หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2945

“ฉันเคยได้ยินชื่อของแกมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นแกสำแดงพลังมาก่อน ฉันก็อยากรู้ว่าแกจะคู่ควรกับฉายาจริงๆ หรือเปล่า” ผู้อาวุโสรองเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ดีมาก ในเมื่อแกอยากรู้ว่าฉันคู่ควรกับฉายาดาบคลั่งหรือเปล่า งั้นฉันก็จะสำแดงพลังของตัวเองให้แกได้เห็นเอง!” จินซาเหวี่ยงดาบจนก่อให้เกิดบุปผากระบี่

หลังจากนั้นไม่นาน อาณาบริเวณรอบตัวเขาก็เริ่มที่จะสั่นสะเทือน

ถึงแม้ว่าเขาแค่กวัดแกว่งอาวุธ ทว่าการกระทำเช่นนั้นก็ทำให้ดาบนับหมื่นปรากฎขึ้นกลางอากาศทันที

จากนั้นดาบพวกนั้นก็พุ่งเข้าใส่ผู้อาวุโสรอง

“หึ! ถ้าแกทำได้ดีที่สุดแค่นี้ล่ะก็ งั้นแกก็ไม่คู่ควรกับฉายาดาบคลั่ง” ผู้อาวุโสรองยิ้มเยาะก่อนที่เขาจะใช้ปราณเย็นเพื่อสร้างโล่สีขาวขึ้นรอบตัว

ในขณะเดียวกัน เขาก็เหวี่ยงหมัดออกไปจนทำให้อากาศเกิดการปะทุขึ้นมา การลงมืออันน่าสะพรึงกลัวเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอที่จะเปลี่ยนดาบทั้งหมดให้กลายเป็นความว่างเปล่าได้แล้ว

เมื่อผู้อาวุโสรองเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มเยาะ

แต่ขณะที่เขากำลังรู้สึกลำพองใจอยู่นั้น เขาก็สัมผัสได้ว่าปราณเย็นรอบตัวถูกอะไรสักอย่างทิ่มแทง โล่หายวับไปด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

“แกคิดว่าฉันได้ฉายาดาบคลั่งมาเปล่าๆ หรือไง?” แววดูแคลนเขียนไว้ทั่วใบหน้าของจินซา

สีหน้ายิ้มเยาะของผู้อาวุโสรองถูกแทนที่ด้วยสีหน้าบึ้งตึงอย่างรวดเร็ว

วิชาดาบของจินซาไม่ธรรมดาเลย ขณะที่ดาบจวนจะมาถึงสัมผัสโดนตัว ผู้อาวุโสรองกลับไม่ทันสังเกตเห็นแล้วโล่ของเขาก็ถูกดาบทำลายทิ้ง

“ฝีมือดาบของแกมันดีจริงๆ แต่อย่าคิดว่าฉันจะกลัวแกนะ!” ผู้อาวุโสรองตะโกนแล้วพุ่งเข้าใส่จินซาพลางรวบรวมปราณเย็นปริมาณมหาศาลเอาไว้ในฝ่ามือ

พลังวิญญาณอันบ้าคลั่งผสานเข้ากับปราณเย็นทำให้อาณาบริเวณโดยรอบถูกแช่แข็ง

เมื่อผู้คนโดยรอบเห็นเช่นนั้น พวกเขาก็รีบถอยหลังเพื่อไม่ให้กลายเป็นก้อนน้ำแข็ง

กำแพงน้ำแข็งเริ่มก่อตัวขึ้นกลางอากาศแล้วพุ่งเข้าไปล้อมจินซาเอาไว้อย่างรวดเร็ว

จินซาควงดาบเพื่อทำให้เกิดคลื่นความร้อน

คนอื่นๆ ที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องต่างรีบวิ่งหนีไปให้ไกลจากสนามรบ เพราะเกรงว่าอาจจะส่งผลชีวิตของพวกตน

ทันใดนั้นความโกลาหลก็มาเยือนสถานที่แห่งนั้น เพราะขุมกำลังที่ต่างกันเข้าห้ำหั่นกันเอง

แต่นอกเหนือไปจากผู้อาวุโสรองก็ไม่มีสมาชิกคนใดของตระกูลเกาที่จะเป็นคู่ประมือของจินซาและพรรคพวกของเขาได้เลย

หลังจากต่อสู้กันไปได้ไม่กี่นาที ตระกูลเกาก็เริ่มที่จะพ่ายแพ้

ผู้อาวุโสรองเป็นเพียงผู้เดียวที่ค้ำยันตระกูลเกาเอาไว้ ถ้าหากเขาล้มลง เช่นนั้นสมาพันธ์ผนึกมารก็จะได้โอกาสสังหารพวกเขาทิ้ง

“พวกแกรอก่อนเถอะ ฉันจะไม่ปล่อยให้ใครมารังแกพวกเราถึงในดินแดนอุดรวิทูรหรอก!” เมื่อตระหนักได้ว่าฝ่ายของตนไม่มีโอกาสที่จะต่อกรกับฝ่ายตรงข้ามได้ เกาฉีเซิ่งก็พาคนในตระกูลของตัวเองหนีไป

“ดู ดู๊สิ! ไอ้พวกขี้ขลาดตาขาว...” จินซาถ่มน้ำลายก่อนจะหันไปทางทุกคน “ยังมีใครไม่พอใจพวกเราอีกไหม?”

ทุกคนก้มหน้าไม่กล้าเอ่ยวาจาใด