังจากได้ฟังคำพูดของเกาฉี่เฉียงแล้ว เฉินผิงก็ตะลึงงันไปโดยสิ้นเชิง

“เรื่องทั้งหมดนี้ถูกคิดเอาไว้ล่วงหน้าเพื่อมาหลอกผมใช่ไหม?” เฉินผิงรู้สึกสับสนงุนงง

“พวกเราไม่ได้คิดจะหลอกคุณนะ พวกเราเพียงแค่อยากใช้ประโยชน์จากตัวตนของคุณ เพราะคุณสามารถหล่อหลอมเพลิงปีศาจที่เป็นภัยคุกคามร้ายแรงต่อเผ่ามารได้ อันที่จริงแล้ว ดินแดนอุดรวิทูรไม่ได้สงบสุขอย่างที่เห็นหรอก มีเผ่ามารเดินเพ่นพ่านอยู่มากมายและยังมีองค์กรลับบางแห่งอยู่ด้วย เพียงแต่ว่าฝ่ายที่รู้จักกันในวงกว้างมากที่สุดของที่นี่ก็คือตระกูลเกากับชนเผ่ากายาบรรพกาล ตอนนี้มีสัญญาณบ่งบอกว่าเผ่ามารมุ่งหมายที่จะครองดินแดนอุดรวิทูรทั้งหมด เพราะฉะนั้นพวกเราต้องหาทางที่จะควบคุมการแผ่อิทธิพลของเผ่ามารและคุณก็บังเอิญเป็นตัวหมากที่ใช้กำราบเผ่ามารได้อย่างสมบูรณ์แบบเลยเชียวล่ะ!” เกาฉี่เฉียงไม่ได้ปิดบัง มิหนำซ้ำยังถึงกับบอกความจริงกับเฉินผิงว่าเขาเป็นแค่ตัวหมากอีกด้วย

“ประมุขเกา ผมไม่เข้าใจเลย พลังของคุณเหนือกว่าผมมากแท้ๆ งั้นทำไมคุณถึงไม่นำกำลังไปขุดรากถอนโคนเผ่ามารถึงฐานที่มั่นของพวกมันด้วยตัวเองเสียเลยเล่า?”

เฉินผิงไม่เข้าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเอาเสียเลย ประมุขเกาแข็งแกร่งออกขนาดนั้นและมียอดฝีมือในตระกูลเกาอีกนับไม่ถ้วน ทำไมเขาถึงไม่นำกำลังไปกวาดล้างเผ่ามารเสียเลยเล่า?

“คุณนึกว่าการกำจัดเผ่ามารเป็นเรื่องง่ายๆ งั้นเหรอ? ขณะที่พวกเราลงมือในที่แจ้ง เผ่ามารพวกนี้กลับซ่อนตัวอยู่ในที่ลับจึงแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจัดการพวกมันได้หมด การล่าสมบัติคราวนี้ไม่เพียงจะดึงดูดความสนใจของผู้บำเพ็ญเพียรทั้งหลาย แต่ยังกระตุ้นให้มารพวกนั้นลงมืออีกด้วย ยังไงซะผู้บำเพ็ญเพียรพวกนั้นก็จะกลายมาเป็นทรัพยากรสำหรับการบำเพ็ญฌานของเผ่ามาร ผมเชื่อว่าเมื่อมารนรกสัมผัสได้ว่ามีผู้บำเพ็ญเพียรชาวมนุษย์มากมายขนาดนั้นอยู่ในดินแดนอุดรวิทูร มันจะต้องอยู่ไม่สุขแน่”

เมื่อเฉินผิงฟังๆ ไปก็รู้สึกราวกับว่าเกาฉี่เฉียงได้ปรึกษาหารือกับผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลมาแล้ว ผู้บำเพ็ญเพียรส่วนใหญ่ที่เดินทางมาสู่ดินแดนอุดรวิทูรเป็นแค่เหยื่อล่อให้เผ่ามารออกมาเท่านั้น ถึงแม้ว่าวิธีการที่เกาฉี่เฉียงกับผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลนำมาใช้จะค่อนข้างโหดเหี้ยม แต่ผู้บำเพ็ญเพียรพวกนั้นก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเสี่ยงอันตรายหากพวกเขาอยากได้ทรัพยากรในอาณาจักรนิรันดร์!

“ระหว่างท่านหญิงแห่งเมืองเจียหลิงกับผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลมีความสัมพันธ์ยังไงกัน? เธอเป็นใครกันแน่?” เฉินผิงถามเกาฉี่เฉียง

เมื่อเฉินผิงเอ่ยถามประมุขเฒ่าแห่งชนเผ่ากายาบรรพกาลถึงเรื่องก่อนหน้านี้ ฝ่ายหลังก็ไม่ยอมเล่าให้เขาฟัง

เขาจึงตั้งคำถามเดียวกันกับเกาฉี่เฉียง เพราะคิดว่าเขาก็น่าจะรู้เช่นเดียวกัน

“ผมคิดว่าคุณถามเรื่องนี้กับท่านหญิงแห่งเมืองเจียหลิงด้วยตัวเองเป็นดีที่สุด” เกาฉี่เฉียงผุดรอยยิ้มจางๆ จากนั้นเขาก็โบกมือแล้วพาเฉินผิงออกไปจากจุติภูมิ

หลังจากออกมาแล้ว เฉินผิงก็มัวแต่ครุ่นคิด ดูเหมือนว่าผมต้องเพิ่มขีดความสามารถของตัวเองให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ไม่งั้นในภายภาคหน้าตอนที่รับมือกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าคงได้ตกที่นั่งลำบากแน่ๆ! โชคดีที่เกาฉี่เฉียงไม่ใช่ทุรชน เมื่อพิจารณาถึงระยะห่างอันมหาศาลระหว่างระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌาน ถ้าเขาจงใจมุ่งเป้ามาที่พวกเราจริงๆ ล่ะก็พวกเราคงจะต่อกรกับเขาไม่ไหวเป็นแน่