หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2944

สมาพันธ์ผนึกมารเป็นองค์กรที่มีสมาชิกกระจัดกระจายไปทั่วทุกหัวระแหงของอาณาจักรนิรันดร์ ชุดคลุมสีดำที่ปักตราประจำตำแหน่งสีทองเข้มทำให้จกจำพวกเขาได้ง่ายๆ

สมาพันธ์นี้ก่อตั้งขึ้นโดยบรรดาผู้ที่อุทิศตนให้กับการล่าสังหารเผ่ามาร เมื่อมีสมาชิกเพิ่มมากขึ้นก็ทำให้พวกเขากลายเป็นขุมกำลังอันน่าเกรงขาม

เนื่องจากสมาพันธ์ผนึกมารแข็งแกร่งขึ้น ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนจึงเลือกที่จะหลีกเลี่ยงการปะทะกับพวกเขา

การตราหน้าใครสักคนว่าเป็นผู้ฝึกวิชามารก็มากพอให้พวกเขานำกำลังไปจับตัวคนพวกนั้นได้แล้ว

หยวนเป่าเองก็กริ่งเกรงสมาพันธ์ผนึกมารเช่นกัน เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกฝืนใจที่ต้องมอบกุญแจที่เขาได้มาด้วยความอุตสาหะยิ่ง

เมื่อเห็นหยวนเป่ามีท่าทีฝืนใจ จินซาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามว่า “ว่ายังไง? แกไม่ยอมมอบให้งั้นรึ?”

“ผม...”

หยวนเป่าตัดสินใจลำบาก เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนของสมาพันธ์ผนึกมาร เขาก็รู้แล้วว่าตัวเองไม่ใช่คู่ประมือเลย ถ้าหากพวกเขาตัดสินใจที่จะใช้กำลังขึ้นมาล่ะก็ เขาคงไม่มีทางขัดขืนได้เลย

ขณะที่หยวนเป่ากำลังจะหยิบกุญแจออกมาด้วยความอับจนหนทาง ก็มีน้ำเสียงเย็นชาดังขึ้น

“คนจากสมาพันธ์ผนึกมารไม่ต้องการหน้าตาจริงๆ แล้วใช่ไหม? พวกแกคิดจะใช้กำลังช่วงชิงกุญแจตอนกลางวันแสกๆ เลยงั้นรึ?”

ชายหนุ่มเดินเข้ามาตามด้วยผู้อาวุโสกลุ่มหนึ่ง

ชายหนุ่มคนนี้หาใช่ใครอื่นนอกเสียจากเกาฉีเซิ่ง บุตรชายคนรองของตระกูลเกา

เกาฉี่เฉียงส่งเขากับเกาฉี่เจี๋ยมาด้วยเหตุผลสองประการคือ เพื่อจับตามองความเคลื่อนไหวของผู้ฝึกวิชามารและค้นหาตำแหน่งที่ตั้งของสมบัติ

เมื่อจินซาเห็นเกาฉีเซิ่ง เขาก็ขมวดคิ้วแล้วยิ้มเยาะ “แกเป็นใครกัน? กล้าดียังไงถึงได้พูดกับสมาพันธ์ผนึกมารแบบนั้น? รนหาที่ตายหรือไง?”

“ต่อให้เป็นแบบนั้นแล้ว แกจะทำอะไรฉันได้?” เกาฉีเซิ่งแค่นเสียงแล้วหันไปมองหยวนเป่า “สวัสดีครับ ผมชื่อเกาฉีเซิ่งเป็นบุตรชายคนรองของตระกูลเกา ผมไม่อยากได้กุญแจของคุณหรอก ผมแค่หวังว่าคุณจะร่วมมือกับตระกูลเกาของผม ขอพวกเราร่วมค้นหาสมบัติครั้งนี้ด้วยได้ไหม? คุณก็เห็นๆ อยู่ว่าที่นี่อยู่ในดินแดนอุดรวิทูรซึ่งตระกูลเกาครองอำนาจสูงสุด การเป็นพันธมิตรกับพวกเราย่อมเป็นทางเลือกอันชาญฉลาด!”

เมื่อได้ยินว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นตัวแทนของตระกูลเกา ทุกคนก็พูดคุยกันดังขรม

ในทางกลับกัน หยวนเป่าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกยินดียิ่ง เขาจึงรีบผงกศีรษะ

อย่างไรเสียตระกูลเกาก็เรืองอำนาจมากในดินแดนอุดรวิทูร มิหนำซ้ำพวกเขายังเป็นฝ่ายขอร่วมมือกับเขาเองอย่างน่าประหลาด

ตู้ม...

“ผู้อาวุโสรอง จัดการพวกมันเลย พวกมันมาที่ดินแดนอุดรวิทูรซ้ำยังทำอวดดี พวกมันไม่เคยได้ยินเรื่องความแข็งแกร่งของพวกเรามาก่อนหรือไงกัน?” เกาฉีเซิ่งโบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้ผู้อาวุโสรองของตระกูลที่เขาพาตัวมาด้วยลงมือจัดการ

อันที่จริงแล้ว เกาฉีเซิ่งไม่ใช่คู่ประมือของจินซา

ผู้อาวุโสรองผงกศีรษะแล้วกระโจนตัวขึ้นกลางอากาศ ทันใดนั้นเขาก็เหาะเหินอยู่กลางอากาศแล้วเขวี้ยงหมัดอันทรงพลังลงไปข้างล่าง

หมัดนี้พกพาปราณเย็นอันไร้ที่สิ้นสุดมาด้วย อาณาบริเวณโดยรอบพลันเยือกแข็งจนเกิดเป็นเกล็ดหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมา

เมื่อจินซาเห็นเช่นนี้ก็ออกกระบวนท่าอย่างว่องไว เขาอัญเชิญดาบขึ้นมากลางอากาศและมีแสงสว่างพุ่งขึ้นไปข้างบนในชั่วพริบตา

แสงสว่างที่ทะลุผ่านเกล็ดหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมาขจัดปราณเย็นออกไปทันที

“มารสวรรค์เบญจธาตุ ดาบคลั่งจินซาช่างสมชื่อจริงๆ...” ผู้อาวุโสรองพึมพำขณะที่ร่อนลงมา สายตาของเขาจ้องมองมาที่จินซา

“ตอนนี้แกก็รู้แล้วสินะว่าฉันเป็นใคร อย่าเพิ่งรีบเผ่นไปเสียก่อนล่ะ...” จินซายิ้มเยาะ