เว่ยคุนอันชะงักเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าหลินเทียนหู่จะกล้าพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ จากนั้นสีหน้าของเขาก็เย็นยะเยือกลง “ก็แค่หลินเทียนหู่ กล้าขานตัวเองว่าเป็นงูเจ้าถิ่น ในสายตาฉัน แกมันก็แค่ไส้เดือนเท่านั้น!”
เว่ยคุนอันพูดจบ ฝ่ามือของเขาก็ทุบไปบนโต๊ะ จนโต๊ะที่แข็งแรงแหลกละเอียดในทันที
ทีนี้ สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป คิ้วของหลินเทียนหู่ขมวด เขาไม่คิดว่าเว่ยคุนอันจะมีฝีมือที่น่ากลัวขนาดนี้!
“วันนี้ฉันจะต้องจับไอ้คนทำร้ายลูกฉันให้ได้ ฉันให้เวลาห้านาทีในการคิด จะส่งคนมา หรือจะตาย......”
เมื่อคำว่าตายถูกพูดออกมาจากปากของเขา อุณภูมิภายในห้องลดลงอย่างฉับพลัน ส่งผลให้เหล่าซูเหวินจงหนาวสั่นไปทีหนึ่ง!
“ประธานซู ผมแจ้งคุณเฉินไปแล้วครับ อีกเดี๋ยวถ้าคุณเฉินยังไม่ถึง แต่เว่ยคุนอันมันลงมือก่อน คุณรีบหนีไปก่อนเลยนะครับ ผมจะยื้อพวกมันเอาไว้อย่างสุดกำลัง!”
หลินเทียนหู่พูดกับซูเหวินจงเบาๆ
“คุณ......” เมื่อซูเหวินจงได้ยินว่าหลินเทียนหู่แจ้งเรื่องนี้ไปกับเฉินผิงแล้ว เขาก็แสดงสีหน้าเอือมระอา “เฉินผิงมา ก็ไม่ต่างไปจากการส่งเขาไปตายไม่ใช่หรือไง ดูแล้วถ้าวันนี้เว่ยคุนอันไม่ได้ฆ่าคน วันนี้มันคงไม่ถอยแน่ๆ!”
“ประธานซู ไม่ต้องห่วงนะครับ!” หลินเทียนหู่พูดปลอบใจ เขามั่นใจกับเฉินผิงแน่นอน
อีกด้านหนึ่ง เฉินผิงที่กำลังกินข้าวอยู่ จู่ๆ ก็ได้รับข้อความที่ถูกส่งมาจากหลินเทียนหู่ เมื่อเห็นเนื้อหาข้อความ ร่างกายของเฉินผิงก็แผ่ไอสังหารออกมาอย่างมากล้น!
“เฉินผิง คุณเป็นอะไรไปน่ะ”
ซูอวี่ฉีราวกับรู้สึกถึงไอสังหารบนตัวของเฉินผิง จึงถามไถ่อย่างระมัดระวัง
“ผมไม่เป็นไร คุณกินข้าวก่อนดีกว่า”
เฉินผิงลุกขึ้น หยิบชุดคลุมมาใส่ไว้บนตัวจากนั้นจึงพูดกับคนใช้ในตระกูลซู “ดูแลคุณหนูให้ดี ห้ามให้เธอออกจากบ้านเป็นอันขาด!”
“รับทราบค่ะ ท่านชาย” คนใช้ตระกูลซูตอบอย่างเคารพ
เฉินผิงชะงัก มองไปทางคนใช้ที่ตอบอย่างเคารพเมื่อครู่ จากนั้นก็ยิ้มอย่างเอือมระอา!
เขากับซูอวี่ไม่เคยยืนยันความสัมพันธ์กันสีกครั้ง ซึ่งระหว่างพวกเขาก็รู้อยู่แก่ใจ แต่ในสายตาของคนในตระกูลซู กลับมองเขาเป็นแฟนของซูอวี่ฉีไปแล้ว เรียกได้ว่าทุกอย่างเป็นไปอย่างธรรมชาติ!
“รอฉันกลับมา เดี๋ยวให้รางวัล.....”
เฉินผิงตบไปที่บ่าของคนใช้ พูดจบจากนั้นก็จากไป
คำว่าท่านเขยของพวกเขาทำให้เฉินผิงรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก!
.......
“ถึงเวลาแล้ว คิดได้ว่ายังไง จะส่งคน หรือจะตาย?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...