หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2949

หลังจากเกาฉีเซิ่งเผ่นแน่บไปแล้ว เกาฉี่เฉียงก็เบนสายตามามองเมฆอสุนีบาตที่กำลังรวมตัวอยู่เหนือตัวเฉินผิง

“เมฆอสุนีบาตช่างแปลกประหลาดนัก หรือว่า...”

ทันใดนั้นเขาก็ดวงตาเป็นประกาย

“ผู้อาวุโสใหญ่!” เขาร้องตะโกน

ผู้อาวุโสใหญ่รีบปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าเกาฉี่เฉียงด้วยสีหน้าร้อนรนใจ “ประมุขเกา มีอะไรจะสั่งการงั้นเหรอครับ?”

นับเป็นครั้งแรกที่ผู้อาวุโสใหญ่ได้เห็นเกาฉี่เฉียงรู้สึกตื่นเต้นถึงขนาดนั้น

“บอกทุกคนให้ออกมาจากห้องเดี๋ยวนี้แล้วมุ่งหน้าไปที่ลานบ้านซะ! โอกาสดีมาถึงแล้ว!” เกาฉี่เฉียงรู้สึกตื่นเต้นมากเสียจนตัวสั่นเล็กน้อย

ผู้อาวุโสใหญ่ที่ตกตะลึงจนพูดไม่ออกเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ประมุขเกา คุณหมายถึงอะไรงั้นเหรอครับ?”

“ทำตามที่ผมบอกเถอะ! เดี๋ยวคุณก็จะรู้เอง เร็วเข้า!”

ไม่นานนัก ผู้อาวุโสใหญ่ก็ให้ทุกคนมายืนอยู่ตรงลานบ้าน

เกาฉีเซิ่งก็ไม่เว้น เขาจึงโอดครวญว่า “พี่ใหญ่บ้าไปแล้วหรือไง? ทำไมถึงไม่ให้พวกเราอยู่ในห้องล่ะ? อีกอย่างทำไมพี่ใหญ่ถึงเอาแต่พูดว่าโอกาสดีมาถึงแล้วอยู่นั่นแหละ?”

สมาชิกคนอื่นๆ ในตระกูลเกาก็สงสัยเรื่องเดียวกัน พวกเขาไม่เข้าใจถึงโอกาสดีที่เกาฉี่เฉียงว่าหมายถึงอะไรกันแน่

ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้น

ตู้ม!

อสุนีบาตสายแรกดังขึ้นให้ได้ยินมาจากเมฆอสุนีบาต ตามด้วยอสุนีบาตที่ผ่าฟาดใส่ลานบ้านของเฉินผิงในชั่วพริบตาเดียว

ตอนที่ทุกคนเห็นอสุนีบาตสายนั้น พวกเขาก็ใจเต้นเล็กน้อย

เมื่ออสุนีบาตสายแรกผ่าฟาดลงมา เฉินผิงก็ลืมตาขึ้นแล้วลอยขึ้นกลางอากาศ

อสุนีบาตผ่าฟาดใส่ร่างของเฉินผิง ทำให้เกิดแสงสีทองวูบผ่านรอบตัวเขา