หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2943

“เอาล่ะ เลิกล้อเล่นได้แล้ว พวกคุณสองคนต้องตั้งใจฝึกบำเพ็ญฌานให้ดี ลำพังด้วยพลังของพวกคุณในยามนี้ยังไม่สามารถขยับตัวในอาณาจักรนิรันดร์ได้มากนัก เนื่องจากบ้านตระกูลเกายังค่อนข้างปลอดภัย พวกคุณก็ควรจะรีบฝึกฝนตัวเอง พอดีผมได้ผลอัสนีสวรรค์มาสองสามลูก พวกคุณรับไปคนละลูกก็น่าจะช่วยได้มาก” เฉินผิงกล่าวพลางยื่นผลอัสนีสวรรค์ให้พวกเธอ

“ผลอัสนีสวรรค์งั้นเหรอ? เจ้าพวกนั้นหาเจอเฉพาะบนต้นอัสนีสวรรค์ของพญาเหยี่ยวอัสนีไม่ใช่เหรอ?” หัวเฟิ่งถามด้วยความประหลาดใจ “นายท่าน คุณเอาพวกมันมาได้ยังไงกัน? พญาเหยี่ยวอัสนีหวงแหนสมบัติพวกนั้นอย่างกับอะไรดี”

“คุณรู้จักผลอัสนีสวรรค์ด้วยเหรอ?” เฉินผิงผงะอึ้งไปบ้าง หัวเฟิ่งรู้เรื่องผลอัสนีสวรรค์ได้ยังไงกัน?

“นายท่าน คุณลืมไปแล้วหรือไงว่าเดิมทีฉันก็เป็นคนของอาณาจักรนิรันดร์? หลังจากทำเรื่องผิดพลาดลงไป ฉันก็ถูกขับไล่ไปที่โลกมนุษย์ ฉะนั้นฉันย่อมต้องรู้เรื่องผลอัสนีสวรรค์อยู่แล้ว” หัวเฟิ่งอธิบายให้ฟัง

เมื่อเฉินผิงเข้าใจแล้วก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ผมเก็บมาสองสามลูกระหว่างที่พญาเหยี่ยวอัสนีไม่อยู่น่ะ เจ้าสิ่งนี้เก็บยากมากๆ เลยเชียวล่ะ”

“หัวเฟิ่ง เฉินผิงพูดถูกนะ พวกเราต้องตั้งใจฝึกบำเพ็ญฌาน ลำพังด้วยพลังของพวกเราตอนนี้ รังแต่จะเป็นตัวถ่วงให้เฉินผิง” อวี๋เจียเมิ่งกล่าวขึ้น

หัวเฟิ่งผงกศีรษะ “ก็ได้ ฉันจะไปฝึกบำเพ็ญฌานเดี๋ยวนี้แหละ...”

หญิงสาวทั้งสองนางรับผลอัสนีสวรรค์เพื่อไปฝึกบำเพ็ญฌาน ขณะที่เฉินผิงก็เริ่มเข้าสู่สภาวะบำเพ็ญฌานเพื่อฟื้นฟูพลังของตัวเอง

เขาต้องฝ่าทะลวงระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ มิฉะนั้นต่อให้เจอสมบัติจริงๆ เขาก็เกรงว่าจะไม่ได้ยาวิญญาณน้ำแข็งมา

เฉินผิงซึมซับเสี้ยววิญญาณน้ำแข็งที่เกาฉี่เฉียงให้มาก่อน จากนั้นก็สงบจิตและจดจ่ออยู่กับการหล่อหลอมเสี้ยววิญญาณน้ำแข็ง

ความเร็วในการซึมซับของเขาค่อนข้างว่องไว ดังนั้นการหล่อหลอมในขั้นนี้จึงกินเวลาไม่นานนัก

ขณะที่เฉินผิงกับสาวๆ มัวแต่ยุ่งง่วนกับการฝึกบำเพ็ญฌานอยู่นั้น ห่างจากบ้านตระกูลเกาออกไปหลายร้อยกิโลเมตร ภูเขาน้ำแข็งสูงเสียดเมฆถล่มลงมา

ณ บริเวณที่ถล่มลงมา ปรากฎประตูสีทองที่สลักอักขระโบราณซึ่งกำลังเปล่งรัศมีพลังลึกลับ

มีผู้บำเพ็ญเพียรมากมายมารวมตัวกันอยู่ตรงประตู

“นี่จะต้องเป็นขุมสมบัติที่แท้จริงโดยไม่ต้องสงสัยเลย นายไม่เห็นหรือไงว่าตรามรกตที่ควรจะอยู่บนประตูหายไปแล้วน่ะ?”

“หลีกไป...”

ขณะที่จับตามองหยวนเป่าในระยะกระชั้นชิด จู่ๆ ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นซึ่งทำให้ทุกคนไม่พอใจขึ้นมาทันที

ทุกคนรีบหันไปมองเงาร่างทั้งห้าสายที่ใกล้เข้ามาทุกที พวกเขาสวมชุดคลุมสีดำที่มีตราประจำตำแหน่งสีทองเข้มปักอยู่บนแขนเสื้อของตัวเอง

เมื่อเห็นทั้งห้าคนนี้ เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ไม่สบอารมณ์ก็กระเจิดกระเจิงกันไปทันที เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้จักและหวาดกลัวทั้งห้าคนนี้

ท่ามกลางทั้งห้าคนนั้น บุรุษวัยกลางคนที่อยู่หน้าสุดเอ่ยขึ้นมาว่า “พวกเราคือมารสวรรค์เบญจธาตุแห่งสมาพันธ์ผนึกมาร ฉันชื่อจินซา ตอนนี้จงมอบกุญแจขุมสมบัติมาซะ...”

หยวนเป่ามองบุรุษวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้า สีหน้าของเขากลับเคร่งเครียดและใบหน้าซีดเผือด เหงื่อเย็นๆ พลันไหลหยดลงมาจากหน้าผากของเขา

เขาไม่คาดคิดเลยว่าจะต้องมาเผชิญหน้ากับคนของสมาพันธ์ผนึกมารแห่งดินแดนอุดรวิทูร