หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2952

ขณะที่ลำแสงหลากสีสันยังคงแผ่ออกไป โลกมายาก็ถือกำเนิดขึ้นภายในร่างของเฉินผิง

เกาฉี่เฉียงพลันเอ่ยขึ้นมาทันทีว่า “ตอนนี้ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วล่ะ! สิ่งไม่ใช่ทะเลจิตสำนึกของคุณหรอก แต่มันคือจุติภูมิของคุณต่างหากเล่า!”

“จุติภูมิ? ผมได้พลังในการสร้างจุติภูมิจริงๆ เหรอ?” เฉินผิงยังคงรู้สึกสับสนเพราะเขาไม่คิดว่าตัวเองจะสัมผัสถึงพลังแห่งจุติภูมิได้ เป็นเพราะอสุนีบาตสายสุดท้ายกับต้าหลัวจินเตี้ยนงั้นเหรอ?

“เจ้าสิ่งนี้ย่อมต้องเป็นจุติภูมิแน่ๆ ยินดีด้วยนะ คุณเฉิน เมื่อจุติภูมิของคุณก่อกำเนิดขึ้นมาแล้ว คุณก็จะสามารถสัมผัสและได้รับจุติ พอนึกถึงผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนที่สามารถสร้างจุติภูมิได้... ก็ช่างน่าอัศจรรย์นัก!” ใบหน้าของเกาฉี่เฉียงเต็มไปด้วยความอิจฉาและปีติยินดี

“จุติภูมิของผมเป็นยังไงบ้าง? ยังเป็นพระราชวังอยู่หรือเปล่า?” ตอนนี้เฉินผิงทั้งรู้สึกดีใจและกังขาในความสามารถใหม่ของตนเองไม่แพ้กัน

“น่าจะไม่ใช่แบบนั้นหรอก ตามโครงสร้างจุติภูมิของคุณ ผมคิดว่าอาจจะมีขนาดใหญ่กว่าพระราชวัง มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นภูผามหานทีหรืออะไรทำนองนั้นแหละ” เกาฉี่เฉียงเอ่ยขึ้นมา

“ยังมีจุติภูมิที่ใหญ่กว่านี้อีกไหม?” เฉินผิงถาม

“แน่นอนว่า ยิ่งจุติภูมิมีขนาดใหญ่ขึ้นมากแค่ไหน ขีดความสามารถของความก้าวหน้าในอนาคตก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น แต่ขนาดของจุติภูมิเองก็จะสัมพันธ์กับความยากในการได้รับจุติด้วย ยิ่งมันมีขนาดใหญ่มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งได้รับมายากขึ้นเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น เพราะร่างกายของคุณแข็งแกร่งจึงยากยิ่งที่จะเลื่อนขึ้นสู่ขั้นที่สูงขึ้น คุณจำเป็นต้องใช้ทรัพยากรมากขึ้นเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย แต่มันก็หมายความว่าผลประโยชน์ที่คุณได้รับจะมากขึ้นไปด้วยซึ่งทุกอย่างล้วนสัมพันธ์กันหมด”

ในยามนี้ลำแสงเจิดจ้าหายไปแล้ว ทั่วทุกหนแห่งล้วนมีแต่ดวงดาว แต่ทว่าดวงดาวพวกนั้นกลับเป็นสีทึมเทาและไม่ส่องแสงระยิบระยับ

เกาฉี่เฉียงกับเฉินผิงมองดูดวงดาวที่อยู่รอบตัว อันให้ความรู้สึกราวกับว่าพวกเขากำลังยืนอยู่สุดปลายดาราจักร

“นะ นี่มันอะไรกันเนี่ย? จุติภูมิของผมอยู่ที่ไหนล่ะ?”

“เรื่องนั้นไม่มีทางเป็นไปได้หรอก! ผมไม่เคยได้ยินว่าจะมีจุติภูมิที่มีขนาดใหญ่พอๆ กับดาราจักร! ถ้านี่คือจุติภูมิของคุณจริงๆ เช่นนั้นพลังของคุณก็คงจะเหลือคณานับแล้วล่ะ!” เกาฉี่เฉียงตอบ

“แต่ที่นี่ก็ไม่มีสิ่งอื่นใดนอกเหนือไปจากดาราจักรแห่งนี้ ผมจะแน่ใจได้ยังไงว่าจะทำสำเร็จ?” เฉินผิงเอ่ยถาม

“เรื่องนั้นไม่ยากเลย เมื่อคุณสัมผัสถึงจุติได้สักแบบหนึ่งแล้วได้จุติรัศมีดังกล่าวมา คุณก็สามารถใช้รัศมีพลังเพื่อค้นหาจุติภูมิของตนเองได้ ตอนนี้คุณสัมผัสถึงจุติแบบไหนได้บ้างแล้วล่ะ? ความสามารถพวกนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะใช้กำลังบังคับขู่เข็ญเอามาได้ แต่ยังต้องขึ้นอยู่กับโชคด้วย อีกอย่างร่างกายของแต่ละคนก็เหมาะสมกับจุติในรูปแบบที่แตกต่างกันไป”

“ขอผมลองดูหน่อย บางทีผมอาจจะสัมผัสถึงมันได้” เฉินผิงหลับตาลงแล้วรู้สึกถึงพลังอสนีที่แล่นผ่านร่างกายของเขาไป

เขากินผลอัสนีสวรรค์เข้าไปและรอดพ้นจากอสุนีบาตทั้งสิบเอ็ดสายมาได้ ฉะนั้นตอนนี้เขาน่าจะสัมผัสถึงจุติอสนีได้มากที่สุดแล้วล่ะ