หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2950

ขณะที่ทุกคนมองดูเฉินผิงด้วยสายตาตกตะลึง ก็มีคนสังเกตได้ว่ามีฝนตกใส่แก้มของพวกเขา

“ฝนตกงั้นรึ?”

“อะไรกันน่ะ? ที่นี่คือดินแดนอุดรวิทูร สภาพอากาศเพียงอย่างเดียวที่พวกเรามีคือหิมะตกเท่านั้น!”

“ฝนตกจริงๆ!”

“ฝนตกล่ะ! ดูสิ! ฝนตกอยู่เลย!”

ทันใดนั้นก็เริ่มมีฝนตกปรอยๆ

คนตระกูลเการู้สึกตื่นตกใจเพราะไม่มีใครเคยเห็นน้ำฝนมาก่อน อย่างไรเสียสภาพอากาศก็หนาวเหน็บมากเสียจนน้ำใดๆ ก็ตามที่อยู่บนท้องฟ้าต้องกลายเป็นเกล็ดหิมะ ยามที่ตกต้องพื้นดิน

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ? ฝนตกได้ยังไงกัน?” เกาฉีเซิ่งยื่นมือออกไปคว้าจับหยาดฝนเอาไว้ด้วยความสับสน

แต่เมื่อหยาดฝนตกลงบนฝ่ามือของเขา มันกลับสลายไปทันที เขารู้สึกว่าพลังวิญญาณกำลังแหวกว่ายอยู่ในร่างกายของตนเอง

“นี่คือ...” เกาฉีเซิ่งดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ

ในตอนนี้เอง เกาฉี่เฉียงก็ล่องลอยกลางอากาศแล้วประจันหน้ากับคนในตระกูลของตนเอง “นี่ก็คือโอกาสดีที่ผมว่ายังไงล่ะ สิ่งที่พวกคุณเห็นเมื่อก่อนหน้านี้ไม่ใช่น้ำฝนหรอก แต่เป็นวารีวิญญาณต่างหากล่ะ มันเป็นพลังวิญญาณที่หลอมรวมเป็นน้ำ โดยวารีวิญญาณพวกนี้จะแข็งแกร่งกว่าพลังวิญญาณหลายพันเท่าตัว สมาชิกของตระกูลเกาจงฟังให้ดี เริ่มฝึกบำเพ็ญฌานของตัวเองเดี๋ยวนี้แล้วซึมซับวารีวิญญาณอันหาได้ยากยิ่งพวกนี้เสีย”

จากนั้นคนตระกูลเกาก็เข้าใจถึงสาเหตุที่ทำให้ฝนตก

ที่แท้น้ำที่ร่วงหล่นจากฟากฟ้าไม่ใช่น้ำธรรมดาสามัญแต่เป็นวารีวิญญาณ ไม่ว่าอุณหภูมิจะหนาวเหน็บสักแค่ไหน วารีวิญญาณก็จะไม่เปลี่ยนเป็นหิมะ

คนตระกูลเกานั่งลงแล้วเริ่มฝึกบำเพ็ญฌานทันที จากนั้นก็ซึมซับวารีวิญญาณที่ร่วงหล่นจากฟากฟ้า

ขณะที่ทุกคนซึมซับวารีวิญญาณที่พร่างพรมลงมา พลังของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างพรวดพราด แม้แต่ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

เมื่อเกาฉี่เฉียงเห็นคนในตระกูลของตนเริ่มแข็งแกร่งขึ้นด้วยความเร็วสูง เขาก็ฉีกยิ้มด้วยความพึงพอใจ

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?” เกาฉี่เฉียงขมวดคิ้วพลางตื่นตระหนกอยู่บ้าง “ยังมีอสุนีบาตตามมาอีกงั้นเหรอ?” ฉันไม่เข้าใจเอาเสียเลย เฉินผิงรอดพ้นจากอสุนีบาตทั้งสิบสายมาได้ ทำไมเมฆหมอกถึงไม่สลายไปล่ะ? หมายความว่ายังมีอสุนีบาตลำดับที่สิบเอ็ดอีกงั้นเหรอ? ดูไม่น่าจะเป็นแบบนั้นเลยนะ ต่อให้เป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากที่เลื่อนขึ้นสู่ระดับมหายานอย่างฉันก็ยังไม่ดึงดูดอสุนีบาตถึงสิบเอ็ดสายเลย เรื่องนี้ช่างเหลวไหลสิ้นดี!