หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2953

ทันใดนั้นเฉินผิงก็รู้สึกตัวสั่นสะท้านแล้วร่างของเขาก็ถูกประกายไฟโอบล้อม

พลังดูดอันมหาศาลที่อุบัติขึ้นลากพวกมันทั้งคู่ขึ้นมาโดยไม่เปิดโอกาสให้พวกมันได้กลับมาควบคุมอีก

เมื่อพวกมันมาถึงดวงดาวอันแสนห่างไกล พลังอันไร้ซึ่งความปรานีก็หยุดยั้งการดูดของมันลงแล้วประกายไฟที่โอบล้อมเฉินผิงก็พุ่งเข้าปะทะกับดวงดาวเอง

ด้วยความช่วยเหลือของอัสนีบาตที่ปะทุผ่านร่างของเฉินผิง ดวงดาวที่เคยเป็นสีทึมเทาก็เริ่มที่จะเปล่งแสงสว่างเจิดจ้า

ในที่สุด มันก็ส่องแสงเจิดจ้าบดบังรัศมีของดาวดวงอื่นๆ ในละแวกข้างเคียง

เกาฉี่เฉียงรู้สึกตกตะลึงกับภาพที่เห็นโดยสิ้นเชิง

“อะไรกันน่ะ? กลายเป็นว่าจุติภูมิครอบคลุมทั้งดาราจักรเลยงั้นรึ? ชักจะเหลวไหลกันไปใหญ่แล้ว” เขาบ่นพึมพำพลางส่ายหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ

ความคิดที่ว่าจุติภูมิของคนผู้หนึ่งสามารถกว้างใหญ่ไพศาลได้พอๆ กับดาราจักรช่างเป็นเรื่องที่เขาไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย

ความยิ่งใหญ่ในจุติภูมิของเฉินผิงบอกเป็นนัยว่าเฉินผิงมีศักยภาพไร้ขีดจำกัด อะไรก็สามารถเกิดขึ้นกับเขาได้ทั้งนั้น

จุติภูมิของเฉินผิงคงจะไม่มีข้อจำกัดแต่อย่างใดจึงทำให้เขาหยั่งรู้และซึมซับจุติรัศมีได้เรื่อยๆ

ผู้บำเพ็ญเพียรบางคนมีความสามารถในการสร้างจุติภูมิ แต่เนื่องจากขนาดอันจำกัดจึงทำให้การหยั่งรู้มีข้อจำกัดทั้งๆ ที่พวกเขาสามารถสัมผัสและซึมซับจุติรัศมีได้ ดังนั้นพวกเขาจำเป็นต้องยกระดับความสามารถของตัวเองเพื่อขยายขอบเขตของจุติภูมิ

แต่เฉินผิงไม่เคยประสบพบเจอปัญหาแบบนั้นมาก่อน การหยั่งรู้ที่เขาได้มาในคราวนี้จะคงอยู่ไปชั่วชีวิต เพราะไม่มีจุติภูมิใดที่จะมีขนาดใหญ่ไปกว่าดาราจักรอีกแล้ว